Getaway • Luke Hemmings

2.3

De examens van gisteren zijn prima verlopen. Ik wist bijna alle antwoorden en zoals altijd gaat Frans maar moeizaam. Gelukkig weet ik mijn hoofd koel te houden en kan ik toch het examen nog redelijk goed maken. Deze examens tellen al aardig mee en zullen ook belangrijk zijn als ik ben geslaagd. Gelukkig duurt dat nog wel even en heb ik alle tijd om mijn punten op te halen, als dit nodig is.

Vandaag heb ik chemie en geschiedenis, dus zit ik met mijn samenvattingen op schoot in de auto. Gelukkig is het eerste examen tijdens de eerste drie lesuren, zodat Anne ons gewoon weg kan brengen. Ook Ashtons examens zijn begonnen, maar hij zit natuurlijk een jaar hoger en hierdoor ook veel moeilijker. Gelukkig heb ik hem gisteren mijn samenvattingen nog een keer door laten lezen, zodat hij alle basis weer kent. Hij is weer eens veel te laat begonnen, maar als ik hem er naar vraagt haalt hij altijd zijn schouders op.

'Het maakt mij niet uit wat voor punt ik haal, als het maar een zes of hoger is,'

Mijn perfectionisme speelt weer eens op tijdens mijn leerwerk, waardoor ik altijd alles perfect uit mijn hoofd ken. Ik onthoud dingen redelijk snel, als ik de tijd maar heb. Ik voel dat ik er helemaal klaar voor ben en stap de auto uit.

Net als gisteren, schiet de stress door mijn lichaam heen. Mijn handen trillen zachtjes en ik kan niet stoppen om met mijn handen op mijn heup te kloppen. Ik blijf het eng vinden, om die zaal in te lopen. Vlak voordat ik de zaal wil inlopen, zet ik mijn tas in mijn kluisje en pak mijn plastic zakje tevoorschijn. Hierin zitten al mijn benodigdheden en ik haal nog eens diep adem, waarna ik de zaal inloop.

Terwijl ik een lege plek opzoek, vinden mijn ogen automatisch die van Noor. Ze houdt haar duim omhoog en ik zie hoe ze haar lippen beweegt. Ik weet dat ze me probeert te kalmeren, aangezien mijn handen nog steeds hevig trillen. Ik weet dat dit weg zal gaan zodra ik de eerste opgave kan beantwoorden, wat over een aantal minuten zal beginnen.

De leraren delen de examens uit, waarna ik begin met de eerste opgave. De eerste paar pagina's gaan goed en ik kan alles gewoon invullen. Zodra ik op bij de laatste pagina aankom, haal ik even diep adem en kauw zachtjes op mijn pen. Ik kan het maar net laten om met mijn pen te gaan klikken, maar daar gaan mensen zich alleen maar aan irriteren.

Het zijn de oefeningen waar ik nog steeds moeite mee heb, ook al snap ik ze al een stuk beter dan in het begin. Mijn ogen dwalen af van mijn papier en ik ga alle leerlingen af. De meerderheid zit druk zijn antwoorden op te schrijven, maar er is ook een deel dat voor zichzelf zit uit te staren. Ik durf niet naar achteren te kijken, aangezien dat als spieken kan worden gezien. Op het moment dat ik terug aan het werk wil gaan, blijven mijn ogen hangen op de blonde plukken haar van Luke. Hij zit onderuitgezakt, maar toch gebogen over zijn werk. Hij zit helemaal aan de andere kant van de zaal, maar ik kan zien dat zijn tong een stukje uit zijn mond steekt. Hij heeft een wijde joggingbroek aan met een T-shirt, net zoals de meesten. Zelf heb ik een zwarte legging aan met een topje, aangezien het redelijk warm is in de zaal.

Alsof Luke doorheeft dat ik naar hem kijk, kijkt hij op. Hij ziet mij gelijk en hij draait zijn hoofd iets naar links, alsof hij vraagt hoe het gaat. Ik haal mijn schouders licht op en zucht, wat een paar geirriteerde blikken oplevert. Hierdoor rol ik met mijn ogen en kijk weer naar Luke, die mij iets probeert te zeggen. Ik kijk even naar zijn lippen, die de woorden vormen en al snel snap ik wat hij bedoelt.

'Even diep ademhalen en dan komt alles goed,' lijkt hij te zeggen. Ik knik als antwoord en buig mij daarna weer over mijn werk. Na nog een keer diep adem te hebben gehaald, begin ik aan de moeilijke oefeningen. Dit gaat mij lukken.

Het examen van geschiedenis is verder ook prima verlopen, ook al zaten er een paar moeilijke vragen bij. Toch heb ik alles zo goed mogelijk proberen te beantwoorden. Ik heb Luke niet meer gesproken sinds chemie, aangezien ik door Calum en Noëlle ben meegesleurd naar onze lunchtafel. Samen met Noor heb ik nog de laatste dingen overhoord en nog even bij gekletst. Wat mij vooral op is gevallen is dat Calum en Noëlle steeds closer worden. Het zou schattig zijn als die twee samen zouden komen.

Het is alweer vrijdag en alle examens zijn voorbij. Ik heb mijn vrienden al twee dagen niet meer gezien, door ons lesrooster en doordat ik vooral bij de ouderejaars in de zaal word gezet. Er zijn twee examenzalen en ik heb bijna elk examen apart van mijn vrienden gezeten. Niet dat het erg is, aangezien ik er toch niks van heb gemerkt.

De leraren zijn druk bezig geweest met de examens, maar ik heb zojuist een mail binnen gekregen dat de punten elk moment online kunnen komen te staan. Hierdoor staat mijn laptop al klaar op mijn bed, terwijl ik er ingespannen naar kijk. Ik word met de minuut zenuwachtigere, maar ik ben duidelijk niet de enige. Hoe veel Ashton ook zegt dat zijn punten heb niks kunnen schelen, ook hij is zenuwachtig. Deze punten voorspellen zijn toekomst en of hij zijn opleiding mag volgen. Volgens mij gaat hij na school iets doen met muziek, waar je een redelijke hoge score voor nodig hebt. Ik hoor hem in zijn kamer mompelen.

Net op het moment dat de wekker aangeeft dat het kwart over zes is, krijg ik een melding binnen. Gelijk laat ik een kleine schreeuw, waarna ik snel de mail aanklik. Ik klik op de link, die in de mail is toegevoegd, en log in met mijn account op de schoolsite. Het laad langzaam en zenuwachtig bijt ik op mijn nagels. Op het moment dat de cijferlijst zich laad, val ik van mijn bed af. Ik spring snel weer op mijn bed en mijn ogen dwalen de cijferlijst af. Zodra ik alle cijfers twee keer heb door gelezen, barst ik in gejoel uit. Ook Ashton houdt duidelijk een klein feestje in zijn kamer, waarna ik met mijn laptop zijn kamer binnen loop. Gelukkig heeft hij gewone kleren aan en staat hij niet naakt een dansje te doen, wat ik helaas al eens eerder heb moeten mee maken.

'En?' vraag ik, terwijl ik mijn laptop op zijn bed zet. Ashton overhandigt mij stralend zijn laptop, waarna ik zijn cijferlijst doorlees. Alles is hoger dan een 7,3 en zijn hoogste is voor muziek, wat een 9,8 is.

'Super goed, Ash!' schreeuw ik uit, waarna ik een klein dansje doe. Ashton doet vrolijk mee, waardoor we niet merken dat Lauren en Harry in de deuropening staan.

'Wat doen zij?' vraagt Harry, terwijl hij zijn neus optrekt.

'Geen flauw idee. Hun cijfers zijn denk ik binnen,' antwoordt Lauren, waarna ze hoofdschuddend wegloopt.

Ashton en ik komen hierdoor terug naar de realiteit. Ashton trekt me in een grote knuffel, waarna hij onze cijferlijsten uitprint via de draadloze printer. Met mijn cijferlijst loop ik naar beneden, waar Anne als op ons te wachten staat. Ik wacht keurig totdat Ashton zijn felicitaties in ontvangst neemt, waarna ik de mijne overhandig.

'Gefeliciteerd jullie beiden,' zegt Anne, waarna ze ons beiden in een omhelzing trekt. Ik kijk trots om mij heen, in de spiegel. Mijn ogen schitteren en ik voel alle stress uit mijn lichaam trekken.

-------

Ik had een toetsenweek en oops vergeten up te daten enyoyyy vote vote vote en laat een reactie achter! X