Yapay Zeka : Eve

Bölüm 11: Resmiyet Mi, Eğlence mi?

Herkese merhaba! biliyorum tüm o romantik kitaplarda çiftin arasını yapmaya çalışan birisi ve bir lunapark sahnesi oluyor ama ben de romantik değilim ve okuyup gördüğüm şeylerden esinlenerek yazıyorum bu romantik yerleri. Bildiğiniz başka romantik tatlı şeyler varsa, yazabilirsiniz. İyi günler!

Eve geri geldiğimde aklımda hala yapay zekalar vardı. Nasıl olmuştu da duygularını ön plana çıkartmaya başlamışlardı? Connor gibi olabilirlerdi fakat Connor benim yardımımı almıştı, peki ya onlar? Onlara yardım eden kimdi? O Eve700 model yapay zeka babamın çiplerine nasıl ulaşmıştı? 

Kapıyı açtığımda Amy ile yüz yüze gelmiştim. Elinde tuttuğu sıcak su torbasını hızla koltuğa attıktan sonra kendisini koltuğa yatırıp, üstünü örtmüştü. Kaşlarımı çatıp, kapıyı arkamdan kapatırken bir yandan da ''Neredeydiniz Bayan Amy? Sizi evde bulamayınca dışarıya çıktım ama yoktunuz.'' dememle Amy yattığı koltukta kıpırdanarak kalın yünlü battaniyeyi boynuna kadar çekip ''Emily'deydim. Yan komşumuz. Kendisinden bir şey istemiştim.'' dedikten hemen sonra konuyu değiştirerek  ''Hey Eve, neden gidip duş aldıktan sonra şu aldığımız elbiseyi denemiyorsun? Baltasar bir saate gelir.'' demişti. 

Bir süre yüzüne baktıktan sonra gülümseyip başımı sallayarak ''Pekala. Ben hazırlandığımda gelirim.'' dedikten sonra misafir odasına yöneldim ve bugün satın aldığımız elbiseyi torbasıyla beraber aldıktan sonra  banyoya ilerledim. Kapıyı arkamdan kapatıp kilitledikten sonra üstümde ki kıyafetleri çıkarıp yere bıraktım ve suyu açıp altına girdim. 

Hızlı bir duşun ardından küvetten çıkarak aynanın karşısına geçtiğimde bir süre kendimi inceledim. Mavi gözlerim, koyu renk saçlarım, karnıma kadar uzanan saçlarım tamamen kusursuzdu. Yüzümde ne bir leke ne de sivilce vardı. Hiçbir şey yoktu. 

Kusursuz yüz hatları, sonsuz güzellik...

Bay Pliph'in beni tanımlamak için kullandığı kelimelerdi bunlar. Kusursuzluk. Bunun için tasarlanmış bir makine. Ama bir makine bile yanlış şeyler yapabilirdi. Bir silahı kullanmak, birisine zarar vermek, kendisini önde tutmak veya özgürlüğü arzulamak. 

Ben bir makine değilim... 

O zaman neden kusursuzum? Bir makine değilsem neden bu kadar kusursuzum? 

Elimi şakağıma koyup bastırdığım zaman  insan yüzümün görüntüsü gidip makine yüzüm ortaya çıktığında kendime baktım. Neden diğer makineler gibi değilim? Neden itaat etmek için tasarlanmadım? Ben neden farklıyım? Neden insanlara benziyorum?

Çekmecede duran makası elime alıp saçımı tuttuğumda bir süre saçlarıma baktım. Makası saçlarıma dokundurup yavaşça saçımı kestiğimde sentetik malzemeden yapılmış saçlarıma baktım. Tamamen insan saçına benziyordu çünkü bunun için özel olarak yapılmıştı. İnsan gibi olmak için...

Saçlarımı kulak hizasında kestiğimde makası yeniden aldığım yere geri bıraktım ve aynadaki yansımama baktım. Bir yapay zeka saçlarını yeniden uzatabilir, şeklini veya rengini istediği şekilde değiştirebilirdi fakat buna gerek yoktu. Sonuçta istediğim zaman görüntümü değiştirmem, bunu hemen yapmamı gerektirmiyordu. Özellikle insanların arasında şimdi bunu gerektiren bir şey yokken...

Kahve, yumuşak kadife elbiseyi üstüme geçirdiğimde kendime yeniden aynadan baktım. Tasarımım gereği kusursuz vücut hatlarım elbiseyi üstümde oldukça iyi gösteriyordu. Üstümden çıkarttığım kıyafetleri kirli sepetine atıp banyodan dışarı çıktığımda Bayan Amy'yi birisiyle konuşurken yakalamıştım. Kıkırdayarak ''Biliyorum. Bu kesinlikle işe yarayacak. Göreceksin.'' dediğinde bakışları beni bulmuştu. Hızla ''Seni sonra ararım.'' diyerek telefonu rastgele bir yere fırlattığında öksürüp ''Saçların çok tatlı duruyor.'' demişti.