Getaway • Luke Hemmings

3.2

Zonder dat ik het door had, zette ik een aantal stappen zijn richting op. Mijn hart begon iets harder te slaan, maar niet omdat ik zo blij was om hem terug te zien. Ik voelde hoe woede door mijn bloedbanen cirkuleerde en ik moest mij inhouden om niet op hem af te rennen. Ik had eigenlijk niet verwacht dat ik boos zou zijn, want het bleef Luke. Hij was nog steeds de jongen waar ik me vermaakte, wat we ook samen deden. Of niet?

Luke was enorm veranderd. Ik liet mijn blik over zijn postuur glijden en al snel was ik er uit wat er anders was. Als eerste, zat zijn haar niet meer in een warrige roes op zijn hoofd. Vandaag had hij een zwarte snapback op, waarmee hij zijn blonde haren mee verborg. Je kon nog net de paar plukjes zien uitsteken, net iets korter dan ze een tijd geleden waren geweest. Zijn shirt waren nog steeds hetzelfde; het waren nog altijd bandshirts. Alhoewel, zijn broek was dan weer totaal anders. Hij had een strakke skinny jeans aan, terwijl hij eerder alleen normale spijkerbroeken droeg. Ik had hem zelfs een keer in een groene broek zien lopen, maar zoals Luke er nu uitzag dacht ik niet dat hij die nog droeg. Je kon nog net zijn sokken boven zijn zwarte Vans zien uitstekken, die een beetje afstakken tegen al dat zwart. Bovendien was Luke ook nog eens een kop groter geworden, waardoor hij nog langer leek.

"Wat is er met hem gebeurt?" vroeg ik aan Aimee, terwijl ik een stap achteruit deed. Ik draaide me vervolgens om, want ik wist niet zeker of ik hem wel wou zien. Aimee was een paar seconden stil en haalde haar schouders op.

"Sinds jij weg bent gaat hij meer met mensen om. Hij is veranderd."

Ik knikte en keek nog even naar Luke, die zich naar één van de vele tafels dirrigeerde. Hij plofte neer aan de tafel waar Michael een paar minuten geleden ook had gezeten en haalde zijn brood tevoorschijn. Al snel hoorde ik zijn lach door de vele andere stemmen en liep ik terug naar ons muurtje. Calum stak zijn handen naar me uit en ik liet me in zijn armen valen. Calum gniffelde en trok me lekker dicht tegen hem aan, terwijl ik begon te lachen.

"Cal, je stinkt uit je bek."

Calums mond vloog open en hij duwde me gelijk iets van zich af. Daarna trok hij Michael, die er nu ook bij stond, tegen zich aan en trok een gekke bek.

"Serieus, Cal. Neem een pepermuntje," gniffelde Michael, waarna hij er één naar Calum gooide. Calum trok een pruillipje, maar begon toen op het snoepje te kouwen.

Ik stond lachend op en gritste mijn tas van het muurtje. Het ging bijna bellen en ik moest bovendien nog naar de leraar om mijn boeken te ontvangen, dus riep ik gedag en liep ik de school in. Na school zou ik met Aimee mee gaan naar een feestje van haar moeder, dus ik zou ze allemaal nog wel zien.

Ik deed snel de dingen die ik moest doen, zat keurig de laatste paar lessen uit en liep toen snel naar huis. Aimee moest nog helpen met het voorbereiden van de barbecue, dus zij moest direct weg. Ik, daarintegen, had mijzelf voorgenomen om iets vroeger te gaan, zodat ik toch nog even kon helpen. Ik deed mijn oude kleren uit en trok een iets nettere kledij aan; een strakke zwarte skinny jeans met een fleurig topje.

Ik deed mijn make-up even opnieuw, poetste mijn tanden en griste toen mijn handtas uit de kast.

"Mam, ik ga!" riep ik nog net, vlak voordat ik de deur achter mij dicht gooide. Mijn familie zou pas later komen, dus nam ik de tijd om naar Aimee's huis te lopen. Ik had de fiets kunnen nemen, maar lopen duurde net iets langer en veel maakte het ook niet uit. Toen ik Aimee's garagepad op liep, keek ik express niet naar het huis daarnaast. Ik hoorde de bekende klanken van Born to die van Lana del Rey, waarna ik grinnikte. Aimee was een enorme fan van Lana en ze bleef maar altijd naar haar bekendste, maar oouk oudste liedje luisteren. Ik kende hem zeker van buiten, mede door Aimee, alhoewel Coldplay nog altijd mijn nummer één was.

"Kom binnen," riep iemand vanuit de tuin, dus liep ik gelijk door naar de tuin. Daar stond Aimee al in haar zwarte rokje en witte bloesje. Ze zag er fantastisch uit. Ik gaf haar een kleine knuffel, waarna ik mijn handen in elkaar klapte.
"Wat kan ik doen?"
=========
"Bel, kan je de drankjes bij gaan vullen? Ik moet heel even iets aan mijn moeder vragen," riep Aimee vanaf binnen.

Ik liep richting de voordeur, waar Aimee's vader de drank had neergelegd. De barbecue was net een half uur bezig en het vlees kon er op elk moment op gegooid worden.

Bukkend voor het sixpack Coca-Cola, zuchtte ik even en schouwde het pak toen omhoog. Het zou allemaal iets soepeler zijn gegaan als er niet een lang, slungelig persoon achter mij zou staan. Voordat ik het wist, botste ik keihard tegen de gestalte op. Natuurlijk viel ik op de grond.

"Meisje toch. Mijn zoon heeft je toch geen pijn gedaan," riep een vrouwelijke stem uit. Ik keek op van de grond en keek recht in het gezicht van Liz. Op het moment dat onze ogen elkaar herkenden, gaf ze een klein gilletje en trok me in een ruk overeind.

"Bel! Wat doe jij hier?"

Lachend vertelde ik haar dat ik hier nog een tijdje zou blijven, samen met mijn eigen familie. Ze gaf me een dikke knuffel en liet haar blik naar haar zoon glijden.

"Geen verontschuldig?" vroeg ze, waarna ze Luke streng aankeek. Luke was duidelijk niet op zijn gemak en bleef mij aanstaren. Liz rolde met haar ogen en keek een paar keer van de ene tot de ander. Er leek een gedachte tot haar door te dringen, waarna ze een paar stappen achteruit zette.

"Ik ga maar eens kijken waar de worstjes liggen."

Binnen een paar seconden was Liz in de achtertuin verdwenen en waren Luke en ik de enigen. Het leek alsof hij iets wou zeggen, maar er kwamen geen woorden uit zijn mond. Net toen ik alweer voor de Cola boog, kwam hij een actie.

"Wacht, Bel. Dat doe ik wel," zei hij, waarna hij zonder enige waarschuwing twee pakken optilde. Hij grinnikte toen hij mijn gezichtsuitdrukking zag, dus boog ik weer voorover en pakte een krat Dr Pepper. Samen liepen we de verlaten keuken in, aangezien iedereen in de tuin stond te eten. Ik legde de drankjes op de juiste plek terug en draaide me richting Luke.

"Zo."

"Zo," zei Luke met een stille stem terug. Hij keek mij recht aan en ik moest vechten om niet op hem af te vliegen.

"Het sp-,"

Ik stak mijn hand omhoog en liet hem niet praten. Ik had geen zin om dat te gaan uitpraten, zeker niet op de barbecue van Aimee.

"Ik heb je gemist, Luke," zei ik voorzichtig, waarna ik hem recht aankeek. Luke kwam er nu makkelijk vanaf, maar ik wist dat ik het onderwerp niet voor eeuwig kon vermeiden.

"Ik jou nog veel meer, Bellie."

De volgelde paar seconden brengen we lachend met elkaar door, lachend omdat we elkaar eindelijk weer eens zien.

--------------
hey hey hey,
Sorry voor de late update, ik heb een glas water over mijn usb stick laten vallen en nu werkt hij niet meer; drie hoofdstukken weg. :'c
Super bedankt voor de 40 volgers, 19k reads en 1k votes! Het is waarschijnlijk niet heel veel, maar ik vind het echt super lief dat er altijd een stuk of negen mensen reageren. Daarom ga ik vanaf nu altijd een hoofdstuk aan één iemand dediceren, of hoe je dat ook schrijft! Ik wil jullie allemaal zo erg bedanken! Jullie zijn de besten :-) xoxo

ik ship mijzelf met calum oops #caliek
tot volgende week ieeeh