Mafia Boss 1: Saved By Him

23: Ithalia

Nakakainis! Argh, nakakainis! 

Pagkatapos niya akong pigilan sa pakikipag-usap kay Zaki at tawagin niya akong stupid ng ilang beses, naiinis ako sa kanya! Pagkakataon ko nang makausap ang nobyo ko tapos ganon?

Tahimik lang ako sa byahe ni hindi ko nga siya matignan at makausap dahil naiinis ako, tagos sa buto.

"Were you still thinking about that?" I didn't answer.

"Tsk" Silence enveloped us again hanggang sa tumigil na ang kotse sa harap ng bahay. I immediately opened the car's door and got off from the car tapos padabog kong isinara ang pinto.

I walked fast, really really fast, I didn't even pay attention to my aching ankle, tiniis ko nalang ang pananakit nito. I just wanna get away from him as fast as I can.

Nakita ko ang apat sa sala na nagkakatuwaan and they saw me too, they greeted me pero wala ako sa mood para pansinin sila. I even heard there voices na kesho raw badtrip ako, and asking me what happened at anong meron sa naka-busangot kong mukha. Pero ni isa sa mga iyon ay hindi ko sinagot. I just walked straight to my room.

Mabilis na naligo at nagbihis.

I feel like I'm gonna cry!

Damn! I've had enough informations and unasked questions in my head. And what bothers me most is that I am a killer. I kill. And what was that for?

That's why I really need to talk to Zam Kinsley. If only Jyeo didn't stop me awhile ago, then I'm not thinking things!

Ngayon, bakit pakiramdam ko I really don't deserve this kind of life dahil sa mamamatay taong kagaya ko? I am not a good person to be treated like this but I'm not saying that I deserve to be treated like James's way.

Hindi ako matahimik. Hanggat hindi ko alam ang rason kung bakit ko nagagawa ang mga bagay na iyon ay hindi ako matahimik. Alam kong hindi naman mabubuting tao ang mga humahabol sa amin noon pero gusto ko pa ring malaman kung bakit marunong akong pumatay?! Like seriously?!

I really tried to get those thoughts out of my head, ginawa ko na ang mga bagay na makakapag kalma sa akin. Dahil kung patuloy ko iyon iisipin I might go crazy here.

But I think I failed from doing that, dahil ilang oras na akong naka-higa sa kama pero  hindi pa rin ako dalawin ng antok. Nakatitig lang ako sa kisame. Questions, a lot of questions were stuck in my head.

Napag isipan ko nalang na lumabas at bumaba para makainom ng gatas, baka sakaling makatulong iyon para antukin man lang ako.

The hallways are lit pero sa sala hanggang kusina ay dim light lang. I walked downstairs slowly dahil sa ankle ko at hindi na ako maninibago kung meron man akong makikitang mga men in black na nasa labas sa ibat-ibang lugar na nakapalibot sa buong bahay. I haven't asked them about that pero it's obvious naman na for security, sa yaman ba naman ng Grimes. Pero parang ang OA naman na, halos isang daan kasi ang mga guwardiya mula sa gate hanggang sa labas ng pinto mansyon. Mabuti nalang at sobrang lawak ang kinatatayuan ng mansion.

Tinungo ko agad ang dining room. Takot pa rin ako sa dilim pero hindi naman masyadong madilim kaya hindi ko na binuksan ang ilaw tsaka isa pa dim light din naman, at mabilis lang ako. Kukuha lang ng gatas at sa kwarto ko na ito iinumin.

Kumuha lang ako ng baso, binuksan ang fridge na nasa harap ko at nagsalin ng gatas.

"Can't sleep?" Muntik ko nang maibuhos ang laman ng baso ko dahil sa taong nagsalita. How come I didn't notice him? How did he manage not to make a noise?

"You startled me!" I said. He's wearing a black vneck shirt at nasa pinaka-dulong upuan siya nakaupo at medyo madilim talaga sa bahaging iyon kaya hindi ko siya napansin.