Yapay Zeka : Eve

Bölüm 9: Yapay Zekalar

Bayan Amy'nin telefonu çaldığı zaman bir köşede durup beklemeye başladık. Bir süre sonra bayan Amy telefonu indirip çantasına geri sokarken ''Baltasar aradı. Seni karakola çağırıyor.'' dediğinde başımı yana eğerek ''Neden olduğunu söyledi mi?'' dedim ve cevap beklemeye başladım. Omuz silkerek ''Seninle ilgili olan vaka hakkında bir şeyler dedi ama tam anlayamadım. Gidince daha detaylı öğreniriz.'' demesiyle şaşkınlıkla kaşlarımı kaldırıp ''Bekleyin biraz. Sizde mi geleceksiniz?'' diye sordum. Elini sallayıp ''Elbette. Bensiz orayı nasıl bulacaksın?'' dediğinde elini öne uzatıp ''Taksi!'' diye bağırmıştı.  

Taksiden inip karşımda ki binaya bakmaya başladığımda bayan Amy, paltosuna daha da sarılıp koluma girmiş, yürümeye başlamıştı. Binadan içeri girip, güvenlikten geçtikten sonra yavaş adımlarla asansöre yöneldiğimizde etrafıma bakındım. Belirli aralıklarla masalar koyulmuş, bazı masalar boşken, bazı masalarda polis memurları çalışıp, ellerinde ki kağıtları dosyalara yerleştiriyordu. 

Asansörden indiğimizde bayan Amy yolu göstermek için önden ilerlemeye başlamıştı bile. Peşinden ilerlerken biraz ileride Baltasar'ı görmüştüm. Masasında oturmuş, önünde ki bilgisayardan bir şey yapıyordu. Bayan Amy ''Biz geldik!'' diye seslenip, el salladığında başını kaldırıp bizim olduğumuz tarafa bakmıştı. Şaşkınlıkla ayağa kalkarken ''Anne? Senin burada ne için var? Sadece Eve'yi çağırmıştım.'' dediğinde bayan Amy sanki bir şeyler biliyormuş gibi kıkırdayıp ''Eve ile yalnız kalmak istiyorsun, biliyorum ama kız yolu bilmiyordu. Ne yapabilirim?'' demişti.

Baltasar'ın masasına yaklaşıp, masasında ki isim yazılı kısma baktığımda ''Dedektif Miller'' yazısını görmemle şaşkınlıkla ''Dedektif misiniz?'' diye sordum. Benim bu soruma karşılık bayan Amy hafif kızar gibi ''Kıza işteki konumunu söylemedin mi?'' demişti. Baltasar elini burun kemiğine koyup ''Anne bize biraz izin verir misin?'' deyip, annesinin cevap vermesini beklemeden bana yaklaştı ve koluma girip ''Benimle gel.'' demişti. 

Baltasar ile hızlı adımlarla bir yere ilerlerken, dar bir koridordan geçmiş ve bir odaya ulaşmıştık. Masayı işaret ederek ''Masaya geçer misin?'' dediğinde başımla onaylayıp masaya yaklaşmaya başladım. Sandalyeyi çekip oturduğum zaman Baltasar elinde bir cam ekran ile gelip sandalyede karşıma oturmuştu. 

Cam ekranı önüme koyduktan sonra ellerini bağlayarak ''Eve, bunu babanın çekmecelerinden birisinde bulduk. Bu video hem seni hem de beni ilgilendiriyor. O yüzden seni buraya çağırdım.'' dedikten sonra ekrana dokunduğunda bir video oynamaya başlamıştı. Videoyu daha iyi görebilmek için öne eğildiğimde babamın görüntüsüyle karşılaşmıştım. 

Kaşlarımı çatıp videoyu izlemeye başladığımda gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum. Birkaç saattir yanımda olmadığı halde bana yıllar gibi gelmişti. Yanağımdaki ıslaklığı silip videoya odaklandığımda babamın konuşmasını dikkatlice dinlemeye başladım. 

''Merhaba Eve. Bu videoyu izlediğinde muhtemelen ben ölmüş olacağım. Önce şunu söylemeliyim ki; her nasıl öldüysem, bunun hiç bir önemi yok. Önemli olan tek şey senin güvende olman. Bu yüzden bu videoyu kaydediyorum. Polis departmanında tanıdığım iyi bir genç adam var. Babası benim arkadaşımdı ve kendisiyle de bir süre tanışmışlığım var. Ona zamanında birçok yardımda bulundum ve bunun için en uygun kişi o.  İsmi Baltasar Miller. Senden onu bulmanı ve ondan hayatta kalabilmek için yardım talep etmeni istiyorum. Sana  söylediklerimi unutmamalısın Eve. Kendi seçimlerini kendin yapmalı, neyi yapman gerektiğine sen karar vermelisin, başkası değil. Çünkü sen bir insansın. Kimsenin sana emir vermesine izin verme. Umarım bensiz yaşamına devam edersin Eve. Seni sevdiğimi asla unutma. Herkes hatalar yapabilir Eve. Bu sen olsan bile.'' 

Son cümlesinde neyden bahsettiğini anlamıştım. Programlamam hata yapmamak üzere tasarlanmış olsa da, benim de hata yapabileceğimi anlatmaya çalışıyordu.