Ayakta Kal

Ayakta Kal | Bölüm 9

-Senin hakkında her şeyi bilmek istiyorum. Zaten istediğin de buydu değil mi?

Şaşırarak bana baktı.

-Bu kararına sevindim. Evet bunu istiyordum, ama karşılıklı.

-Önce seni dinlemek istiyorum. İyi birine benziyorsun, sanırım sana

güvenebilirim.

-Benden bir şey öğrenmeye çalışmadığına inanarak anlatacağım her şeyi.

Binanın kenarına oturup, gecenin içinde renkleriyle göz alan şehri izlemeye

başladık.

-Ben..garip biriyim. Bunu şu an bilmemen gerek. Ama güven bana, senden

saklamayacağım. Yakında öğreneceksin. Beni zor durumda bırakmayacağını

umuyorum. Kötü bir niyetim yok seninle ilgili, bunu hep söyledim. Şu malı da

kendim için değil, başka birisi için almaya geldim. Bu tür işlere bulaşmam.

Derek beni seninle tanıştırdığında, inanılmaz bir şey oldu. Mm..ilk görüşte aşka

inanır mısın?

Bir süre düşündüm.

-İnanırdım. Ama artık her şey için umudum kayboluyor.

-Farkındayım. Sen çok özel birisin, gerçekten. Hala inandığını ve birine aşık

olmaya, aşka deli gibi ihtiyaç duyduğunu biliyorum. Sana bunları kendimi

övmek için söylemiyorum, yanlış anlama beni. İşte o gün seni gördüğümde

bana da bu oldu. Uzun zamandır, bunun için bekliyordum.

İçini çekti ve devam etti.

-Öyle yalnız hissediyorum ki, beni anlıyorsundur umarım. Sanki, ne kadar çok

insanla tanışırsam o kadar yalnızlaşıyormuşum gibi. Yaşadığım hayat yutuyor

beni. Hayatımdan memnunum aslında, ama sanki önceden her şey daha

iyiymiş gibi geliyor. Bütün saflığımı ve masumiyetimi kaybetmişim gibi geliyor.

Bedenim yorgun, ruhum yorgun. Etrafımdaki herkes, sadece çıkarlarının

peşinden koşuyor. Benim nasıl olduğumla ilgilenen yok. Aslında

zaten..ilgilenmelerini de istemiyorum. Bu yalnızlık bana uyuşturucu gibi geliyor

artık. Yine de bütün bunlara rağmen gerçekten masum bir sevginin, saflığın bu

yeryüzünde olduğuna inanmaya çalışıyorum. Yıllardır bunu arıyorum.

Bana baktı.

-Bazen..çok canım yanıyor.

Gözlerimin dolmaya başlayacağını hissediyordum. Tamam, onun farklı olduğunu

düşünmüştüm ama..böyle biri olduğunu tahmin etmiyordum. Yani..bu kadar

duygusal.

-Be..ben..özür dilerim.

-Ne için?

-Sana..kötü davrandım. Affedebilecek misin beni?

-Bunları anlattım diye özür diliyorsan, gerçekten gerek yok.

-Hayır. Bilerek yapmak istememiştim hiçbirini. Biliyorsun, gurur. Ezilmemek,

zarar görmemek için örülen duvar. Gerçekten özür dilerim.