Ölüm sadece başlangıç oldu onlar için.
Ölümü yaşamak ise sonları oldu.
Bu yolculukta yalnızsınız.
Kimse sizinle birlikte gelemez.
En karanlık anlarda ise umut yok.
Bir vampir intikam alevinde yanıyor.
Aslında bu hikayede ki herkesin bir intikam a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Etrafımın soluk sarı renkte olmasıyla ve üstümdeki elbiselerle rüyada olduğumu anladım. Fakat rüyadan çok geçmişteki bir anıyı tekrardan yaşıyormuşum gibi hissediyordum. Tek bir farkla bu hatıramı hatırlamıyordum.
Nicole karşımda duruyordu ve benim gibi eski türde ki kıyafetler giymişti. Bana bakıp gülümsedi. Onu böyle karşımda gerçekmiş gibi görmek beni duygulandırdı. "Aisha fazla vaktimiz yok." gülümsemesi sakinleştiriciydi fakat sözleri bir şeyden korkuyormuş gibiydi. Endişelenmiştim fakat diyecek hiç bir şeyim yoktu. Zaten o da bir cevap beklemedi.
"Buradan git ve bir daha sakın yeraltına gelme. Anladın mı beni. Artık yanınızda olamam. Burayı isteyen çok güçlü vampirler var. Sakın beni aramayın çünkü bulamayacaksınız." durdu ve emin olmak için gözlerimin içine baktı. "Kimseye güvenme Aisha. Lütfen tehlikeden uzak dur ve hayatta kal. Ben her şeyi bir gün halledeceğim." sözlerini bitirir bitirmez odaya o girdi. Bana sarılan Nicole'ün kollarından tutarak zorla çıkardılar. Nicole ağlıyordu ve o an fark ettim ki ben de ağlıyordum. Darcy onu odadan zorla çıkarırken hiç bir şey yapamadım. Durduğum yere yapışmış gibiydim, hareket edemedim. Nicole'ün son sözleri "Kaç Aisha yeraltından kaç!" olmuştu. Hiç bir şey anlamıyordum bu olanlar gerçekten olmuş muydu?
Kolumdan tutulup sarsılmam ile nefes nefese uyandım. Darcy'i karşımda görmem ile rüyamda olanlar aklıma doluştu hemen. Ne yapacaktım. Bilinçaltım benimle iğrenç bir oyun oynuyordu.
"Uykucu, sen bu kadar çok uyur muydun ya. Ha sadece uyusan iyi, bir de sayıklayıp durdun tüm gece beni de uyutmadın." salondaki koltukta uyuduğum için kalktı ve mutfak tezgahına kolaylıkla geçti. "Bir şeyler yemen gerek." hala uyku mahmuru bir halde ona baktığımı anlayınca silkelendim ve bende ayağa kalktım.
"Ben yemeyeceğim. Banyo yapmaya gidiyorum gelince sen de hazır ol çıkalım." onu umursamadan salonun yan tarafındaki koridordan banyoyu bulmaya çalıştım. "Emredersiniz prenses." dediğini duyabilmiştim. İnsani kulaklarım bana sadece bu kadarına izin vermişti. Buna da şükür dedim içimden. Ve hiç bir şey düşünmemeye çalışarak banyomu yaptım. Şampuan Darcy gibi kokuyordu. Tamam hiç bir şey düşünmemek imkansız tabi ki. Buranın kime ait olabileceğinden tutun Darcy'nin bu gerçek kokusu mu diye her şeyi düşündüm. Patlamak üzereydim ki hemen hazırlanıp buhar tabakası ile bir banyodan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
