Hijgend bleven we, of eigenlijk hij, staan op een veilige afstand van de boom.
Draco wilde zijn hand terug trekken, maar ik hield hem stevig vast.
‘Waarom laat je me niet los?’ Vroeg hij. ‘Trouwens je ogen zijn weer rood. Net als je haar.’
Dat had ik wel door. De rode waas was weer terug, maar op de een of andere manier kon ik alles toch nog gewoon scherp zien. Ook was ik er achter dat ik mijn ogen feller kon laten oplichten als ik dat wilde. Dus dat deed ik, als teken dat ik het wist en als teken dat hij zijn mond moest houden.
Ik probeerde mijn stem niet al te veel te laten grommen. ‘Wat deed jij voor de deur?’ Geen succes. ‘Daar hoorde je niet te zijn. Wat heb je gehoord?’ Met op elk eerste woord een klemtoon, pakte ik zijn pols steeds steviger vast.
Draco bleek pijn te hebben, dat kon je aan zijn gezicht zien, maar daar trok ik me niks van aan en kneep nog harder. ‘Ik wil antwoord.’ Een langgerekt gegrom steeg op uit mijn keel. Hij schrok er van, maar zei nog steeds niks.
‘Draco!’ Zei ik dreigend. ‘Oké, oké maar laat eerst mijn pols los.’ Zei Draco.
Ik twijfelde en keek hem recht in zijn ogen. Hij staarde terug met een pokerface.
Met tegenzin liet ik zijn pols los.
‘Ik heb alles gehoord.’ Zei Draco. ‘Je hele verhaal. Ik vind het… ik weet niet hoe ik het moet noemen.’ ‘Zielig. Stom. Verontrustend.’ Gromde ik. ‘Nee. Ik vind het wel cool.’ Zei hij met een scheve glimlach.
Verbaasd keek ik hem aan. De rode waas voor mijn ogen verdween en ik voelde een windvlaag door mijn haren gaan, als teken dat die ook weer hun “normale” kleur terug hadden. ‘Je vind het… cool?’ Vroeg ik. Ik dacht dat hij het begreep. Nee natuurlijk niet. Wat zat ik nou te denken. Draco Malfoy die mij begreep en mij cool vond om wat ik was. Ja dag. Echt niet. Ik draaide me om en liep terug naar het kasteel.
Ik werd tegengehouden door dat Draco mijn pols greep. ‘Ik meen het.’ Zei hij. Zijn ogen waren moeilijk te doorgronden, maar hij leek het echt te menen.
Met een snelle beweging trok ik mijn pols los. ‘Vind je mij cool?’ Zei ik tegen hem. ‘Vind je het monster dat in mij schuilt cool?! Je hebt geen idee van wat je zegt. Ik ben een monster. Als ik even de controle verlies, zoals vanochtend, kan ik in een wild beest veranderen, dat alles en iedereen kan verslinden, zonder dat ik het door heb. Ik kan mijn familie, mijn vrienden vermoorden, als ik even de controle verlies. En jij vind dat cool! Kijk dan naar wat ik ben!’ In een flits veranderde ik mezelf in een wolf. De wolf die ik als faunaat was. Een pikzwarte wolf met rode plukken, twee keer zo groot als een hond.
Ik veranderde terug.
‘Vind je dit echt cool?’ Vroeg ik Draco. Draco pakte mijn polsen opnieuw vast. ‘Ik vind je niet alleen cool.’ Zei hij zacht. ‘Ik vind je leuk.’ Ik maakte een schamper geluid je. ‘Ik vind je leuk om wie je bent, Alexia.’
Ik keek hem aan. Hij leek het echt te menen. ‘Ik vind het leuk en gaaf dat je kan veranderen in zo’n wolf. Dat je ogen en haar kunnen veranderen van kleur. Dat je sterker bent dan Patty. Dat vind ik leuk, Alexia. Echt.’ ‘Ik ben niet alleen sterker dan Patty, hoor.’ Zei ik. ‘Ik ben ook sterker dan jij!’ En met die woorden zette ik mijn voet achter zijn hak, duwde hem naar achter, het gras in en pakte hem op dezelfde manier vast als ik bij Patty deed. ‘Probeer je hier maar eens uit te halen, Draco.’ Gromde ik speels. Draco duwde zijn armen omhoog, maar hij kreeg het niet voor elkaar. Met een zucht ging hij weer in het gras liggen en blies een sprietje uit zijn gezicht.
‘Kijk uit, achter je.’ Riep Draco. Snel draaide ik me om en voor ik het wist lag ik met mijn rug in het gras en zat Draco op mij. ‘Je moet je niet laten afleiden.’ Zei hij speels. Ik snoof, maar lachte toch. ‘Kijk die miste ik.’ Zei Draco.
We keken elkaar lang aan. ‘Je bent mooi.’ Fluisterde hij zacht en zijn gezicht kwam dichterbij. ‘Ga je me weer voor iets bedanken?’ Vroeg ik. Draco’s gezicht was nog op z’n 10 centimeter afstand en kwam nog dichter bij. ‘Oh, zeker weten.’ Zie hij en hij drukte zijn lippen zacht maar toch vol passie op de mijne. Ik duwde mijn lippen iets harder op die van hem. Het was heerlijk. Na een tijdje opende hij zijn mond een beetje en zijn tong likte heel voorzichtig mijn lippen. Langzaam om hem meer tot de verleiding te brengen, opende de ik mijn mond ook en liet zijn tong binnen. Onze tongen vonden elkaar zonder moeite en danste in onze monden. Dit moment mocht van mij nog heel lang duren, maar daar maakte Patty een eind aan. ‘Zo tortelduifjes, zijn jullie eindelijk erachter wat jullie moeten doen in plaats van ruzie maken?’ Ik voelde dat Draco een “ga weg” beweging maakte, maar Patty bleef gewoon staan. ‘Ik moest jullie gaan halen van Sneep.’ Zei ze alsof we gewoon tegenover elkaar zaten te kletsen. ‘Als jullie niet binnen 5 minuten in zijn les zijn, mogen jullie voor 2 weken gaan corveeën.’
Langzaam stopte we onze kus, wat we zo te zien allebei spijtig vonden.
‘Hè, hè.’ Zei Patty. ‘Dus daar luisteren ze wel naar.
