Tweede Kans

Hoofdstuk 17

'Ik moet jullie iets vertellen' Kyle keek de jonge spelertjes aan. Nieuwsgierig staarden ze terug naar hun trainer.

'Ik heb afgelopen woensdag een succesvolle training gehad bij Ajax en nu...'

Boos stond Lucas op van het bankje. 'Ik zei het jullie toch? Hij gaat ons in de steek laten.' Lucas keek zijn ploeggenootjes aan en liep vervolgens richting de deur van de kleedkamer. 'Hij is net zo erg als die van vorig jaar.' Met een klap sloeg Lucas de deur achter zich dicht waarna hij voet stampend het veld op liep in de stromende regen.

De zoute tranen die over Lucas gezicht liepen vermengden zich met het regenwater. Hij had het net zo goed kunnen vinden met deze trainer. Hij had een basisplek gekregen en had zich verder ontwikkelt en nu liet meneer Bosman hen zomaar vallen. Hij snapte het best maar het was gewoon zo oneerlijk.

'Lucas, wacht nou!' Kyle rende achter het jochie aan en pakte hem bij zijn schouders vast.

'Je moet niet meteen je conclusies trekken. Ik ga meetrainen. Ze willen me nog niet eens voor vast bij de selectie hebben. Ik moet me eerst nog bewijzen.' riep Kyle naar het jonge ventje die nu stil bleef staan midden op het groene veld.

'Klootzakken' siste Lucas voor zich uit. 'Ze hadden moeten weten dat je die basisplek waard bent.'

Normaal gesproken zou Kyle iets gezegd hebben van het gevloek van het jochie. Ditmaal sloeg hij echter zijn armen om hem heen en omhelsde hij hem.

'Ik ga ervoor zorgen dat ik weer in die basis sta. Net als dat ik ervoor ga zorgen dat ik jullie trainer kan blijven.'

Lucas 'ogen waren gestopt met tranen. Enkel het zachte gesnik was nog hoorbaar. Een geluid dat Kyle in zijn hart raakte.

'Blijft u echt onze trainer?'

'Tuurlijk, je denkt toch niet dat je zo gemakkelijk van me af komt. Kom op zeg, juist van jou had ik wel een beetje meer vertrouwen verwacht'. Kyle keek Lucas aan waarna er bij het jochie ook weer een klein lachje vanaf kon.

'Laten we naar binnen gaan, dan kan jij de rest het goede nieuws vertellen.'

Onder de ogen van de verbaasde ouders, die zaten te wachten tot dat hun kinderen begonnen met voetballen, verlieten Kyle en Lucas het veld.

'Komt Mila ook kijken?'

'Niet dat ik weet' antwoordde Kyle. 'Hoezo?'

'Ik vond haar wel leuk' zei Lucas nonchalant.

Kyle gniffelde om het antwoord van Lucas. 'Ik ook vriend.'

Het regenachtige november ging snel aan Kyle voor bij. De maand stond vooral in het teken van de dagelijkse trainingen bij Ajax. Dat zijn studie eronder leed was duidelijk dus had hij op het advies van zijn moeder contact opgenomen met het opleidingshoofd. Wegens de topsport regels hoefde hij nu niet meer altijd aanwezig te zijn in de lessen en kon hij tentamens maken op de momenten dat het hem uit kwam. Het begin van December ervaarde hij dan ook als een stuk rustiger.

'Wat ga jij doen op je vrije middag?' De training was eerder afgelopen omdat het was begonnen met sneeuwen. Kyle dacht aan de training van vanavond bij FC Muinen. Als het in dit tempo door sneeuwde kon hij die training wel cancelen.

'Gast luister je wel?' Daley schudde tegen Kyles schouder waarna hij verschrikt opkeek.

'Wat?'

'Of je mee gaat naar Carels huis, we gaan een Fifa competitie houden.'

Kyle dacht aan de colleges, die ze voor hem hadden opgenomen en die hij nog terug moest kijken. Ook moest hij nodig zijn huis eens stofzuigen. Dat Fifa middagje klonk alleen veel verleidelijker. Op het moment dat hij wilde toestemmen dacht hij opeens aan Mila. Het was twee weken geleden dat ze echt met elkaar hadden afgesproken. Natuurlijk hadden ze korte gesprekjes op de club, maar beide hadden het druk.

'Ik denk dat ik Mila zo ga opzoeken.'

Daley rolde met zijn ogen. 'Zit-ie eindelijk weer bij Ajax heeft hij zijn hart verloren aan de persverantwoordelijke.' Dramatisch bewoog Daley zijn armen.

Kyle grinnikte terug 'Moet jij nodig zeggen Dal. Wie zit er hier nu onder de plak?'

'Liever onder de plak, dan de broek te strak' grapte Daley grijnzend terug.

Kyle schudde zijn hoofd. 'Ik hoef geen details Blind. Hoe dan ook, ik ga kijken of Mila er nog is.'

'Dus de grote Kyle Bosman heeft toch nog even tijd gevonden om met de persverantwoordelijke op pad te gaan?'

Kyle gaf Daley een zetje. 'Houd je mond nu Dal, zo druk ben ik ook weer niet'

'Nee joh naast de trainingen bij Ajax, train je ook nog even een jeugdelftal, help je je zusje bij een pubquiz en probeer je je diploma fysiotherapie te halen' klonk de stem van Daley sarcastisch.

Kyle liet een zucht horen. 'Ik moet gewoon een plan B hebben voor als het mislukt.'

Daley schudde zijn hoofd. 'Dat plan heb je niet nodig jongen. Iedereen hier is laaiend enthousiast over je.'

Kyle haalde zijn schouders op. 'Daar merk ik anders weinig van' mompelde hij zachtjes.

Daley sloeg zijn rechterarm om de schouders van zijn vriend. 'Maak je nu maar geen zorgen en neem Mila mee uit, volgens Theo is ze al de hele dag niet te genieten.'

Kyle pakte zijn sporttas op 'Nog bedankt voor de uitnodiging Carel, volgende keer doe ik mee.'

'Daar houd ik je aan. Kan je nog even oefenen' knipoogde Carel terug naar zijn teamgenoot.

'Dat heb ik ook nodig' verzekerde Kyle hem waarna hij de kleedkamer verliet en door de gangen van het kantoor opzoek ging naar Mila haar kamer. Met twee treden tegelijk liep hij de trap op.

Bij de goede kamer aangekomen klopte hij netjes op de deur waarna Theo's stem zei dat hij naar binnen kon komen. Grijnzend ging hij aan het lege bureau van Karin zitten. Karin was al bijna een half jaar weg maar nog altijd stond haar bureau op dezelfde plek.

'Kyle, wat doe jij nu hier?' De verbaasde maar toch ook vrolijke stem van Mila klonk door de kamer.

'Ik kom voor jou' glimlachte hij terug. 'Hoe lang moet je nog?'

Zuchtend wees Mila naar de berg papieren op haar bureau. 'Als ik al die aanvragen behandeld heb.'

Wanhopig keek Theo Kyle aan. 'Neem haar alsjeblieft mee. Ze is al de hele middag niet te genieten. Ik kan niet werken door haar geklaag.'

'Is dat zo?' merkte Kyle grijnzend op.

Mila rolde haar ogen. 'Hij stelt zich aan.'

Theo mompelde wat terug maar Mila wierp hem een boze blik toe, waarna hij meteen zweeg.

Zonder te praten haalde Kyle Mila's blauwe jas van de kapstok en reikte haar deze aan.

'Trek aan.'

Mila schudde haar hoofd. 'Ik kan echt niet Kyle. Als ik niet op die aanvragen reageer dan gaan ze bellen.'

Theo glimlacht naar het tweetal. 'Ga nu maar gewoon. Ik zorg wel voor die aanvragen. In m'n eentje heb ik dat binnen een uurtje af.'