otobüs aşkım [düzenleniyor]

hayatımın en büyük hatası

-seni seviyorum mustafa

ne olamaz ben ne dedim ufff ama olayın şöyle bir yanıda var büyük bir ihtimalle mustafa benden hoşlanıyor çünkü davranışları sözleri öyle gösteriyor yani belki beni kabul eder

-ne

mustafa nın sesiyle bölündü düşüncelerim kalbim bir an da harakete geçti ve bütün cesaretimi toplatarak bana konuşmam için emir verdi

-bak mustafa  bu sahte sevgilili halimiz başta saçma bir oyundu ama sonra değişmeye başladı  ben sanırım sanırım kalbime bunun bir oyun olduğunu anlatamadım ve kalbim senin ellerine girdi  ben seni seviyorum mustafa şu an yaptığımın büyük bir aptallık olduğunun farkındayım ama artık kalbime söz geçiremiyorum  şu ana kadar senin de hareket lerin bana karşı olumluydu ve ben belki  küçük de olsa bu ihtimalin gerçekleşeceğine inandım seni sevdim mustafa

mustafa beni ağzı açık bir şekilde beni dinledi  sonra yanağımda duran elini alarak boynuna attı sonra gözlerini benden kaçırarak

-reyhan ben şey galiba sanırım hala

sözünü bitirme den elimi kaldırdım ve ona dur işareti yaptım 

-hala eceye aşıksın  tamam anladım

kalbim bir an da paramparça olmuştu içimdeki enerji   kolanın üzerine konmuş nane Şekeri gibi uçup gitmişti ne yapacağımı bilmiyordum bir anlık aptal cesaretiyle kendimi mustafa ya rezil etmiştim bir daha asla yüzüne  bakamazdım  onun  sanki üzerimde  bir fil oturuyor gibi hissediyordum sonra kendimin aptal olduğunu düşündüm hem de süzme aptal  nasıl böyle bir şey yapabilmiştim keşke o otobüse hiç binmeseydim annem beni hiç bırakmasaydıda kaçırsaydım otobüsü   keşke mustafa yı hiç tanımamış onu hiç swvmemiş olsaydım keşke

-reyhan ben Özür di-

-sakın mustafa sakın benden Özür dilemeye kalkışma çünkü sen bir şey yapmadın senin benden hoşlandığını düşünmek aptallık dı zaten benim aptallığım asıl Özür dilemesi  gereken benim  

gözyaşlarımı daha fazla tutamıyordum ayağı kalktım ve

-asıl ben Özür dilerim mustafa seni sevdiğim için özür dilerim hoşçakal dedim ve koşarak odadan çıktım tüm gücümle koşuyordum hastaneden çıkınca daha fazla dayanamıyacağımı anladım ve kaldırıma çöküp ağlamaya başladım o kadar çok ağlıyordum ki etrafımdaki insanlar bana deliymişim gibi bakıyorlardı  ama hiçbiri umrumda değildi hiçkimse hiçbişey umrumda değil di   kalbim her geçen saniye dahada parçalanıyordu ve çok acı veriyordu sonra baştan beri beni izleyen yaşlı bir kadın yaklaştı ve

-kızım sen iyi misin bir yerin mi ağrıyor  dedi

kafamı zorla kaldırıp yüzüne baktım yüzü yaşlılıkdan dolayı buruş buruş olmuştu ama hala bembeyaz dı hızla ayağı kalktım ve

-hayır bir yerim ağrımıyo  dedim ve tekrar koşmaya başladım  koştum koştum hava karanlık olmasına rağmen önümü görememe rağmen düşe kalka düşe kalka koştum sonunda istediğim istikamete vardığımda durdum  ecenin evi kapıyı sertçe  çaldım kapıyı ece açtı

-ne var reyhan ya böyle alacaklı gibi çalıyorsun

-hepsi oyundu

-ne ne oyundu ne saçmalıyorsun sen reyhan gece  gece içtin mi yoksa

-hepsi oyundu diyorum anlamıyomusun mustafa ile otobüste bir antlaşma yaptık birlikte seni kıskandıracaktık ve sen mustafa yı aldattığın için acı çekecektin yeterince acı çektiğinde mustafa tekrar sana dönecekti ama işler benim istediğim gibi gitmedi ben mustafa ya aşık oldum bu gece ona aşkımı itiraf ettiğimde bana seni sevdiğini söyledi  hala seni seviyor ece ben de artık sizin aranızda bir pürüz  olmak istemiyorum  artık o senin 

son cümleme kadar ece beni ağzı açık bir şekilde dinledi sanırım birazdan mustafa yı arayacaktı ve tekrar birleşeceklerdi bitmişti işte oyunumuz amacına ulaşmıştı bitmişti her şey  her ne kadar kalbim paramparça olsada  bitmişti işte