Bir Vampirin İntikamı

Dünyanın En Güzel Yeri

      -yıl 1890-

  Nicole her zaman ki gibi büyüleyici bir elbise ile yanımıza doğru geliyordu. Biz Fiona ile arka taraftaki küçük kavgamızdan yeni dönmüştük. Fiona ağır ağır yanımıza ulaştı. "Siz ikiniz ne zaman büyüyeceksiniz?" diyen Fiona ile güldüm. Ben bir vampirdim büyümek zorunda değildim. "Hadi ama Nicole sen de biraz eğlenmelisin." dediğimde gözlerini devirdi. Yanıma gelip dağılmış saçlarımı düzeltmeye çalıştı ama nafile. "Bari misafirimiz buradayken uslu dur Aisha." dedi. Yanımdaki Fiona'nın kıs kıs güldüğünü duydum. "Misafirimiz Alfredo beyden mi bahsediyorsun yoksa." diyip sinsi sinsi gülmeye devam etti. Nicole'ün yüzünde de bir gülümseme oluştu. "Evet Alfredo çok önemli bir dostum ve ayrıca Aisha'yı da çok hoş buluyor." dediğinde ikisi birden gülmeye başladığında dayanamayıp ikisinin de kafasından tutup tokuşturdum. "Gülmeyi kesin şaklabanlar." dedim. 

     Fiona merdivenlerden çıkarken benimle uğraşmaya devam etti. "Bu gece ki parti de acaba bir ilanı aşk mı bekliyor bizi ne dersen Nicolecüm." yapmacık tavırlarına göz devirdim fakat benim de suratımda bir gülümseme oluşmuştu. Alfredo ile görüşüyorduk evet. Çok kibar bir beyefendiydi. Ağır başlı ve üstelik galiba beni seviyordu. Sanırım onunla olmayı deneyebilirdim. 

      Akşam üçümüz de süslenmiş en güzel kıyafetlerimizi giymiş bir şekilde balo salonundaydık. Kurtlar cadılar vampirler herkes bir arada geleneksel dans figürleri ile eğleniyorlardı. Gülümsedim. İçim kıpır kıpır yerimde duramıyordum. Fiona ile Nicole ü de peşimde sürükleyerek dans edenlerin arasına karıştık. Üçümüz birlikte kahkahalarımız ve etrafımızdaki kalabalıktan aldığımız alkışlarla dans ettik. 

     Bir anda baktığım tavan değişti. Ellerini tuttuğum arkadaşlarım gitti. Soğuk betonda yatıyordum bir kez daha. Karşımda yine o küçük kız vardı. Kız yanıma koşarak geldi ve küçücük elleri ile yanaklarıma dokundu. "İyi misin?" diye sordu. Başımı salladım. Yavaşça ayağa kalktım. Gündüz vakti olsa gerek küçük açıklıktan güneş ışıkları odayı aydınlatıyordu. Bu şekilde odayı daha rahat inceleme fırsatı edindim. Duvar kenarlarında yığınla kitap duruyordu. Bazı yığınlar onun boyunu da geçmiş bir şekilde hizalıydılar. "Bunların hepsini sen mi okudun?" dediğimde bu sefer o başını sallayarak onayladı. 

    "Neden buraya gelip duruyorsun?" dediğinde omuzlarımı silktim "Bunun cevabını sen verirsin sanmıştım." dedim. "Benim fikrim geçmişini hatırlamak istemen yüzünden buraya geldiğin." dedi. 

      "Geçmişim ile ne alakası var ki?" diye sorduğumda elimde tutarak beni yatağına oturttu. Yayları gıcırdadı. "Bana savaştan söz etmiştin eğer söylediğin gibi bir savaş varsa geçmişini bilmen gerekiyor." diyerek açıklama yaptı. "Bir büyücü bulmalısın. Hatıra büyüsünü yaptır. Eğer işe yaramazsa buraya tekrar gel." onun son sözleriyle gözlerim gerçekliğe hızla açıldı. Ağzımdan tuzlu sular fışkırdı. Boğazımdaki acıyı geçirmek için derin derin öksürdüm. Nefes alıp verdim. O sırada Darcy de derin bir nefes verip yanıma uzandı. Bende başımı arkaya atarak uzandım. Gökyüzündeki yıldızlara bakıp bir süre neler olduğunu düşündüm. Uçurumdan düşüp ölmemiştik. 

      "Biz uçurumdan düşüp ölmedik." dedim ve ardından kahkahalara boğuldum. Güldükçe rahatladım. En sonunda sakinleşip yüzümdeki sırıtış eşliğinde Darcy'e baktım. Yıldızları seyrediyordu. Ona baktığımı anlayınca başını çevirip baktı. "Adrenalini ilk kez mi hissediyorsun?" dedi alay ederek. "Sana söylemiştim hatırlamıyorum. Bunlar benim ilk insani deneyimlerim." dediğimde güldüğünü duydum. "Bunda komik olan ne?" dediğimde başını çevirip yıldızlara baktı ama gülmesini durduramayıp bir kez daha güldü. Elimi kaldırıp onun karnına bir tane geçirecekken bileğimden yakaladı. Göz göze geldik ve aniden beni çekerek üstünde onunla burun buruna uzanmamı sağladı. Gözlerinde ki sinsi ifade ile yutkundum.  Kalbim ikimizin arasında hızla sekiyordu.  "O zaman az önce ilk insani öpücüğünü aldım." dediğinde kaşlarım çatıldı. Bu yoksa ben baygınken ayıltma ayağı şey ayağı. Yok artık çok klişe olmaz.