I'M THE REAL QUEEN [COMPLETE]

CHAPTER 59

  ART POV

Nagising ako sa isang madilim na lugar..
Lugar kong saan di nanaisin na makita ng ninuman,

,nanginginig ang katawan ko habang pasuray suray na naglalakad habang tumutulo ang luha,bawat katawan na pinatay ko ay diko kayang tingnan..

'Bakit,bakit kailangan mangyari to sakin,bakit ako pa?'

tanong ko sa isipan ko at napahagulhol ng iyak,,tambak at nagkalat ang mga katawan ng mga taong pinatay ko,

,iiling iling ako habang tintingnan ng isa isa ang mga ito

,"Im sorry"

bigkas ko at napaupo..

"Mo-m, Eyah..i'm sorry k-ong di-ko kayang tuparin ang mga pi-nangako ko sainyo!!pata-wad,patawad da-hil ka-hit anong pag-pigil ko-sa sarili ko di-ko magawa,luma-labas at lumala-bas parin an-g demonyo sa-ka-tawan ko,at nata-takot ako kapag dumating ang ora-s na lahat -ka-yo mapa-tay ko"

hirap na hirap na sabi ko at napatakip ng dalawang palad sa mga mata amoy ko ang lansa nang dugo na alam kong punong puno ang kamay at katawan ko,

'diko pinangarap ang maging ganito,ang maging isang mamatay tao,at ang maging isang demonyo,pinanganak ako na kuuntinto sa kong meron ako oo galing ako sa mga ozawa na kilala bilang mamamatay tao,peru kailan man hindi ko naranasang pumatay ng ganito karami,pumapatay lang ako pag kailangan at may mga kasalanang ginawa peru hindi tulad ng ganito na kahit walang kasalanan ay kinikitilan ko parin ng buhay,,

napatingala ako sa itaas habang nagsisipatakan ang mga luha habang nakakuyom ang mga kamao at patuliy na sinusuntok ang sahig

'Hindi ako ito!!jusko bakit ako pa,i-to ba ang mga kabayaran ng mga ginawa ko kay Eyah?ito ba ang kabayaran ko noong mga panahon na diko kayang ipagtanggol si eyah,?ito ba?peru sana namatay o pinatay mo na lang ako,!!alam mo bang hirap na hirap na ako sa kalagayan ko,na kahit gusto ko ng makawala dito diko parin magawa dahil sa demonyong nasa loob ko,bakit ako pa?hindi naman ako naging masama ng sobra diba?bakit kailangan kong magdusa para pagbayaran ang lahat ng mga kasalanang ginawa ng aking demonyong ama'

Sabi ko sa isipan ko habang pinagsusuntok ang sahig

"BAKIT AKO PA?,,"

Sigaw ko ng malakas

"mar-ami na-mang ib-a diba"

mahinang sabi ko,,dahan dahan kong iniangat ang samurai na hawak ko at napangiti ng mapait habang pinapasadahan ng tingin ang kabuuan nito..

"Kong kamatayan ko ang magiging paraan para makalaya sa demonyong nasa loob ko,Gagawin ko,dahil hindi ko kayang mabuhay ng nasa ilalim ng kapangyarihan ng isang mamatay na tao at demonyo"

mahinang usal ko at napaiyak nanginginig ang kamay kong dahan dahang itinatapat sa dibdib ko ang hawak na samurai ko,

,muli akong napangiti ng mapait at pinagmasdan ang buong paligid ko na maraming patay na tao

,'wag kayong mag alala ako mismo ang magbibigay hustisya para sainyo'

sabi ko muli at unti unting pumikit at dahan dahang ibinabaon ang samurai na hawak ko sa dibdib ko

,napangiti ako ng totoo ng biglang sumulpot ang imahi ni eyah at ni mama na nakangiti sakin,,

muling nagsilabasan ang mga luha ko sa mata at inalala ang konting panahon na nakasama ko sila

,"sa-sayang mom,and Eyah..d-i ko na matutuloy ang ina-asam ko-ng ma-kita muli-ka-yong dal-wa..Pr-incess,Sorry sa-lahat,ng gin-awa ni ku-ya,,maha-,l na maha-l kita,ka-yo ni mama"