I'M THE REAL QUEEN [COMPLETE]

CHAPTER 8

  EYAH POV :

  Nakangiti akong nakatingin sa mga nagkakagulong mga tao sa baba ng gusali kong naroroon ako..

masaya ako sa mga nakikita ko mga kaguluhan at patayang ginawa ko.
At sa bawat takot na nakikita ko sa mga mukha nila at bawat tulo ng dugo..Patay na. katawan ang nakikita ko mas lalong lumalakas ang kakayahan ko..
Demonyong nagwawala at nabubusog sa katawan ko..na pilit na gustong kumawala sakin..
'Peru di pa oras para pakawalan ko ito darating at darating ang panahon na makakaharap ko Sila,at sa panahon na yun..tuluyan Kong ipapalamon ang sarili ko sa demonyong lumulukob sa pagkatao ko,at sisiguraduhin Kong luluhod at magmamakaawa Sila sa harap ko'
Muli akong napatingin sa baba.

."Wala pa sa kalahati ang mga nararanasan nyo..hintayin nyong lahat kong panu ko Bawian ng buhay ang bawat isa sainyo"

nakangising sabi ko maraming mga sundalo at mga tao ang nagkakagulo..
Peru Alam kong hawak ito ng makapangyarihang mafia sa mundo
Iginala ko ang tingin ko hanggang sa mahagip ng mga mata ko sa isang grupong tahimik lang na nakamasid sa tabi mahigit dalawampo ang mga ito at pawang malalakas malalaki ang mga baril na nakasukbit sa balikat nila
,at napakaseryuso ng mga awra nila..alam kong di basta basta ang lakas ng mga ito..at sigurado akong may nakatataas at makapangyarihan ang may hawak sa mga ito..

maaaring ibang mafia o kaya naman ang Ozawa na pinamumunuan ng demonyo kong ama..
napangiti ako ng malapad at humarap sa salamin na nasa likuran ko..kitang kita ko ang repleksyon ko sa salamin..

"Mukhang nalalapit na ang muli nating pagkikita aking Ama.!!"

ngiti kong sabi habang tutuok na tutok sa sarili kong mukha,mukhang di ko ginustong maging akin..
dahil sa tuwing nakikita ko ang mukha ko naaalala ko ang mga nakaraan mga alaalang napakasakit na idinulot nila...

"Bukas,bukas Malalaman nyo kong gaano kabangis ang buhay ng taong sinira nyo"

.."HAHAHAHAHA"

"pagsisisihan mo Reigan Ozawa na binuhay mo pa ako.."
seryusong sabi ko muling napangiti ako ng mapatingin ako sa mga mata ko..mga matang katulad sa ama ko.

."Diko inaasahan na magiging magkamukha tayo.."
nakangiti kong wika..hanggang sa isang alaala ang bumalik saking diwa.

** "HINDI KITA ANAK ISA KANG SALOT..Wala akong anak na katulad mo"

sigaw sakin ng demonyo kong ama..

napangiti ako ng mapait...sa aming anim na magkakapatid ako ang pinaka iba ang mukha noong bata pa ako..walang wala sa itsura nila walang masasabing pinagmanahan ko dahil ni isa ay wala akong nakuhang katulad sa ama ko

..naniwala ako noon na isa akong ampon..isang salot sa pamilya ng ozawa.
.pinaramdam nila ang mga sakit at pagdurusa sakin..
mula sa mga tauhan nila kapatid hanggang sa ama ko..
pari pariho ang turing nila,isang basura..basurang dapat mawala sa paligid nila

..peru diko inasahang darating ang araw na magiging kamukha ko ang ama ko..at ito ang malaking pinagsisisihan ko..dahil nanalaytay sa dugo ko ang pagiging demonyo...

'Demonyong tatapos sa kanila,humanda kayo dahil bukas sisimulan ko ang pagpaparanas ng sakit na ginawa nyo sakin..aalisin ko sainyo ang pinakamahalagang tao sa buhay nyo"

sabi ko at mabilis na sinuntok ang malaking salamin sa harap ko..kitang kita ko ang pagkabasag nito bumagsak ang basag na salamin sa sahig kasabay noon ang sunod sunod na patak ng dugo na galing sa kamao ko..

'humanda ka alleya dahil ipaparanas ko sayo kong ano ang sakit na dinanas ko sa sarili kong ama,malas mo dahil ikaw ang unang makakaranas ng ganti ko'

sabi kong muli at kasabay nito ang pagpakawala ko ng isang malademonyong tawa..

"HAHAHAHAHAHA"