Tweede Kans

Hoofdstuk 5

Die woensdag was Kyle niet naar de training van Ajax gegaan. Hij had drie uur lang geluisterd naar een hoorcollege over ziekteleer, waar hij de volgende dag nog steeds gaar van was geweest. De avonddiensten hadden hem gesloopt en het gesprek met Matthijs de Ligt had hem mentaal meer gedaan dan hij eigenlijk wilde. Drie dagen later ontving hij een bericht van Daley op Facebook, over hoe het met hem ging en dat het leuk was om eens af te spreken. Het was duidelijk dat Matthijs het over hem had gehad op de club. Kyle had nog niet gereageerd op het bericht wat Daley hem gestuurd had. Hij wist niet goed of hij wel geconfronteerd wilde worden met het geen waar hij mee gestopt was, hoe leuk hij voetbal ook nog steeds vond. Dit hield hem 's nachts dan ook vaak wakker. De uren waarin hij nachtrust had gingen over in een nachtmerrie waarin Sem de grote hoofdrol speelde. Uiteindelijk werd hij net zo uitgeput wakker als dat hij ging slapen. Overdag ging dan ook veel langs hem heen. Zijn studiegenoten plaagden hem ermee en vroegen of hij 's nachts wakker werd gehouden door een meisje. 'Je wilt niet weten' was zijn gevatte antwoord dan. Al meende hij die woorden wel. Zijn klasgenoten hadden geen idee hoe rot hij zich voelde. Enkel door die ontmoeting met Matthijs.

Ook de rest van de week ging in een waas aan hem voorbij. Zaterdag was de eerste wedstrijd van zijn team geweest en deze hadden ze helaas met 3-0 verloren. Hij had nog gehoopt dat het enkel wat opstart probleempjes waren. Die week erop tijdens de tweede wedstrijd van het seizoen stond het er echter alweer niet goed voor. De tegenpartij had er voor de rust al twee gemaakt en bij zijn team ontbrak de teamgeest. Alle spelertjes wilden zo graag een goal maken dat niemand de bal aan een ander afgaf. Hij had hier hen vooraf nog zo voor gewaarschuwd. De enige speler die tot zijn grote opluchting niet van plan was om een goal te maken was de keeper. Hij bleef trouw in de goal staan en verdedigde deze met man en macht. Al zal het hem niet verbaasd hebben wanneer hij toch nog per ongeluk een eigen goal had gemaakt.

Op het veld kreeg Lucas nu de bal aangespeeld van Daan, die tenminste nog wel aan het teambelang dacht, en hem meteen weer naar voren schoot richting Lucas. Met een paar mooie schaarbewegingen kon Lucas de bal dichter bij het doel krijgen waar zijn teamgenoot Ronny voor stond. Echter probeerde Lucas een schot van afstand in plaats van naar zijn teamgenootje te spelen. Hoofdschuddend bekeek Kyle het hele tafereel. Ook Ronny stuurde een boze blik naar zijn teamgenoot. Kyle was blij met Lucas als vaste aanvoerder, maar juist in die rol moest hij aan het teambelang denken en niet alles zelf doen. De wedstrijd werd uiteindelijk met vier tegen twee verloren. Nog een redelijke score als je kijkt naar hoe slecht zijn team speelde. Als het zo door ging werd dit nog een lang seizoen voor hem.

Die avond had hij ook geen zin om met zijn zusje mee te gaan de stad in om de pub quiz te spelen. Achteraf hoorde hij van Zoey dat ze hem niet eens hadden gemist. Het meisje Mila waar hij de vorige keer mee had staan praten en hun had geholpen, had zich opnieuw bij het team van Zoey aangesloten. Je was nu eenmaal gemakkelijk vervangbaar binnen een team, zo blijkt. Of hij er nu blij mee was of niet wist hij nog niet maar het team van Zoey had alsnog verloren.

Kyle had zich de hele zaterdagavond zitten afvragen hoe hij alle individuele spelertjes tot één team kreeg. Moest hij een teamuitje organiseren? Moest hij alle egocentrische spelertjes verplicht op de bank plaatsen? Hij had geen idee. Misschien moest hij is een gesprek gaan voeren met de aanvoerder. Kinderen waren soms net dieren en zeggen ze niet altijd dat wanneer er één schaap over de dam is er meerdere gaan volgen.

Dinsdag tijdens de training viel hem op dat Lucas enkel de bal aan zijn beste vriend Daan afstond en verder beperkt was in het samen spel. Met samen geknepen ogen schudde hij zijn hoofd en corrigeerde hij de speler. Een aantal minuten ging het goed maar al snel viel hij weer in zijn oude patroon doordat een andere speler ook voor zijn eigen kansen ging.

Na de training riep hij Lucas na zich toe. Verbaasd keek Lucas om. Hij was vandaag niet eens tegen de coach in gegaan, was op tijd geweest en toch kon hij langer blijven voor extra minuten. Dit was gewoon oneerlijk. Wedden dat de nieuw coach al net zo'n hekel aan hem had als de coach die halverwege vorig seizoen was weggegaan. Kyle wenkte naar het bankje waar Lucas plaats op nam.

'Wat doe je morgenmiddag?' vroeg hij de jongen in de wetenschap dat de basisscholen iedere woensdagmiddag vrij waren. Ook hij had morgen een vrije schooldag. De les was verplaatst naar de donderdag omdat de docent dat beter uitkwam ook hoefde hij dan niet voor maar drie uurtjes naar school

'Nog niets meneer Bosman' beantwoorde hij Kyle zijn vraag netjes.

'Ik denk dat het dan tijd is om te werken aan je aanvoerderschap. Ik denk dat jij ervoor kunt zorgen dat we zaterdag gaan winnen. Kun je hier morgen uit school om half twee zijn?'

Lucas dacht even na en knikte toen zijn hoofd. 'Dat gaat wel lukken, denk ik.' Ergens was hij toch wel trots dat de coach hem hiervoor vroeg. Dat betekende dat hij talent had toch?

'Mooi dan zie ik je morgen.'

'Wat gaan we doen dan?' Lucas leek nog niet helemaal overtuigd van zijn coach.

'Dat is een verrassing' glimlachte Kyle.