Epitome Of Perfection

Chapter 14

Sandra

Tanaw ang ilang isla sa malayo, sinikop ko ang aking buhok na marahas na hinihipan ng malakas na hangin. Sa naninigkit na mga mata ay pilit na inabot ng aking paningin ang lawak ng karagatan.

The morning is hot but the wind is cool. The pristine blue water of Sicogon Island sparkled like a bed of diamonds under the golden sunlight. Wild waves hit our boat countless times and it made me feel a little bit nervous. Hindi ako sanay. Ito ang unang beses na makakasakay ako ng bangka. Pero hindi nagsasawa ang bangkero na paalalahanan akong normal lang ang ganoon sa tuwing mapapairit ako. Pakiramdam ko kasi ay lulubog kami dahil sa tindi ng paghagupit ng alon sa aming sinasakyan. Hindi pa man din ako marunong lumangoy.

"Still scared?"

I suddenly had a goosebumps when Russell's warm breath brushes the skin on the side of my neck. Napalunok ako habang pilit na kinakalma ang mga tutubi sa aking sikmura na kanina pa hindi mapakali sa paglipad simula nang iposisyon ni Russell ang kanyang sarili sa aking likod.

He decided to position himself there when he noticed that I almost stop breathing everytime huge and wild waves hit our boat. Siguro ay ramdam niya ang takot ko sa tuwing mahigpit akong kakapit sa hawakan ng bangka. He was actually sitting beside me pero walang pasabi siyang lumipat sa aking likuran at ikinulong ako sa kanyang bisig para daw mabawasan ang kaba ko.

Hindi ko alam kung nabawasan nga ba ang aking kaba o mas lalo lang lumala. Having him behind me makes me weak. Para siyang puno at ako ang tubig, sinisipsip niya ang buong lakas ko.

"H-Hindi na masiyado..." mahinang sagot, sapat lang para marinig niya. "Malapit na ba tayo?"

"Opo. Malapit na, po." he whispered huskily.

Sa tuwing kakausapin niya na lang ako ay hindi ko mapigilan ang kilabutan dahil sa pagdampi ng mainit niyang hininga sa aking leeg at pisngi. Kahit pa malakas ang hangin ay hindi naging hadlang iyon para maramdaman ko. Hindi ko rin alam kung bakit kailangan niya pang ipulupot ang braso niya paikot sa akin na para bang ikinukulong niya ako sa bisig niya. Higit sa lahat, hindi ko alam kung bakit hinahayaan kong ganito kami kalapit sa isa't-isa.

Malamang gusto mo rin!

Parte pa rin ba ito ng pagpapanggap niya? Hindi naman na dapat kasi wala kami sa harap ng pamilya ko. Paasa rin ang isang ito, e.

"I'm really glad that your family let you come with me. Akala ko ay hindi sila papayag dahil dalawang gabi kang mawawala sa inyo at kasama pa ako." muling aniya.

"Bakit naman hindi sila papayag? Matanda na ako para pagbawalan pa nila," bahagya akong natawa.

Muling nilipad ng hangin ang buhok ko. Isang buntong hininga ang pinakawalan ko nang si Russell na mismo ang sumikop noon at hinawakan gamit ang isa niyang kamay.

"You know how Tito Danny treats you, Sands. You're still a baby for him." he chuckled and that made my lips pout a bit.

Sa tuwing nilalambing kasi ako ni Tatay ay nasasaksihan iyon ni Russ kaya alam niya kung paano ako tratuhin ng pamilya ko. Si nanay lang talaga ang may pagkasutil sa akin. Palagi niyang tinatanong kung kailan ko sasagutin si Russell. Aba, e kung totoong nililigawan lang ako nung tao e baka unang araw pa lang sinagot ko na ito.

"Dalawang araw lang naman. Isa pa ay may tiwala naman sila sayo. Alam naman nilang hindi mo ako ilulunod dito sa dagat."

Isang halakhak ang kumawala sa kanya na siyang naging dahilan kung bakit nagtinginan sa gawi namin ang ilang bangkero. Mahina kong hinampas ang binti ni Russell na nasa gilid ko. Mabuti na lang at pribado itong bangka namin at kami lang ang tanging pasahero.