Getaway • Luke Hemmings

1.7

'Let maar niet op haar,' mompel ik en loop de trap op. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Luke me volgt en dat hij zijn notities bij zich heeft. Het enige wat we nog moeten doen zijn de proeven en de conclusie. De proeven zijn simpel en het is niet zo dat je huis in brand vliegt als het experiment verkeerd loopt.

Ik doe de deur voor Luke open, waarna ik gebaar dat hij moet binnen komen. Luke kijkt even ongemakkelijk rond, totdat hij de posters ziet. Een kleine glimlach verschijnt op zijn mond.

'Fan van One Direction?' zegt hij, terwijl hij in Nialls neus port. Ik haal mijn schouders op en kijk naar alle andere posters.

'Ze hebben goede muziek, maar ik ben geen fan. De posters hingen er al toen ik hier kwam,' grinnik ik wijs naar één van de stoelen.

'Ga zitten, ik haal even wat te drinken,' zeg ik, terwijl ik Luke alleen in mijn kamer achterlaat. Ik hoop dat hij niet rond gaat kijken, omdat ik de meeste spullen gewoon onder mijn bed heb geschoven.

Ik schenk twee glazen met water in en doe er een paar ijsklontjes bij, waarna ik naar boven loop. Anne staat in de deuropening en ze zwaait, waarna ze de deur uitloopt. Ik heb geen flauw idee wat Ashton aan het doen is, waarschijnlijk aan het gamen. Lauren fluit voor de grap naar me, waarna ik begin te lachen.

Ik loop mijn kamer weer in, waarna ik zie dat Luke zich niet heeft bewogen.

'Zullen we dan maar beginnen?' vraagt Luke, terwijl ik naast hem ga zitten. Ik haal nog even goed adem, waarna ik knik.

'Volgens mij hoort het niet te bubbelen,' mompelt Luke. Hij checkt nog een keer alle ingrediënten van een proef. Volgens de gebruiksaanwijzing zou het zout nu door de laag met vloeistof doordringen, wat schuim zou moeten geven.

'Er is niets mis. Misschien moeten we nog even wachten,' mompel ik terug, waarna ik mijn haar opnieuw doe. Ik weet ook wel dat het niet klopt, maar aangezien ik degene ben die de proef heeft uitgevoerd zal ik dat maar voor mijzelf houden.

'Zullen we even pauze nemen?' vraag ik en Luke knikt, waarna hij zich op mijn bed laat vallen. Ik kijk even om mij heen, waarna ik opsta.

'Zullen we naar de kelder gaan? Daar staat ook een playstation en Xbox, volgens mij,' zeg ik, terwijl ik de kamer uitloop. Zodra ik de deur naar de kelder open doe, hoor ik gelijk de geluiden van een geweer. Ik rol met mijn ogen, terwijl Luke langs mij heen glipt.

Ik loop op mijn gemak de trap af, waar ik Ashton en Luke al zie zitten. Hun gezichten zijn beiden gericht op het scherm, totdat Ashton op pauze drukt.

'Willen jullie meedoen?' vraagt hij, waarna Luke me vragend aankijkt. Ik weet dat die jongen van gamen houdt, dus haal ik mijn schouders op en knik. Ashton overhandigt een controller aan Luke, maar ik schud mijn hoofd als hij er een aan mij probeert te geven.

'Nee, spelen jullie maar met zijn tweeën.'

Ik krijg nauwelijks een reactie van beiden jongens, dus loop ik terug naar boven en pak mijn laptop. Ik probeer Ruth te skypen en voordat ik het weet zie ik een slaperige Ruth.

'Wat moet je, Bel?' vraagt ze, terwijl ze de slaap uit haar ogen probeert te wrijven.

'Ik wil gewoon even met mijn beste vriendin praten. Heb ik je wakker gemaakt?' vraag ik.

'Het is drie uur 's nachts. Heb medelijden met mij, ik moet morgen vroeg op.'

Ik steek mijn tong naar Ruth uit, waarna ze een heel verhaal over een jongen in Portugal begint te vertellen. Ze praat levendig en binnen tien minuten weet ik wat er de afgelopen twee dagen met haar is gebeurd.

'Over jongens gesproken. Al iemand gespot in Sydney?' vraagt Ruth. Ze wiebelt met haar wenkbrauwen en ik zou haar sowieso een duw hebben gegeven als ik naast haar zou zitten.

Alsof het is afgesproken loopt Lauren naar binnen, waarna ze naast mij plaats neemt. Ruth heeft al twee keer met haar gesproken en ze kunnen het beiden goed met elkaar vinden.

'Er zit nu een jongen in de kelder, samen met mijn broer. En hij is er niet voor Ashton,' zegt Lauren, waarna ze naar Ruth knipoogt. Ik zie hoe Ruth een raar dansje achter de computer doet.

'Is hij lekker?' vraagt ze. Ik begin bijna te lachen om haar vraag, maar ik weet mij in te houden.

'Lekker? Hij is heet,' gaat Lauren verder. Ik rol met mijn ogen, wat een stomp van Lauren oplevert. Ze kijkt me met onschuldige ogen aan, waarna ze maar Ruth wijst. Die heeft haar handen lachend in de lucht gegooid.

'Wat is zijn naam?' gaat Ruth verder. Ik zucht, waarna ik begin met praten.

'Hij heet Luke en hij woont in de wijk hiernaast. Hij zit in drie klassen bij mij in de klas en we werken samen aan ons werkstuk van chemie.'

Op dat moment dringt een rare geur mijn neus binnen. Zodra ik het ruik, besef ik wat het is. Onze proef.

'Luke, we hebben een probleem!' roep ik naar beneden, waarna ik er vandoor ren. Ik loop mijn kamer binnen, die omringt is in rook. Hoestend loop ik naar mijn ramen, die ik wagenwijd open zet.

Op dat moment komt Luke naar boven rennen, met de controller nog in zijn handen. Hij slaat zijn handen voor zijn ogen, waarna hij zijn hoofd schud.

'We zijn lekker bezig, Bel. We hebben de suiker en het zout omgewisseld,' zegt Luke, terwijl hij zachtjes lacht.

Aangezien ik er niet veel aan kan doen, neem ik de proef maar beneden en gooi hem weg. Luke wil terug naar beneden lopen, totdat hij een raar geluid uit mijn laptop hoort komen. Ik ben helemaal vergeten dat ik met Ruth aan het skypen ben, maar Lauren zit lachend naast het scherm. Ze houdt haar buik vast en de tranen stromen over haar wangen. Ze ploft van haar stoel op de grond en ik hoor Ruth ook lachen.

Luke's nieuwsgierigheid wint het en hij loopt naar de laptop toe. Hij vindt daar alleen maar een huilend en lachend meisje, die hem met open mond aanstaart.

'Luke, dat is Ruth. Ruth, dit is Luke,' zeg ik, terwijl ik naar het scherm kijk. Ik zie Luke naar Ruth zwaaien, waarna hij de kamer uitloopt. Al snel hoor ik de deur, die naar de kelder leid, open gaan en ik richt me weer op het scherm. De tranen stromen nog steeds over haar wangen en ze grabbelt naar een papier. Ze kijkt Lauren nog even aan, waarna ze het blaadje omhoog houd. Er staat een dikke negen op, waarna de twee in lachen uitbarsten. Ik snap er niets van, maar lach toch vrolijk mee.

'Lekker bezig, Bel. Scoren met die handel!' roept Ruth. Ik steek mijn tong naar haar uit, waarna Ruth op haar telefoon kijkt.

'Ik ga weer slapen, bedankt voor deze piepshow,' grapt Ruth, waarna ik naar haar beeld zwaai. Als aller laatste, net op het moment dat ik het gesprek wil beëindigen, schreeuwt Ruth haar laatste woorden uit. Ik versta er helemaal niks van, maar Lauren ligt alweer op de grond. Ik laat het meisje alleen met mijn laptop en loop de kamer uit, weg van al dat gelach.

---------
Omdat ik lief ben. Ik ga morgen sowieso verder schrijven aan dit verhaal, wat ik al een aantal weken niet meer heb kunnen doen. Ik heb wel nog een voorraad, dus weer gerust.