Tweede Kans

Hoofdstuk 15

Om 7 uur in de ochtend ging Mila haar wekker af. Vlug zette ze het ding uit waarna ze uit bed klom. Mila kende zichzelf veel te goed en wist dat wanneer ze nu nog bleef liggen, ze voor tien uur haar bed niet meer uit kwam.

Beneden was de gehele keukentafel al gedekt. Toen ze Kyle aan de keukentafel zag zitten vulde haar lichaam zich met een vrolijk gevoel. Kyle at zwijgend zijn beschuitje op terwijl hij op zijn mobiel de NOS-app checkte. Het was een gewoonte geworden, wat hij elke ochtend deed.

'Je hebt alles gevonden' lachte Mila naar Kyle, die opkeek van zijn smartphone.

Kyle lachte vriendelijk naar het meisje terug. 'Ik was vroeg wakker en heb toen maar je keukenkastjes afspeurt' bekende hij.

Mila's wangen werden warm. Ze had hem ook gewoon in haar bed moeten laten slapen. Kyle was veel te groot voor die kleine bank en hij had duidelijk de rust nodig gehad. Ze had hem op z'n minst wakker moeten maken zodat hij beter op de bank kon gaan liggen.

Kyle zag hoe Mila haar ogen neersloeg. 'Het lag niet aan je bank' stelde hij haar meteen gerust.

'Ik ben gewoon een beetje zenuwachtig voor vandaag' gaf hij toe.

Mila ging aan tafel zitten en smeerde voor zichzelf een cracker.

'Vind je het niet stom?'

'Wat vind ik stom?' Mila was zo hard aan het nadenken dat ze Kyle helemaal niet had gehoord.

'Dat ik zo zenuwachtig ben voor vandaag. Ik lijk wel een elfjarig jochie, die naar een scoutingswedstrijd moet.'

Mila keek vertederd naar de jongen voor haar. 'Het komt echt goed Kyle. Ik heb je zien trainen en het zag er beter uit dan sommige basisspelers uit de eredivisie.'

'En jij hebt er verstand van?' Kyle keek Mila uitdagend aan.

Mila rolde haar ogen. 'Ja Bosman ik heb daar verstand van. Ik werk nota bene voor Ajax. Dan moet je echt wel een beetje verstand hebben van voetbal.'

Geamuseerd keek Kyle in de felgroene ogen van Mila. 'Rustig maar ik zit maar wat te dollen.'

Toen Kyle aankwam op het sportcomplex werd hij meteen door één van de stafleden, genaamd Mark, meegenomen naar binnen. Dit zorgde ervoor dat de pers geen enkel moment had om een microfoon onder zijn neus te houden.

'Ik zal even een tenue voor je halen, wacht je hier?' Kyle knikte waarna Mark naar achteren liep. Kyle vond het fijn dat ze alles tot in de puntjes hadden geregeld. Hierdoor kon hij zich beter een houding geven. Niet veel later kwam Mark terug met het welbekende rood met witte pakje en een blauw trainingsvestje.

'Ik zal je naar de kleedkamer brengen.'

Samen liepen ze door de gangen van het gebouw heen.

'Jan stond erop dat ik je inplande bij de fysiotherapie wegens je linker enkel. Is dat nog steeds je zwakke plek?'

Een flauwe lach ontstond op Kyle zijn gezicht. Goede ouwe Jan. Als jeugdspeler had hij altijd last gehad van zijn enkel wat hem dan wekelijks een paar uur bij Jan in het kamertje opleverde. Jan was een ster in zijn vak en dat was ook de reden dat Kyle had gekozen voor de studie fysiotherapie. Hij kende als geen ander het belang van een goede fysiotherapeut en kon dan ook niet wachten om weer bij te praten met Jan.

'Tijdens het trainen heb ik hem afgelopen weken wel gevoeld maar hij is niet overbelast' beantwoorde hij de vraag van Mark.

Mark knikte en stopte voor de deur van de kleedkamer.

'Ik denk dat ze al wel binnen zijn. Vanmorgen zijn ze al vroeg begonnen met het analyseren van de KNVB beker wedstrijd van gisteren.'

Mark klopte op de deur die al naar enkele seconden open werd gedaan door de assistent trainer.

'Kyle Bosman, welkom' vrolijk schudde Alfred Schreuder de hand van de jongen voor hem.

'Kom erin!' Kyle liep langs hem heen en schudde vervolgens de andere assistent trainers de hand en als laatste de coach.

Gelijk nam Erik ten Hag hem apart. 'Train gewoon lekker mee, dan gaan we na de training even evalueren. We verwachten heus niet dat je nu al wedstrijdfit bent' stelde hij Kyle gerust.

'Bedankt dat ik mee mag trainen'

'Bedankt dat je wilde komen' glimlachte Erik terug. 'We beginnen over een kwartiertje.'

Kyle liep verder de kleedkamer in waar de meesten zich al omgekleed hadden. Hij herkende Onana die stilletjes zijn muziek zat te luisteren. Mathijs de Ligt en Daley Blind zaten druk pratend op het bankje. Toen Daley zijn vriend in het oog kreeg, stopte hij het gesprek.

'Hé Langnek, hier is nog wel plek.' Daley grijnsde en wees naar de plek naast hem.

Hoofdschuddend liet Kyle zich op het bankje neer vallen. 'Niet weer die bijnaam' kreunde hij terwijl hij zijn spijkerbroek verving voor het witte sportbroekje.

Troostend klopte Matthijs hem op zijn schouder. 'Het kan altijd erger. Mij noemen ze de Reus. Als ze het snel zeggen klinkt het net als 'De Neus'. Ik ben Willem Holleeder toch zeker niet.'

Kyle grinnikte zachtjes. 'Oké ik moet toegeven, dan is Langnek nog best oké.'

Matthijs liet zuchtend zijn hoofd in zijn nek vallen. 'Vertel mij wat zeg.'

Toen Kyle het Ajax-shirt aan wilde trekken viel hem op dat zijn naam er al op gedrukt stond. Voor sommigen was het misschien logisch geweest maar hij vond het toch een mooi klein gebaar. Het liet zien dat Ajax deze training en de selectie van hun spelers serieus nam.

'Dat ze daar al de moeite voor genomen hebben' riep hij dan ook verwonderd uit.

'Ach als je na de eerste training afhaakt, zal dat shirt met een veiling meer opbrengen als je naam erop staat. Misschien kun je hem zelfs nog even signeren.' Donny strikte zijn veters en wilde de kleedkamer uitlopen maar Matthijs hielt hem tegen.

'Bied je excuses aan Don. Je kunt dit niet maken.'

Donny haalde zijn schouders op. 'Het was maar een grapje Matthijs. Sorry Kyle' antwoordde hij snel.

Hij sprak de woorden wel uit maar iedereen in de kleedkamer wist dat hij het niet meende. Donny liet nu eenmaal altijd weten hoe hij ergens over dacht, ook als dit in het nadeel van iemand anders werkte.

Toen Donny de deur met een klap achter zich dicht sloeg, liep Frenkie de Jong op Kyle af.

'Trek het je niet aan. Donny draait vanzelf wel bij. Als we verliezen is hij ook nooit te genieten. Hij is gewoon bang dat hij op de bank terecht komt nu hij er een concurrent bij heeft.'

Kyle lachte naar Frenkie. 'Heeft hij even geluk dat ik normaal gesproken in de spits sta.'

'Shit man' Klaas Jan Huntelaar strikte grijnzend zijn schoenen dicht. 'Ik denk dat ik dan maar beter direct mijn afscheidswedstrijd kan inplannen.'