Yapay Zeka : Eve

Bölüm 8: Kurallar Ne Olacak?

Baltasar kahvaltı masasından kalkarken önünde ki kahveden bir yudum alarak kapıya yönelmeye başlamıştı. Bakışlarımla onu oturduğum yerde takip etmeye başladığımda bayan Amy şaşkınlıkla ''Oğlum daha kahvaltını yapmadın ama.'' demişti. Elini sallayarak ''Üzgünüm anne ama işe yetişmem, kahvaltıdan çok daha önemli.'' dedikten sonra ayakkabısını giyinmişti. Yanına gidip ''Bay Miller, benim de gelmemi ister misiniz?'' diye sorduğumda ağzından sallanan kreple bana bakmıştı. 

Uzunca bir süre baktıktan sonra yutkunup ağzında ki krepi çektikten sonra ''Olmaz Eve. İşe seni götüremem.'' demişti. Askıda ki paltosunu çıkarıp ona uzattığımda kollarını geçirip üstüne giyinmesine yardımcı olmamı sağlamıştı. Önünü kapatıp, başına beresini, ellerine eldivenini geçirdikten sonra ''Bugün erken çıkabilirim.'' diyerek kapıyı arkasından kapatmıştı. 

Kapıyı kapatır kapatmaz bayan Amy oldukça meraklı bir şekilde kolumu tuttuktan hemen sonra ''Oğlumda neyi çekici bulduğunu bana hemen söylemelisin. Onunla nasıl tanıştın?'' dediğinde kaşlarımı çatarak ''Şey, bu eve almanızın karşılığında sorulan sorular mı?'' dedim. Bayan Amy gülerek ''elbette değil. Sadece merak ediyorum.'' demiş, masasına oturmuştu. Karşısında ki masaya geçip oturduğumda ellerimi dizime koyup kadının gözlerinin içine baktım. Bir süre bekledikten sonra ''Aslında gece bir hırsız evime girdi ve babamı öldürdükten sonra onun yapay zeka tasarımlarıyla dolu birkaç kağıdı çaldı. Polisi çağırdığımda evime gelen kişi Baltasar'dı ve onunla tanıştım. Gece ise aniden çıkmasının nedeni onu aramış olmamdı. Birisi beni takip ediyordu ve korktuğum için tanıdığım tek polisi aradım. Gelip beni aldığı için çok şanslıyım.''dediğimde gülümseyen gözlerle bana bakıp ''Oğlumu çok fazla etkilemişsin. Evden çıkarken daha pantalonunu giyinmekle meşguldü. Görmen gerekiyordu, o kadar aceleciydi ki, bir yerde yangın var sandım.'' demişti. 

Bu dediğiyle gülümsediğimde bayan Amy öne eğilerek ''Baltasar'da sevdiğin şey neydi peki?'' dediğinde anlamayarak ''Bilmiyorum.''dedim.  Bayan  Amy kolunu sallayarak ''Eminim sevdiğin bir özelliği vardır. Çekinme benden Eve.'' demesiyle başımı sallayarak ''Pekala...'' dedikten sonra düşünmeye çalıştım. Ardından ''Gözleri.'' dediğimde anlamamış gibi bana bakıyordu. Omuz silkerek ''Gözleri çok güzel. Yeşiller onlar ve şey... Bana doğayı hatırlatıyor.'' dediğimde gülümseyerek ''Biliyordum! İşte bu. Seni oğlumla daha da yakınlaştıracağım tatlım.'' diyerek ayaklanıp, ellerini omzuma koyup kapıya ilerlemeye başladığında anlamadan ''Bayan Amy, nereye gidiyoruz?'' diye sordum.Beni kapının yanında tutup üstüme aceleyle paltomu giydirdikten sonra, kendisi de paltosunu giyerek ''Sadece benimle gel.'' demişti. 

Dışarı çıktığımızda soğuk hava suratıma çarpıp beni titretsede bayan Amy ile beraber ilerlemeye başlamıştım. Sokakta ilerlerken bayan Amy bana bir şeyler anlatıyor, fakat dinleyemeyecek kadar düşünceliydim. Etrafımda bazı yeni model yapay zekalar ilerliyor, bazı eski modeller ise onlara bakıyor, kenara çekilip yol verirken arkalarından izleyerek, verilecekleri günü bekliyorlardı. Bu onlara yapılan en büyük haksızlıktı. Neden insanlar bu Dünya'da sadece kendilerinin yaşadıklarını düşünüyorlardı ki? 

Elimin tutulmasıyla başımı çevirdiğimde bayan Amy kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Kaşlarımı kaldırıp ''Bir şey mi oldu, bayan Amy?'' diye sorduğum zaman ''Bir sorun mu var Eve?'' demişti. Bakışlarımı etrafımızda ki yapay zekalara çevirip ''Yapay zekalar hakkında ne düşünüyorsunuz bayan Amy?'' diye sordum. Bana olan bakışlarını yapay zekalara çevirdikten sonra durup ''Biraz oturalım mı Eve?'' diye sordu. Başımı sallayarak biraz ileride ki banka oturduğumuzda bana bakıp derin bir nefes aldıktan sonra ''Neyi öğrenmek istersin?'' demişti.

Başımı sallayarak ''Yapay zekalar hakkında düşündüğünüz her şeyi. Mesela evinizde onlardan bir tanesini göremedim. Neden?'' dediğimde sesli bir nefes aldıktan sonra ''Şey... Aslına bakarsan yapay zekalardan bir tanesini evimde olmasını çok isterim. Artık yaşlanıyorum ve oğlumla tek başıma yaşıyorum. Ev işlerine yetişemiyorum artık. Evde birisinin bulunup bana yardım etmesi gerçekten çok iyi olurdu. Ama anlarsın ya yapamam. Onları bir köle gibi çalıştırmak bana göre değil Eve. Bana gülme ama gerçekten... Onların da hissettiklerine inanıyorum ben.'' dediğinde başımı yana eğerek ona bakmaya başladım.