Getaway • Luke Hemmings

3.0

De volgende ochtend stond ik vroeg op, om Aimee voor het eerst op te zoeken. Ze woonde nog steeds op dezelfde plek, dus na even zoeken liep ik de bekende straat in. Ik had haar niet gebeld, omdat ik wou dat het een verrassing zou zijn. Daarom liep ik voorzichtig hun tuin in en klopte toen op de deur. Het was niet Aimee, maar haar moeder die de deur open deed. Ik had een paar keer met haar geskyped, samen met Aimee. Onze moeders waren ook redelijk bevriend geraakt, hoe moeilijk dat ook was via skype. Ik had hen laatst nog betrapt, rond middernacht, toen alle lichten al uit waren. Het was lief om te zien, hoe oud je ook bent, dat je nog steeds vriendschappen kan sluiten. Vriendschap heeft geen maximum of minimum leeftijd.

De vrouw trok me in een kleine knuffel, waarna ze me een knipoog gaf. Ze gebaarde met haar ene hand naar de trap en met haar ander gebaarde ze dat ik stil moest zijn.

"Ze slaapt nog, maar ga haar maar wakker maken. Gisteren was een lange en vermoeide dag, maar ik weet zeker dat ze het niet erg vind als jij haar wakker maakt."

Ik giechelde zachtjes en liep vervolgens de trap op. Ik wachtte een paar seconden voor haar deur, die nog steeds dezelfde roze kleur had. Ik klopte zachtjes en liep vervolgens gelijk naar binnen. Haar hemelbed stond in het midden van de kamer, waardoor het makkelijk was om haar te laten schrikken.

Doordat ik geklopt had, was Aimee wakker geworden. Toch hield ze haar ogen gesloten en kreunde, waarna ze zich omdraaide. Ik ging vlak naast haar staan en bracht mijn gezicht vlak naast die van haar.

"Rise and shine, darling."

Mijn stem trilde zachtjes en ik kon mijn lach bijna niet meer inhouden, zeker toen Aimee's ogen open vlogen. Ze had een aantal seconden nodig, maar al snel voelde ik haar armen om mijn nek. Een lange en hoge gil kwam uit haar mond, terwijl ze letterlijk overeind vloog. Ze trok mij mee op haar bed en ik sloeg mijn armen beter om mijn vriendin heen.

"Wat doe jij hier?" vroeg Aimee, na een aantal minuten. Ik keek haar recht aan en ik zag hoe de tranen in haar ogen sprongen. Ik had Aimee ontzettend gemist en ik besefte nu hoe veel ik wel niet van dit meisje hield. Ze was gewoon net zoals ik.

Snel legde ik haar uit dat ik, hoe cliché het ook was, voor de komende maanden hier zou wonen. Mijn ouders hadden beloofd dat ik mijn school hier zou kunnen afmaken, dus ik verwachtte dat ik nog minstens een jaar in Sydney zou blijven.

"Ik kan het gewoon niet geloven."

"Ik ook niet," zei ik, waarna ik lachend opstond van haar bed. Ik gebaarde naar de gezamelijke badkamer en liep de kamer uit.

"Ga je maar aankleden, we moeten nog veel doen vandaag!"

Met die woorden liet ik Aimee alleen achter en liep ik naar beneden, waar ik een kop thee kreeg toegeschoven. Mijn moeder zat inmiddels ook aan de tafel, druk in gesprek met Nora, Aimee's moeder. Ik had me in een tijd niet zo gelukkig gevoeld.

Die dag hadden Aimee en ik veel gedaan. We hadden eerst uren zitten bijpraten en ze had me de buurt beter laten zien, want in die ene maand kende ik alleen de straten waar mijn vrienden woonden. Ook had ik Michael weer gezien, wat ook iets bij mij losbracht. Michaels mond vloog open toen hij mij daar zag staan en kwam toen als een gillende meid op mij afrennen. Ik had de gekkerd ongelooflijk gemist en hij mij ook, zo zij hij. Het was echt super om iedereen weer terug te zien na een half jaar. Michael was al een paar maanden zeventien en ook Aimee zou over een week verjaren. In de kleuterklas had ik een klas overgeslagen, dus daarom was ik nog zestien. Calum zat dan weer tussen Michael en Aimee in.

Helaas moest ik na een tijd weer naar huis, om de rest van mijn spullen uit te pakken. Mijn kamer was lichtblauw gekleurd. Verder was de rest helder wit, waardoor het een goed zomersgevoel gaf. Het voelde beter aan dan mijn oude, vertrouwde kamer, die ik al sinds mijn vierde had gehad. Het was goed om weer iets nieuws te hebben.

Toen ik Ruth die avond een sms stuurde, kreeg ik toch even de tranen in mijn ogen. Ik mistte haar nu al, ook al was ik pas drie dagen weg. Met de jetlag lag ik die avond wakker, waarna ik pas laat in slaap viel. De wekker ging om zeven uur stipt af, dus veel slaap ging ik niet krijgen. Daarom besloot ik om één uur 's nachts naar buiten te gaan, op het dak. Toen ik naar de sterren keek, die helder aan de hemel stonden, voelde ik de vermoeidheid al snel over mij heen vallen en al snel kroop ik mijn bed weer in.

-------
Vakantieeeee! Ik ga nu lekker schrijven, maar ik heb het zo druk! Enjoyyyy