Getaway • Luke Hemmings

1.5

De volgende ochtend sta ik iets vroeger op dan normaal. Ik spring onder de douche en mijn vermoeidheid spoelt samen met het vieze water door het afvoerputje. Vandaag begint de tweedaagse biologie uitstap, dus deze keer is het niet mijn tas met boeken die ik meesjouw.

Ik pak mijn weekendtas, die ik gisteren nog heb ingepakt, en loop de trap af. In het huis hoor ik alle wekkers afgaan en het kletteren van water in de douches. Ik werk wat muesli naar binnen en drink een glas water, waarna ik mijn schoenen aantrek. Aangezien de bus voor schooltijd vertrekt, heb ik met Noor afgesproken om mij weg te brengen. Ik hoor de toeter van Noor's auto, dus ik loop snel nog even naar Anne toe.

'Veel plezier meid. Het is daar prachtig, volgens Ashton,' zegt ze, waarna ze me uitzwaait. Ik roep nog even iets naar de rest van de familie, waarna ik naast Noor ga zitten. Haar moeder rijdt ons op een langzaam tempo naar school, maar Noor propt één van haar oortjes in mijn oren. We zingen samen heel hard mee op het liedje [i]Troublemaker[/i] van Olly Murs. Het is al oud, maar het blijft een geweldig en vrolijk lied.

Binnen vijf minuten zijn we op school aangekomen en loop, samen met Noor, naar de andere leerlingen. Noor loopt naar haar eigen vriendinnen, terwijl ik een bekend gezicht zoek.

'Bel!'

Ik zie Calum en Michael mijn kant op komen en ik geef ze een knuffel.

'Hier, ik zorg wel voor onze tassen,' zegt Calum, waarna hij mijn tas afpakt. Voordat ik kan protesteren, loopt hij met mijn best zware tas naar de bus. Hij gooit eerst zijn eigen tas in de bus, waarna hij die van mij er vlak naast legt. Michael komt zelf ook aanlopen met zijn tas, die hij er ook naast legt.

'Hoe ga je deze twee dagen toch overleven zonder ons, Bel?' grapt Michael en ik geef hem een speelse duw. Aangezien ik biologie voor gevorderden volg, zal ik de twee jongens bijna niet zien. Ze hebben een hele andere dagplanning.

'Ik heb Noor. Ik zal proberen om jullie te troosten als jullie vanavond aan mijn bed staan te huilen,' grap ik, wat twee lachende jongens oplevert.

'Het is wel zielig voor Noëlle. Ze blijft helemaal alleen achter,' zegt Michael, waarna hij met zijn ogen rolt. Noëlle is, net zoals ik, nogal onhandig. Ook heeft ze een hele grote mond, wat haar deze keer gigantisch in de problemen heeft gebracht. Ik weet niet precies wat ze heeft gedaan, maar het heeft ervoor gezorgd dat ze niet mee mag op de biologie uitstap.

'Bel, kom je?' roept Noor en ik loop samen met de twee jongens naar de bus. Onze namen worden aangeduid met een kruisje, als teken dat we er zijn.

Gelukkig zijn we er als één van de eersten, dus zoeken we goede plekken uit. De achterbank laten we vrij, aangezien we toch maar met zijn vieren zijn. Noor kent de jongens niet zo goed, maar daar ga ik voor zorgen. Vijf minuten voordat we moeten vertrekken, word ik onderbroken door mijn leraar chemie.

'Isabelle, kan je even mee naar voren komen?'

Ik knik en volg de leraar naar de voorkant naar de bus. Ik voel Noor, Calum en Michael naar me kijken, maar ik heb geen flauw idee waar het over gaat. We stappen de bus uit, aangezien het te luid is in de bus.

'Weet jij waar Luke is? Jullie werken toch samen aan het werkstuk?'

Ik knik en denk even na, maar ik kan me niks herinneren. Luke heeft er geen woord over gezegd, zeker niet toen ik het over het pakken van mijn tas had.

'Nee, maar gaat hij wel mee? Ik heb hem niks erover horen zeggen,' antwoord ik, waarna ik mijn iPhone tevoorschijn haal.

'Ik kan hem even bellen, als u dat wilt?' vraag ik, waarna de leraar klikt. Vlak voordat ik op het groene knopje klik, begint de leraar te praten.

'Ik heb een gevoel dat hij niet mee wilt. Het zou de jongen goed doen,' zegt de leraar, waarna hij wacht totdat Luke opneemt.

'Voicemail,' mompel ik, waarna ik hem een sms stuur.

[i]Hey, waar blijf je? De bus vertrekt over vijf minuten.[/i]

Ik schud mijn hoofd naar de leraar, om te laten zien dat ik het ook niet meer weet. Op dat moment toetert de buschauffeur, waarna ik de bus weer instap. Ik plof naast Noor op mijn stoel, met mijn iPhone nog steeds in mijn handen.

'Waar ging dat over?' vraagt Calum nieuwsgierig. Als antwoord haal ik mijn schouders op, want het is niet echt belangrijk.

'Hij vroeg of ik wist waar Luke Hemmings was.'

Ik zie Calum en Michael even een blik uitwisselen en ik zie Noor ook ongemakkelijk heen en weer schuiven.

'Hoezo zou hij dat aan jou vragen?' vraagt Calum, waarna ik mijn handen in de lucht steek.

'We maken ons Chemie werkstuk samen. Hij dacht dat we vrienden waren,' antwoord ik simpel. Ik heb een gevoel dat ik niet moet vertellen dat ik laatst met Luke in de gang heb gezeten.

'Luke is een apart geval. Hij lijkt me niet echt aardig,' begint Michael voorzichtig. Calum somt een paar slechte dingen over Luke op, maar ik luister expres niet. Hij blijft mijn vriend, dus ik zeg geen slecht woord over hem.

Ik haal mijn schouders op en steek mijn oortjes in zo'n speciaal apparaatje, waardoor je met meerdere naar dezelfde muziek kan luisteren. Ik heb geen zin meer om over Luke te praten. Ik heb zo'n gevoel dat ze niet veel goeds over hem te zeggen hebben.

De andere drie doen ook hun oortjes in, waarna Calum de muziek kiest. Al snel klinkt het nieuwste lied van Coldplay door mijn oortjes, waarna ik zachtjes begin te lachen. Voordat we het door hebben, zijn we met zijn vieren keihard aan het meezingen.

De bus vertrekt en de hele bus juicht, waarbij de leraren biologie en chemie vrolijk mee doen. Noor valt naast mij al snel in slaap en ook Calum is in slaap gevallen. Michael zit een foto van zichzelf te maken, met zijn nieuwe kapsel. Speciaal is het goede woord ervoor. Het past goed bij hem, maar het lijkt me vreselijk om je haar de hele tijd in je gezicht te hebben hangen.

Voordat ik wegdommel, denk ik nog even aan Luke. Moet ik me nou schuldig voelen, aangezien Calum slecht over hem praatte? Hij kent duidelijk niet de Luke die ik de afgelopen dagen heb leren kennen.

---------
De homeknop op mijn iPod doet het niet meer, dus updaten gaat wat moeilijker. Laat een reactie achter! Twitter --> @Aniek_egg