Tweede Kans

Hoofdstuk 42.

'Jij bent toch die speler van Ajax?' vroeg de Spaanse taxichauffeur toen hij voor de vierde maal een blik worp op het trainingspak van de jongen.

'Klopt' antwoordde Kyle simpel.

'Het stadion is de andere kant op. Ik kan omkeren' stelde de Spanjaard vriendelijk voor.

Kyle schudde zijn hoofd. 'Niet nodig. Soms heb je het gevoel dat je ergens anders moet zijn.'

'Oke dan!' antwoorde de man waarna hij zwijgend de weg vervolgde maar nog wel stiekem een foto van hem maakte toen ze voor een stoplicht moesten stoppen.

Net buiten de stad bij een klein winkelcentrum stopte de taxi. Kyle betaalde de rit en liep toen naar het restaurant wat de taxichauffeur hem had aangewezen.

Toen hij over de drempel van het typische Spaanse restaurant naar binnen stapte zag hij Mila al direct in de hoek van het gebouw zitten.

Thomas gaf zijn zus een kus op haar wang waarna hij een ander plekje zocht in het restaurant. Veel betekend keek hij Kyle aan die hem een geruststellende blik terug gaf. Hij ging dit niet verpesten. God, hij kon dit niet eens verpesten.

Mila stond op toen Kyle dichter bij kwam. Gebruik makende van de situatie sloot hij zijn armen om haar heen en rook hij haar zoete shampoo. Een geur die hij graag rook.

'Ik heb je gemist' mompelde hij tegen haar schouder.

Mila maakte zich los uit de armen van Kyle en sloeg haar ogen neer.

'Ja. Als kiespijn zeker' beet ze hem toe.

Kyles glimlach vervaagde. Ze was hard geworden in die paar weken en dat verdiende hij.

Hij stak zijn hand uit om Mila's wang te strelen maar Mila wende snel haar gezicht af en ging aan het tafeltje zitten. Snel volgde hij haar voorbeeld en plofte hij tegenover haar neer.

'Het spijt me zo' fluisterde hij naar het meisje.

'Vorige week, dacht je daar nog heel anders over' herinnerde Mila zich. Ze snapte er niets van waarom Kyle opeens zijn excuses aanbood. Hij was er zo van overtuigd geweest dat het Mila's fout was en zolang hij dat dacht was Mila niet van plan om Kyle te vergeven.

Kyle slikte. Mila ging het hem zeker niet makkelijk maken. 'Toen wist ik nog niet dat het Zoey was.'

'Zoey?' fluisterde Mila. Ze had haar vanmiddag nog aan de telefoon gehad, maar Zoey had niets hierover gezegd. Wel had Zoey gesmeekt om haar broer een tweede kans te geven. Kyle kon niet zonder haar.

'Zoey heeft het per ongeluk tegen een journalist verteld. Ze vertelde het me pas dit weekend. Net als dat zij en Don een stel zijn.'

Mila's ogen begonnen te stralen. 'Heeft ze dat eindelijk tegen je vertelt? Die twee zijn zo leuk samen hé? Glimlachte ze.

'Wij waren leuker samen' mompelde Kyle wat hem een waarschuwende blik van Mila opleverde.

Kyle zuchtte en reikte naar Mila's hand. Voorzichtig streelde hij de zachte vingers.

'Ik ben zo'n idioot. Ik had veel eerder met je moeten praten en je gewoon moeten geloven.'

Mila haalde haar schouders op. 'Het was ook wel een goede timing van die journalist. Misschien had ik het ook wel gedacht als ik in jouw schoenen stond.'

'Waarschijnlijk niet' sprak Kyle haar tegen. 'Iedereen wist dat jij het niet was behalve ik' lachte hij schamper.

'Omdat jij wist dat maar weinig personen van dat geheim af wisten' verdedigde Mila hem.

Verbaasd keek hij het meisje tegenover hem aan. 'Waarom neem je het voor mij op?'

Mila wende haar blik af en keek toe hoe een gezin het restaurant binnen stapte.

'Omdat ik van je houd? Nog steeds.'

'Je wilt me nog steeds?' vroeg Kyle ongelooflijk. 'Na alles wat ik heb gedaan?'

'Het is niet dat ik je na die paar weken zomaar kan vergeten' glimlachte Mila naar Kyle.

'Je leven is gewoon niet compleet als Kyle Bosman er niet in voor komt' lachte Mila.

'Hé ophouden hoor' Kyle kuste Mila's vingers. 'Het is niet oké wat ik allemaal gedaan en gezegd heb tegen je.'

Mila grinnikte zachtjes toen ze het bezorgde gezicht van de Ajax-spelers zag. 'Oh dat ben ik ook nog niet vergeten hoor. En ik heb het je ook nog niet vergeven.'

'Maakt dit het iets beter?' Kyle boog naar voren over het tafeltje en plaatste zijn lippen op die van Mila. Hij had dit gevoel de afgelopen tijd zo erg gemist. Hij wilde niet te snel gaan dus liet hij haar naar een aantal tellen weer los wat een protest geluidje opleverde vanuit Mila's mond.

'Het maakt het wel beter, maar je bent er nog lang niet Bosman' liet Mila hem weten.

Grinnikend bestudeerde hij Mila's stralende lach. 'Maakt niet uit ik doe het met plezier vaker.'

Mila tikte hem op zijn vingers waarna hij een verontwaardigd gezicht trok.

'Ik wil de sfeer niet verpesten maar-'

'Je gaat het toch doen' vulde Kyle Mila aan. Hij was bang dat Mila hem alsnog zou dumpen, wat hij dan ook verdiende.

'Je moet over een uur op het veld staan. Of beter gezegd in de dug out zitten.' Ze kon het niet laten Kyle te pesten met zijn bankplek.

Kyle streelde Mila's wang. 'Volgens Matthijs kon ik die invalbeurt wel vergeten. Ik zit dan liever hier dan daar'

Mila rolde haar ogen. 'Je gaat gewoon naar die wedstrijd toe hoor Bosman. Het is je plicht om daar aanwezig te zijn.'

Kyle schudde zijn hoofd. 'Waarom altijd zo streng?'

'Omdat jij anders toch niet luistert' grijnsde Mila.

'Oké dan' stelde hij haar gerust. 'Ik ga naar die wedstrijd op één voorwaarde.'

Mila trok haar wenkbrauwen op. 'En dat is?'

'Dat jij met mij mee gaat' riep hij lachend uit. 'Ik heb veel tijd met je moeten missen.'

'Niet mijn fout' gaf Mila hem lachend nog een sneer na waardoor Kyle onder de tafel tegen haar voet trapte.

'Bewaar die trap maar voor straks op het veld' knipoogde Mila.

'Je gaat toch wel mee he?'

'Ik heb geen kaartje. Dus ik kom niet binnen' vertelde Mila hem. Ze wilde niet het soort vriendin zijn die profiteerde van de status van haar vriend.

'Ik zorg wel dat je binnen komt' gromde Kyle 'Desnoods smokkel ik je naar binnen. Ik ga hier niet weg zonder jou.'