Epitome Of Perfection

Chapter 17

Sandra

"Naku, bunso! Siguradong ikaw ang pinakamaganda doon sa party ni Russell."

A satisfied smile automatically grew on my nude shade lips as I watch my reflection through the mirror. This plain red halter neck dress that I'm wearing is giving me a little bit of confidence. Pakiramdam ko ay ang ganda-ganda ko kahit pa nakalabas ang malalaki kong braso. The hem of my dress is flowing freely on my knees. Hapit sa bandang itaas ngunit maluwag naman sa bandang ibaba ang pagkakayari nito, sakto lang sa kagustuhan ko.

Totoo nga ang kasabihan nila... when in doubt, wear red.

Nakakaramdam kasi ako ng kaunting alinlangan bago ko bilhin ang damit na ito. Honestly, I really like it. It emphasize the little curve on my waist. The shade of red highlighted the fairness of my skin and it made me look beautifully elegant. Iyon nga lang ay masiyadong maraming balat ang inilalabas ko.

My arms and half of my back are exposed. May kahabaan nga pagdating sa baba ang tela pero sa taas naman ay halos ibilad ko na ang balat ko. But Marga forced me to buy it. Sabi naman niya ay bagay raw ang damit sa akin. Iyon rin naman ang tingin ko. Pero kailangan ko ng kapal ng mukha para mairampa ko ng ayos ang damit na ito.

I want Russell to be proud of me. Gusto kong hindi niya ako ikahiya oras na dinala niya ako sa bahay nila at ipakilala sa kanyang mga magulang. Though, he made me sure that his family and relatives are kind and gentle, I can't still help but to feel nervous.

"Ayaw niyo ba talaga sumama, ate? Sayang naman. Mas okay sana kung kasama kayo." I pouted while looking at Ate Celestine on her reflection through the mirror.

Bahagya akong nakaramdam ng kiliti ng padaanin niya sa aking pisngi ang make up brush para sa paglalagay ng blush on. It was in a peach shade.

"Bunso, gustuhin ko may ay hindi na puwede. Alam mo naman na anytime this week ay puwede na akong manganak. Baka mamaya ay doon pa ako abutan, ano!" nakangiwing aniya. "Naroon naman si Russell. Hindi ka nun pababayaan."

I sighed. Alam ko naman yun. Mahirap lang talaga para sa akin ang maging kampante. Wala kasi talaga akong kumpyansa pagdating sa sarili ko.

"Ipagbalot mo na lang kami ni nanay!" she giggled.

I rolled my eyes upward. I suddenly felt the long false eyelashes tickles the skin just below my eyebrow. Pinilit ni ate na maglagay ako ng ganito para daw mas lalong mabuhay ang mga mata ko. Smokey eyes and lips painted in nude shade, I think it's just fine. Hindi naman na overdo ang make up ko.

"Ano naman akala mo dun? Birthday sa kanto na puwede magbalot? Panigurado iseserve ng mga waiter ang pagkain doon. Knowing rich people like them? Naku." nakangiwing sabi ko.

"Sabagay. May point ka, bunso. Okay fine. Uwian mo na lang ako ng kwento." bumungisngis siya. Nailing na lang ako sa kakulitan ng nakakatanda kong kapatid.

Tumunog ang cellphone ko na nasa aking kamay. I spotted a message from Russell. Napangiti kaagad ako.

Russell:

Already inside your house. Please, don't put too much make up. Baka mas lalo kang gumanda. Don't like the thought of other men ogling my girl.

The corner of my mouth quirked up as I felt my heart tremble in excitement. I could hear his deep voice while saying that. Kinikilig ako sa mga ganitong linyahan niya. Mas lalo tuloy akong nahuhulog. Ang babaw pero totoo.

"Ate, hindi naman makapal ang make up ko, diba? Nagtext kasi si Russell. Nariyan na raw siya sa sala at ayaw niya ng makapal masiyado ang kolorete ko." nakangiting wika ko kay ate.