Getaway • Luke Hemmings

1.1

Voor de verandering regent het eens in Sydney. Het is de dag na het concert en ik ben doodmoe, maar school gaat gewoon door. Gelukkig heb ik hierna alleen nog chemie, waarna ik eindelijk naar huis mag om te slapen.

Ik zit samen met Noëlle en een paar anderen in de kantine en kijk verveeld om mij heen. Noëlle en Michael zitten te discussiëren over iets bij wiskunde en Calum zit met Lucy te praten. De rest zit maar een beetje op zijn telefoon te rommelen, maar mijn batterij is op.

'Ik ga even naar het toilet,' deel ik mee en ik loop de volle kantine uit. Ik ga snel naar de wc en was mijn handen met veel zeep.

Eigenlijk is het best grappig. Ik ben voor een maand in Australië, iets waar ik al jaren naar uitkijk. Ik heb nog niks bezocht en het enige wat ik heb gedaan is school en dansen. Het verschilt op dit moment niets met Nederland.

Ik loop het toilet uit, maar ik bots tegen iemand aan. Voordat ik het weet lig ik op de grond en is mijn gezicht knalrood. Ik voel iemand me omhoog trekken en ik kijk in een paar ogen, die ik gelijk herken.

Luke kijkt me met een klein lachje aan, maar ook met bezorgdheid.

'Gaat het? Het was echt niet mijn bedoeling om je omver te lopen. Het spijt me,' zegt Luke zacht en ik geef een kneepje in zijn arm.

'Het is niks, Luke. Je deed het niet expres,' zeg ik lachend en ik kijk Luke aan. Aangezien Luke duidelijk langer is, moet ik omhoog kijken en ik voel me gelijk heel klein. Ik doe een stap naar achteren, zodat het verschil wat minder lijkt. Op dat moment gaat de bel en al snel lopend de leerlingen alle kanten op. Luke en ik worden van elkaar gescheiden en ik kijk nog naar hem om, maar hij is tussen de massa verdwenen.

Nadat ik mij boeken van chemie heb gepakt, loop ik naar mijn klas. Ik loop extra langzaam, aangezien ik geen zin heb om te vroeg in de klas te zitten. Hierdoor vergeet ik dat ik de school nog niet zo goed ken en ik raak een beetje verdwaalt. Gelukkig kan ik het lokaal nog maar net vinden voordat de bel gaat en ik laat mij op mijn huidige plek vallen. Niemand uit mijn nieuwe vriendengroep heeft chemie gekozen in zijn vakkenpakket, behalve Calum, maar hij zit al naast Lucy. Hij geeft me een verontschuldigende glimlach, die ik afwimpel.

Ik heb verder geen keuze waar ik ga zitten, aangezien de leraar mij al een plek wijst.

Ik zit naast een meisje waar ik nog niet mee heb gepraat, naar ze lijkt alleen maar aandacht voor de jongen achter haar te hebben. Zuchtend zak ik wat naar beneden en wacht tot de leraar begint met de klas.

'Ik weet dat jullie al een aantal projecten moeten maken, dus ik zal er geen opgeven. Wel zullen jullie een werkstuk moeten maken, met zijn tweeën,' begint de leraar. Je hoort de hele klas zuchten, want het werk stroomt deze week echt binnen. Bovendien is werkstuk gewoon een synoniem van project, alleen iets minder werk.

'Jullie mogen jullie partner kiezen en ik geef jullie straks de bundel met proeven en informatie. Ik verwacht niet alleen een uitgebreid verslag, maar ook de berekeningen van al jullie antwoorden,' zegt de leraar, terwijl hij zijn bril opzet. Er gaat alweer een diepe zucht door de klas heen, maar iedereen begint met het zoeken van een partner.

Ik merk dat het meisje niet eens van plan is om naar mij te kijken, dus ik kijk naar de andere mensen in mijn klas. De koppels zijn nog niet helemaal gevormd, maar na een tijdje zie ik iemand nog alleen zitten. De gestalte zit, net zoals ik, onderuit gezakt en helemaal in de hoek. Ik herken het blonde kopje gelijk en ik loop grinnikend op hem af. Het is gewoon grappig hoe vaak ik Luke wel niet tegen kom in vierentwintig uur.

'Vind je het goed als ik hier kom zitten?' vraag ik, terwijl ik naar de lege stoel naast Luke wijs. Ik zie dat Luke opschrikt uit zijn gedachten en ik zie zijn wangen lichtroze kleuren.

'Ehm, mij best,' fluistert Luke en houdt zijn blik op de tafel gericht. Ik kijk hem verbaasd aan en laat mij voorzichtig naast hem neer zakken. Het duurt even voordat iemand zijn mond open doet, terwijl om ons heen iedereen nog een partner te zoeken.

'Weet je zeker dat je wel met mij wilt werken? Ik bedoel, ik snap best als je met iemand anders-,' begint Luke, maar ik laat hem zijn zin niet afmaken.

'Waarom zou ik met iemand anders willen werken? Het lijkt me juist leuk om het met jou te doen, Luke,' zeg ik fronsend.

'Sorry, ik ben het gewoon niet gewend dat iemand me aanspreekt,' zegt Luke en hij kijkt me recht aan. Ik lach hem vriendelijk toe en negeer zijn laatste zin. Hoezo is iemand het niet gewend om aangesproken te worden?

De leraar leid me af en reikt ons een bundel aan, die Luke aanpakt. Hij lijkt langzaam te ontdooien en hij schrijft in grote blokletters onze namen op de bundel.

'Zullen we beginnen met de oefeningen?' vraag ik en hij knikt. Het werkstuk bestaat uit een paar delen, dus we zullen er lang mee bezig zijn.

Ik pak een blad uit mijn map en schrijf de eerste oefening over. Ik begin gelijk aan mijn T-shirt te frummelen, aangezien ik nooit echt een kei ben geweest in Chemie. Toch lukt het me om de eerste oefeningen af te maken, terwijl Luke de laatste maakt. Hij is duidelijk veel sneller klaar, maar hij maakt ook gelijk mijn oefeningen.

'Bel?' vraagt Luke plotseling verlegen. Ik kijk hem vriendelijk aan en schuif mijn losse haren wat naar achteren.

'Hoort dat geen twee te zijn?' zegt hij zacht, terwijl hij naar één van mijn oefeningen kijkt. Ik lees de opgave nog eens door en zie mijn fout.

'Je hebt gelijk. Ik ben weer lekker dom bezig,' fluister ik terug. Hij lacht zachtjes en gaat weer verder met zijn werk. Voordat we het weten gaat de bel en ik ruim al mijn spullen op.

'Fijn weekend, Bel,' zegt Luke plotseling en ik lach naar hem, waarna ik de klas uitloop. Ik snap echt niet waarom Luke zo verlegen doet, maar hij lijkt me een hele aardige jongen.

Ik pak alle boeken die ik voor maandag nodig heb en ik loop de school uit. Gelukkig heb ik geen aardrijkskunde genomen, anders zou ik nu nog les hebben.

'Ik zie je zo!' roept een stem me en ik zie Noor maar me kijken. Ik zwaai naar haar en draai me om, terwijl ik zucht.

Ik ben het dansen een beetje vergeten, dus dat slapen moet ik een paar uurtjes uitstellen. Ik kan al raden wat ik morgen de halve dag zal doen. Juist, slapen.

 -----------

Dit is mijn eerste fanfictie en ik zit nog niet zo lang op Wattpad, dus ik snap niet zo goed hoe alles werkt. x) Als ik dus niet antwoord, kan het zijn dat ik op de verkeerde plek heb getypt. Laat een reactie achter, want dan weet ik dat ik meer moet updaten!

Mijn Calum Fanfic is al bijna klaar, maar dat is een short story en zal pas over twee weken online komen te staan. Eerst deze afschrijven en dan pas zal ik beginnen aan een derde. (: x