Tweede Kans

Hoofdstuk 4

'Kunnen we niet gewoon terug gaan, Lars kan me toch ook intapen?' gefrustreerd liep de Ajax speler door de paden van het ziekenhuis. Dat hij geblesseerd het veld af moest was één ding maar dat hij daarna ook nog eens langer in het ziekenhuis moest blijven terwijl hij niets gebroken had vond hij onzin.

'Je weet best dat Lars nodig is op de club' deelde de verzorger mee waarna Matthijs mokkend op één van de stoeltjes in de wachtkamer ging zitten.

'Meneer De Ligt?' Kyle keek de wachtkamer rond waar drie mannen zaten te wachten. Twee waren uitgerust in een sport uniform en de ander had een nette witte blouse aan.

'Dat ben ik.' De blonde jongen sprong op van zijn stoel en schudde Kyle zijn hand.

'Kyle Bosman, kom verder.'

Matthijs liep de behandelkamer binnen en ging direct op het witte bed liggen. Hij had wel vaker een blessure gehad waarbij hij ingetaped moest worden en wist precies wat er ging gebeuren. Ook de twee andere mannen vonden hun weg naar de behandelkamer.

Rommelend in de kastjes ging Kyle opzoek naar het Sporttape. Marga had vanmiddag de voorraad als gebruikelijk aangevuld alleen deze was nu alweer op. Doordat de scholen en ook de sportclubs weer waren begonnen ging het tape er sneller doorheen dan afgelopen weken.

'Ik ben even nieuw tape halen' deelde Kyle het drietal mee dat netjes zat te wachten.

De man met de nette witte blouse aan mompelde instemmend. De vaste aanvoerder van Ajax daarentegen wenkte naar de televisie tegenover het bed.

'Zou die televisie misschien ook aan kunnen, ik ben erg benieuwd hoe de wedstrijd is afgelopen.'

Op dat moment besefte Kyle dat het niet zomaar een jongen in een Ajax trainingspak was, maar dat het wel een speler van Ajax moest zijn die tijdens de Champions league wedstrijd geblesseerd was geraakt. De tijd dat hij elke Ajax speler bij voor en achternaam kende was allang verleden tijd. Vooral de jeugdspelers kon hij moeilijk uit elkaar houden. Nu volgde hij enkel nog het spelletje. Daarbij zag hij dagelijks zoveel patiënten dat hij niet iedereen meer gelijk linkte aan een bekende Nederlander. Toch was hij van mening dat hij de team captain van zijn oude club wel had moeten kunnen herkennen. Hij was gewoon nog met zijn hoofd bij het artikel over artrose.

'Tuurlijk.' Kyle zette de televisie aan en liep vervolgens door naar het magazijn om daar de tape te halen.

Eenmaal terug in de behandelkamer wierp hij een blik op de televisie. De herhaling van een doelpunt van Daley Blind werd herhaald.

'Zo te zien hebben ze nog gewonnen' glimlachte Kyle terwijl hij het been van Matthijs van het bed af schoof.

'Gelukkig wel.' Matthijs keek naar het gezicht van de jongen die hem vanaf het begin af aan al zo bekend voor kwam. Met zijn tanden op elkaar beet hij de pijn weg die ontstond nu zijn been op de pijnlijke plekken werd ingetaped.

'De pijn wordt met een halfuurtje minder' sprak Kyle hem bemoedigend toe.

Matthijs knikte afwezig en vroeg zich nog steeds af waar hij deze jongen toch van kende. Hij probeerde het naamkaartje op zijn borst te lezen alleen in zijn huidige positie scheen het licht er zo vervelend op, dat de naam compleet was vervaagd. Plots schoot hem de naam binnen. Hoe kon het dat het niet tot hem was door gedrongen toe hij zich voorstelde?

'Jij bent toch Kyle Bosman?' riep Matthijs ontzet uit.

'Dat klopt.' Niet onder indruk van de verbaasde toon van Matthijs plakte hij de laatste tape op het onderbeen.

'Damn niet te geloven dat je hier zit, Daley zal nog jaloers op me zijn. Al stond ik op dit moment liever in zijn schoenen' grinnikte de jonge Ajax speler.

'Daley?' vroeg Kyle.

'Hij probeert, eigenlijk al sinds zijn terug keer bij Ajax, de coach zo ver te krijgen je weer bij de selectie te nemen. Jullie voelden elkaar feilloos aan,'

'Echt waar?' Kyle had geen idee dat Daley nog zo met hem bezig was. Vlak na het ongeluk belde Daley vaak, alleen na het WK en zijn overstap naar Manchester had hij niets meer van Daley gehoord.

'Je wilt niet weten hoe vaak die goal van jou tegen NAC in de jeugd wordt gebruikt als voorbereiding op een wedstrijd' ging Matthijs verder.

'Je wordt binnen de club nog steeds als een held gezien. Toch?' Matthijs vroeg bevestiging aan zijn vaste verzorger en het lid van de technische staf. Gelijk knikten de twee.

'Je record van meeste goals in het jeugdelftal staat er nog steeds' zei de man die zojuist het bovenste knoopje van zijn blouse open had geknoopt.

Ongelovig staarde Kyle voor zich uit. Hij had nooit gedacht dat hij nog steeds zo'n grote impact had bij zijn oude club. Natuurlijk kwam hij soms mensen tegen in de stad die hem herkenden en met hem op de foto wilde. Maar dat zelfs de oude jeugdspelers hem herkenden, had hij nooit verwacht. Het was immers vier jaar geleden dat hij zijn eerste en gelijk ook laatste wedstrijd had gespeeld voor Ajax.

'Speel je nog steeds?' Matthijs haalde hem uit zijn gedachten. Plots leek hij het niet meer erg te vinden dat hij met een blessure in het ziekenhuis was beland.

'Nee ik ben na Ajax gestopt.'

Matthijs zijn mond viel na dit antwoord open. 'Ook niet meer op amateurbasis?'

Hij schudde automatisch zijn hoofd en rolde de overige tape op.

'Zonde' mompelde het lid van de technische staf voor zich uit.

Kyle stond op van het krukje en liep terug naar de computer. Onverschillig haalde hij zijn schouders op. 'Ik train een amateur jeugdelftal.'

'Echt? Wat tof!'

Een glimlach ontstond op het gezicht van Kyle. 'Zeg dat wel ja.'

'Je zal eens langs moeten komen op de club, ik denk dat iedereen dat erg leuk vind' suggereerde Matthijs.

Terwijl Kyle zijn handelingen intikte in zijn computer schudde hij zijn hoofd. 'Ik denk niet dat dat zo'n goed plan is.'

'Ah jawel joh! Gewoon even een training mee kijken. Ik weet zeker dat je Daley daar super blij mee maakt.'

'Hmm, ik kijk wel.'

Mathijs knikte zijn hoofd en nam voor nu genoegen met dit antwoord.

'Jij kunt in ieder geval naar huis, nu je been ingetaped is.' Opgelucht haalde Mathijs adem.

'Thanks maat.'

Kyle wuifde als gewoonlijk het bedankje weg. 'Het is mijn werk. Denk je aan je afspraak voor aankomende vrijdag? Waarschijnlijk gaat een specialist alles nog even goed nakijken en bepalen welke behandeling je gaat volgen.'

'Ik zal er om kwart over tien zijn, zoals afgesproken.' Matthijs sprong van het bed af en liep door naar de deur gevolgd door de twee andere mannen.

Kyle herhaalde nogmaals dat hij nu voornamelijk rust nodig had en wenste de ajax speler een voorspoedig herstel. Hij wist dat het als profvoetballer moeilijk was om niet mee te trainen, alleen voor Matthijs was dat nu wel het beste.

'Ik weet het' zuchtte Matthijs hopeloos waarna een grijns zijn gezicht sierde. 'We trainen op woensdag van twee tot vijf.'