C H A P T E R S E V E N

233 9 2
                                    

Your alarm rang, waking you up. Unang araw ng second semester n'yo this year. Medyo nakakatamad nga ding bumangon. You sat up, and looked at the bed across yours.

Empty.

You sighed. "I miss you, Remy." ang sabi mo sa kama. Namimiss mo din yung kakulitan ng pinsan mo. 2 nights ago, nag-video call s'ya sayo, kinamusta.

"Naka-enroll ka na ba?" tanong n'ya. Halatang may inaayos s'ya sa kwarto n'ya. "Oo, magkasama kami ni Julian." you heard her sigh at the other end. "Wala kami dyan, 'insan."

"Remy, hinding hindi na ako aasa ulit. Oo, mahal ko pa rin s'ya, pero mas importante friendship namin." she smiled. "Oh, sige. Ikaw na rin bahala d'yan kay Joven. Baka kung anong gagawin n'yan, miss na miss na kasi si Vicente."

You got up and got ready for school. Mahirap nang malate sa unang araw. Pagkatapos momg kumain at nagtoothbrush, nagpolbo ka't naglagay ng konting kulay sa bibig mo.

Lumabas ka na ng pinto, at nakita mong nakatayo si Julian sa labas ng gate. "Jules?" 

Ngumiti s'ya sayo. Tangina, ang aga aga, Julian del Pilar. Lumabas ka na ng gate at tinignan s'ya. "Ba't andito ka? Anong oras ba first period mo?"

He shrugged his shoulders, and smiled at you again. Ba't ang gwapo, Julian?  "Wala, gusto ko lang makasama yung bestfriend ko ngayong umaga, at sa mga masususnod na umaga." he said. Ang simple lang naman ng sinabi nya, pero parang magdodouble backdive ka na sa harap n'ya. "Ah... may nakain ka ba, Jules? May lagnat?" Sabi mo habang chinecheck kung may lagnat ba talaga 'tong kupal na 'to.

"Hoy, ano ba. Wala nga. Gusto lang kitang makita habang fresh ka pa, at tsaka kung haggard ka na at the end of the day."

"So, ano 'to? Boyfriend kita?"

"Pwede naman."

That crossed the line. You were blushing like crazy, and there's no way hiding it because of the soft sunlight peeking through the trees. "Sige na nga, lumakad na tayo papuntang school." you said, walking ahead.

~~~

"Oh, so anong mali don?" Tanong ni Joven. He took a sip from his iced tea, looking at you through his round specs. "Ang mali don is that bigla s'ya naging sweet sa'kin! Hindi 'yan ang normal na Julian Sempio del Pilar, Joven. Iba na to. Nagsembreak lang naman, ba't ganon na s'ya?"

"Baka nakita ka na n'ya, finally." he showed his toothy grin, slightly teasing you. You groaned and covered your face. Hindi 'to nangyayari, hindi 'to nangyayari, hindi 'to nangyayari...

Joven removed your hands from your face, and looked at you. "Ayusin mo yang mukha mo." You sighed, and stopped frowning. "'Di ba gusto mong makita ka n'ya?" Tanong n'ya sa'yo. Hindi ka umimik.

"Ba't mo pinipigilan sarili mo?"

"'Di ako sumagot, Ven."

"Pero alam kong oo ang sagot mo."

He was right, gustong gusto mo nga 'tong mangyari. "Hindi ko alam kung bakit pinipigilan ko sarili ko. Parang pakiramdam ko 'di 'to magwowork."

"Gusto mo agad-agad? Bigyan mo muna ng time. Alam kong mahal mo si Julian, pero 'wag yung agad-agad. Give it time."

~~~~~

Lumabas ka na ng room mo, and like the usual, he was there, big smile and all. Truth to be told, namiss mo 'to, yung hinihintay ka n'yang matapos yung klase mo, yung ihahatid ka n'ya, yung mga lakad n'yong halos maabutan ng gabi sa bagal. He was undoubtedly your comfort.

"Andito ka na!" You exclaimed. You then mentally scold yourself. 'Wag kang masyadong halata na ang happy mo.

"Well, oo. I'm pretty excited to see you, too... again..."

Pero kahit na happy ka na unting unti nang bumabalik sa'yo si Julian, you're still questioning why he's doing this. You two walked slowly to your dorm, talking about nothing or something.

"Oh, heto na tayo." He said. Both of you stopped in front of your gate. "Thank you, Jules." you hugged him. He wrapped his arms around you, and you swore that it's gonna be the last hug you have to get before you die. "I missed you. As in, I missed you and everything."

You swore you melted.

~~~

"Oh, kuya! Kamusta first day? Did you make a move?"

Julian chuckled. "Okay lang naman. Sinundo at hinatid ko lang naman s'ya sa dorm nya."

"Kuya, you have to step it up! I told you na she has this thing for you ever since! 'Wag mo nang palampasin pa!" Goyo groaned. Hindi alam ni Julian kung bakit ganon kaatat si Goyo. Siguro dahil gustong gusto n'yang mangyari na magiging kayo na. Julian sighed. "I have to do this slowly. Malayo pa naman yung 4th year college. I have more time."

"Okay, okay... I'll calm down."

"Hindi pa rin ako makapaniwala na she's in love with me the whole time. Like, she's my legit dream girl. Lahat ng gusto ko, nasa kanya."

"You we're just too occupied with the thought of Lory, kuya."

"And I can't believe na alam n'yo ni Cinto."

Goyo laughed at the end of the line. "Well, she just trusts us so much. Pero, siguro tama nga naman na magslow down ka. Baka isispin n'ya na rebound s'ya."

"Exactly..."

Goyo sighed. There was some ruffling in the backgorund. "Siguru if hindi cya nalasing nung gabing 'yon, hindi mo pa rin siguro alam hanggang ngayon noh?"

SINO (Julian del Pilar x Reader || TAGLISH)Where stories live. Discover now