Siz Tek Ben Hepiniz | texting | boyxboy

3.9

Gözyaşlarım yüzünden, koşarken önümü görmekte zorlanıyordum. Daha yeni iyileşmiştim fakat yaptığım bu hareketlet dikişlerimin yeniden açılmasına neden olabilirdi.

Bir yandan göz pınarlarımı silip, bir yandan da odada bizi görmüş olan Kurt'u bulmaya çalışıyordum.

Her şeyi yine mahvetmiştim.

İbne bir aptaldım sadece.

Bora'yı geride bırakmıştım ve kalbim o kadar sızlıyordu ki.

Fakat yapmak zorundayım
Çünkü kendime bir söz vermiştim.

Ne kadar içimi sızlatırsa sızlatsın, bana çektiren herkese çektirdiklerini  çektirecektim.

Şu ana kadar olanlar da dahil, insanlar eşcinsel olduğumu öğrendiğinde yapacakları şeylerin daha acısını yapacaktım onlara.

Çünkü kendimden emindim, zarar vereceklerdi bana. Bize.

Hastanenin her yerini turlamışken, yangın merdivenlerine gitmediğim aklıma geldiği an tekrar koşmaya başladım.

Orada bulacağımı tahmin ediyordum, tabi eğer hastaneden çıkmadıysa.

Kalbim gümbür gümbür atarken, adımlarımı yavaşlattı  ve sessizce yaklaştım.

Oradaydı.

Ve,

Ağlıyordu..

Yanına gitmeli mi yoksa gitmemeli mi olduğumu düşündüm bir süre.

2 saniye falan.

Arkasından yaklaşıp kendimden dahi beklenmeyen o şeyi yaptım. Yavaşça Kurt'un arkasına sarılarak kafamı saçlarına gömdüm.

Anında kasılan bedenini hissediyordum, tepki vereceğini düşünürken o beni kokumdan tanımıştı.

Gözlerimi kapatıp kokusunu sessizce içime çektim. Göz pınarlarım tekrar dolmuştu bile..

Tek kelime etmedik.

Ne kadar zaman geçtiğini bilmiyordum bile. Kokusu ile tamamen uyuşmuştum ve uyuyacak kıvama gelmiştim.

Ben dakikalar önce bir erkeği öpmüştüm gözleri önünde, ve o ise şu an burada ona sarılmama izin veriyordu.

Biz birbirimize kelimeler ile açıklamamıştık  hiçbir şeyi, ama biliyorduk işte. Birbirimize aşık olduğumuzu biliyorduk

"Neden", dedi sonunda.

Cevap veremedim.

"Neden onu öptün Mert!, Ya anlamıyorum az önce onu öpüyorsun şimdi ise gelmiş burada bana sarılıyorsun. Ben hayatımda ilk defa birine, sana anlattım kü-küçükken yaşadıklarımı Mert. Bir. Tek. Sana, anlıyorsun değil mi? Benim için ne kadar zor olduğunun farkında değil misin Mert? Ben korkularımı yenmeye çalışırken, ilk defa bir erkeğe aşık olmuşken o erkeği başka bir erkek ile öp-" dedi, ve sözünü yarıda kesen benim dudaklarım oldu.

Konuşmaya uğraşmadım bile, artık bazı şeylerin zamanı gelmişti de çoktan geçiyordu. Bana karşılık vermiyordu. Bu biraz da olsa kalbimin kırılmasına neden olmuştu fakat haklıydı, ne dese ne yapsa haklıydı.

Bir süre sonra fazla uzatmadan ayrıldığımda, gözlerini kapatmıştı ve hâla açmamıştı. Karşılık vermemek için kendini zor tuttuğunu işte o an fark etmiştim.

Gülümsedim kocaman. Sonra gözlerini açtı. Gülümsediğimi görünce gülümsedi. Ve o an gülüşünden öptüm onun.

Fazlası ile yumuşak bir öpücüktü, ama onun iç çekmesine neden olmuştu. Zorlukla ayırdım tekrar dudaklarımızı.