Bir Vampirin İntikamı

Seni Alırım

   "Ne demek Darcy ile bir şekilde bağlandık." aklıma kötü kötü şeyler geldiği için Fiona'yı hemen düzelttim. "Öyle değil. Lanette bir şekilde bağlanmış olduk. Onun yeni melezler yapmak için benim kanıma ihtiyacı varken ben de büyü yapabilmek için onun kanına ihtiyacım var." dediğimde güldü. Cara ise kitaplarından bir şeylere bakıyordu. Dün gece her şey konuşulmuştu ve ben önce Nicole'ün bulunması gerektiğine karar vermiştim. Onun varlığına bu kadar yakınken öylece boş veremem. "Bu çok saçma Aisha." dediğinde sakinleşmesi için bir bardak içkiyi ona uzattım.  "Evet ama işe yarıyor." dedim. 

   Cara bir anda başını kaldırınca şaşırdım. "Bir çözümü var." dedi ve yüzündeki gülümseme hemen silindi. "Var ama bunun anlamı Darcy'i tekrar lanetleyip senin de vampir olman demek." dediğinde ne hissedeceğimi bilemedim. Tekrar vampir olmayı hep düşünmüş hatta ilk haftalarda çok istemiştim ama şimdi alışmıştım. İnsan olmanın getirdiği zayıflıklara bile alışmıştım. 

    "Neyse bırakalım onu şimdi. Asıl planımızı merak etmiyor musunuz?" dediğimde ikisi de hemen önüme oturdular. Gülümsedim. Önce Fiona'ya baktım. "Nicole'ü geri getirebiliriz." dediğimde gözlerindeki korku çok gerçekti. "En son bana bunu söylediğinde yıllar boyunca ayrı kaldık." dedi. "Biliyorum ama bu sefer elimde daha iyi bir kanıt var." diyerek o cadının bana verdiği kolyeyi gösterdim. "Hem bu sefer siz de varsınız. Değil mi?" dedim. Kollarını açarak bana sarıldılar. Gülümsedim. "O zaman hazırlanın dağ tırmanışı yapıcaz." dedim. 

     Günler geçerken herkes bir şeylere koşuşturuyordu. Bu sırada Darcy'i hiç görmemiştim. Ama Alfredo yanımda kaldı. Bir şekilde hep yardımcı oluyordu. Roselyn bile yanımızdaydı ve eskilerden çok bahsetmesek de onun o zamanları özlediğini görebiliyorum. Ben ise onun gibi 52 sene bir tabutta yatmamıştım. Bir şeyler yaşamıştım ve yaşadıklarım beni değiştirmişti bir çok kez ve hala değişiyorum. 

     Cara güçlerinde ilerliyordu ve ben de bazen ona yardım ediyorum. Yardım ederken bir kaç şey öğreniyorum. Günün birinde fırsat elime geçerse kullanmak istiyorum. Bu içimdeki güç gerçekten çok iyi hissettiriyor. Ve tabi bunun yanında Darcy'e bağlı olduğumu düşünmek istemiyorum. Alfredo benim için daha iyi. Her zaman böyle düşünerek onun yanına gitsem de bir şekilde tekrar Darcy'de buluyorum kendimi. 

     Bütün bunlar bittiğinde düşünecek bir çok şey var ama şimdi önemli olan bu değil. Nicole'ü bulmak ve Leonard'ı öldürmek. Sadece düşünmem gereken şeyler bunlar. 

     Sabah erkenden başlayan yolculuğumuz hava kararmaya başladığı zaman ormanda kamp kurmak ile sonlandı. Kasabada ki köpeğimiz de bizimle gelmişti, Alvin. Onun şebek suratını özlemişim aslında. Ve vampir değilken o kadar da kötü kokmadığını fark ettim. O da beni gördüğünde hırlamak yerine gülümsemişti. İlginç bir gelişme. 

    Gece olduğunda ve herkes çadırlarına çekilmeye başladığında etrafıma bakındım. Tabi ki de Darcy bizden uzakta arabasının içinde duruyordu. Karanlıkta seçemesemde gözleri kapalı gibi görünüyor. Alfredo ve Rose da bizimle gelmişt. Bir kaç vampir daha vardı. Alfredo'nun ordusundan. Bir kaç da melez vardı. Darcy'nin ordusundan. 

  Onların dışında Cara ve Fiona var. Cara Alvin ile aynı çadırda kalıyor. Gülümseyerek başımı onaylamaz bir şekilde salladım. 

 Ateşin başında biraz daha kalmaya karar verdiğimde etrafta kimse kalmamıştı. Düşüncelerime gömülerek uzun zamandır düşünmemek için kenara attığım şeyleri ortaya çıkardım. Bunların en başında Darcy vardı. Bir anda yaşadığım kuleye tırmanmışti ve beni oradan üvey annemden çekip çıkarmıştı. Daha sonra da yanında istemeyerek hafızamı silip bir köşeye fırlatmıştı. Vampir olmuştum. Yenii dostlar edinmiştim ve daha sonra hiç hatırlamak istemediğim zamanlarımı Leonard benden almıştı. Beni değiştirmişti. Sanki açtığı her yarada, akan her kandat benden bir parça daha kopup gitmişti. Umut zaten hiç olmamıştı. Daha sonra bir yabancı olarak karşıma çıkmıştı Darcy. Yabancı olduğuna beni inandırmış hatta kendisine güvenmemi bile istemişti. Ona bir insan olarak bağlanmış, canımı emanet etmiştim. Oysa lanetini kırdırıp tekrar ortalardan kaybolmuştu. Caranın büyük annesini öldürmüştü. Beni de insan olmaya mahkum etmişti. Ahh düşününce düşünmemek daha iyiymiş.