Epitome Of Perfection

Chapter 20

Russell

I can see my knuckles getting white from clenching the steering wheel too hard. Burning rage hissed through my body like deathly poison, screeching a demanded release in the form of unwanted violence. Nagiinit ang mga mata ko at pakiramdam ko ay umuusok na ito sa inis na nararamdaman.

The tires shrieked loudly when I stepped on the break in an aggressive way. Padaskol kong binuksan ang pinto at lumabas mula sa driver's seat.

"Magandang gabi, Sir Russell." Manang Dorie, Flavian's oldest maid greeted me as she opened the gate with a smile on her face.

Pinilit kong ngumiti sa matanda. Kabastusan kung pati siya ay idadamay ko sa inis na nararamdaman ko.

"Good evening, Manang. Nasaan po sila?"

"Nasa patio po, Sir."

Tumango ako. "Salamat, Manang."

I tapped her shoulder twice and walked past her. Malalaki ang naging hakbang ko patungo sa kinaroroonan ng mga kaibigan ko. Ryan called me and told me that they're having an alcohol- session here. Wala naman talaga akong balak pumunta at dumalo dahil halos kakauwi lang rin namin ni Sandra mula sa Tagaytay pero hindi ko kayang palampasin ang gabing ito matapos malaman ang sinabi ni Damian kay Sandra nung gabi ng birthday ko.

As soon as I opened the sliding door that connects to the patio, my sharp eyes immediately search for the man who owes me an explanation.

"Tagal mo, dude!" natatawang sambit ni Ryan pero hindi ko siya pinansin.

Nang makita ko ang hinahanap ko na inosenteng nakatingin sa akin habang may hawak na bote sa kanyang kamay ay mas lalo kong naramdaman ang pagpupuyos ng dibdib ko. Inosente ang dating ng mukha pero putangina ang ugali.

My jaw clamped tightly and my teeth are gritting so bad. I've never felt this kind of anger towards a friend. This is the first time and I won't just let it pass.

Inilang hakbang ko ang kinaroroonan niya. He shot his brow up as he watched me coming over him. I immediately pulled the collar of his shirt and landed a strong punch on his cheek. Ilang mura ang pinakawalan ng mga kaibigan namin ng marahas ko siyang isinalya pabagsak sa lupa.

"What the hell, Russ!" gulat na sigaw sa akin ni Damian habang hinihimas ang pisngi niya, hindi makapaniwala sa ginawa ko.

Naramdaman ko ang paglapit ng ilang kaibigan sa akin na hindi ko na pinagtuunan pa ng pansin. My attention is all focused on Damian who's just staring naively at me. My chest keeps on rising and falling as I feel the raging fire taking its toll on me. Kung nakakapatay lang siguro ang tingin ay baka abo na ngayon itong si Damian.

"Anong problema, Russ?" tanong sa akin ni Ryan na hinawakan pa ako sa balikat.

"Damn, man. You just made his lips fucking bleed." pang-aasar ng isa naming kaibigan na si Kyle.

Hindi na ako nagtataka kung bakit nahihimigan ko pa ng pangaasar ang boses niya dahil alam kong may kaunting inis din ito para kay Damian.

"Who gave you the right to meddle with my relationship with Sandra, huh?" I asked coldly, my voice can freeze anyone to death.

Damian is already back on his feet. He wiped the blood beside his lips and smirked after taking a look at it. Itinuon niya ang paningin sa akin pagkatapos.

"You fucking punch me just because of that elephant?"

I was about to punch him again when my friends held me on my arms.

Ryan spit a curse. "Have some respect for his girl, bro!"

Ramdam ko ang panginginig ng kamay ko sa kagustuhan siyang palaunan ng suntok. How dare him call my girl a fucking elephant? Anong karapatan niyang insultuhin si Sandra? Walang ginagawa sa kanyang masama iyong tao. Kung noon ay wala akong aksyon kapag iniinsulto niya ito, ngayong nobya ko na siya ay hindi na puwede iyon. I would hurt anyone who would dare to mess with her.