Epitome Of Perfection

Chapter 4

Sandra

Ramdam ko ang pagbigat ng aking talukap dahil sa matinding antok na lumulukob sa sistema ko mga oras na ito. Pasimple ko pinadilat ang aking mga mata, umaasang sa pamamagitan noon ay mawawala ng bahagya ang antok ko.

I tried to sit properly and blew a deep and calm breath to gain a little bit of strength but everything I do seems to be a failure. Just like how my love life moves - no proper direction. Lack of success.

Kasalanan ito ng Damian na iyon, e! Kung hindi dahil sa kanya hindi ako mapupuyat ng ilang gabi sa kakaiyak. It's been days since that disaster blind date happened but the pain I'm feeling was still fresh and solid like it only happened yesterday.

Masakit pa rin tanggapin ang katotohanang iniwan niya ako sa ere dahil sa itsura ko. Hindi ko na kailangan pa ng kumpirmasyon na iyon ang dahilan. I can already feel it. I already know that it's because of my figure why Damian left me alone that one unfaithful afternoon.

Dalawang beses pa lang akong nakakaranas ng pagkabigo. I've only tried two times to search for the man who will love me for what's on the inside at hindi ako titingnan lang sa panglabas na anyo pero nakakaramdam na kaagad ako ng pagsuko.

Ang totoo niyan, hindi naman natin mabibilang ang mga panahon na nasaktan o sinaktan tayo. We will never remember how many times we cried because we're hurt. What we'll always remember is the pain. Kapag nasaktan ka, parang ayaw mo na ulit sumubok. Parang naduduwag ka na ulit dahil sa impact ng sakit na iyon sa buong pagkatao mo.

Bwisit na Damian 'yon! Kasalanan niya talaga ito. Kahit saang anggulo, siya ang dapat sisihin kung bakit ganito na lang ako magisip ngayon.

"Teacher Sandra, are you okay?" Lea, my student, asked that snapped me out of my thoughts.

I looked at her. She's sitting properly as she keeps on blinking her eyes innocently. My lips stretched a smile.

"Teacher Sandra is fine, Lea. Are you through answering your exam?"

She nodded cutely. "I'm done, teacher. Nag aral po akong mabuti sa bahay kaya po nasagutan ko po ng maayos ang mga tanong dito sa papel."

Mas lumapad ang ngiti sa aking labi. Today is the last day of their periodical exam. Half day lang ang klase ngayon at lahat ng estudyante ay hanggang pang umaga lang. Huling subject na ang itini-take nila kaya sandaling oras na lang ay mag-uuwian na rin.

"That's very good. Should I expect you to reach the highest score then?" I asked sweetly.

Lea suddenly pouted. Mas lalo siyang naging cute sa paningin ko dahil lalong lumobo ang matataba niyang pinsgi.

"Don't expect too much, Teacher. Let's just wait for the result. I don't want to disappoint you just in case I don't get the highest score."

Mahina akong natawa. "No matter how low or high your grades are, always remember that you will never disappoint me. Hmm? Hinding hindi ako magsasawa na paulit-ulit kayong turuan kapag meroon kayong hindi nauunawaan. If ever you have low grades, teacher Sandra will never get tired of teaching you and make you understand everything hanggang sa makuha niyo na ang markang gusto niyo at nararapat. Understand?"

Lea's eyes shined like the brightest star in the dark sky. She nodded her head while giggling.

"Thank you, teacher! That's why I like you so much. You have a big, big, big heart!" she gestured her hands in a circle motion that made me pout my lips.

Yes. And big thighs too, sweety.

Tipid akong ngumiti sa kanya. Tumunog ang wristwatch ko. Sumulyap ako rito at nakitang tapos na ang oras na ibinigay ko sa mga estudyante ko para sa pagsasagot sa test papers nila.