Tadamtadam tadamtadam. Het ritmische geluid van mijn poten op de aarde, klonk als een soort echo tussen de bomen. De rode waas voor mijn ogen, trok heel langzaam weg.
Ik wist niet waar ik naartoe ging. Het enige wat ik weet, is dat ik uit eindelijk na zo’n 3 uur te hebben gerend, uitgeput aan de rand van een prachtige waterval stil stond.
Verdriet en angst namen de plaats in van woede toen ik terug transformeerde en op zoek ging naar een beschut plekje, om de nacht in door te brengen.
Het zal vast niet lang duren, voordat er allemaal professoren naar me opzoek zijn. En dan lichten ze mijn ouders in en die lichten dan weer in paniek het ministerie van toverkunst in en dan gaat iedereen opzoek naar mij en dan ben ik gevonden en moet ik zeker naar Azkaban, omdat ik een leerling heb aangevallen, ongeregistreerd ben en een monster ben.
Ik had niet echt spijt van mijn actie op Draco. Dat was gewoon zijn eigen schuld. Ik zat er meer over in dat ik was wegelopen van het Zweinstijn terrein. Al leek dat onmogelijk. Zweinstijn was toch omringd door allemaal spreuken? Nou ja, niet op gelet.
Ik had een grote boom gevonden met dikke takken onder een dak van bladeren. Ik klom in de boom en ging zo ver mogelijk naar boven, maar bleef wel zo laag dat ik niet boven de bladeren uit kwam. Daar ging ik zitten nadenken, over wat Draco allemaal had gezegd.
Hij vond me leuk zoals ik ben. Ik dacht dat ik hem kende. Ik dacht dat we na die eerste kus, elkaar echt konden vertrouwen. Nou, niet dus. Ik lachte schamper in mezelf. Wat moet ik eigenlijk met z’n stomme dooddoener. Er zijn genoeg andere leuke jongens die ik wel kan vertrouwen. Patty mag Draco hebben. Eens kijken of hij dan nog steeds zo stom loopt te grijzen. Dan kan hij wel zeggen dat hij het moeilijk heeft.
En met die gedachten viel ik op de tak in slaap, met het geluid van de waterval op de achtergrond.
Ik werd wakker door een stomme uil, die aan mijn oor zat te knagen.
‘Ja, ja. Ik ben al wakker.’ Zei ik slaap dronken. Ik had niet door dat ik in een boom zat, dus ik draaide me om en viel uit de boom, op mijn rug, in het gras.
‘Autsh.’ Wist ik uit te brengen, terwijl de vogel op mijn buik ging zitten. Ik bleef liggen, want ik moest nog bijkomen van de pijn van mijn val.
‘Au. Stomme vogel!’ De uil had me hard in mijn buik gepikt. Ik trok de brief uit zijn snavel en hij hupste van mijn buik. Voor ik de brief bekeek, deed ik nog even snel mijn t-shirt omhoog om te kijken wat de schade was. Een klein diep wondje zat er in het midden van mijn buik. Kleine druppeltjes bloed stroomde eruit. Het verbaasde me nog dat mijn shirt heel was. Ik haalde mijn schouders op, deed mijn t-shirt weer omlaag en opende de brief.
Lieve Alexia,
Waar in godsnaam zit je!
We lopen je overal te zoeken.
Ik weet wat ik fout heb gedaan en ik wil het goed maken.
Antwoord de brief snel alsjeblieft.
Draco.
Ik las de brief. Las hem nog een keer. Bleef dood stil zitten. Verscheurde de brief en gooide hem het water in.
‘Rot toch op, Malfoy.’ Fluisterde ik in mezelf. ‘Ik hoef jou slappe excuses niet.’
De uil achter me kraste en ik keek om.
‘Shit!’ Riep ik. Natuurlijk. Oh nee, die hebben die uil natuurlijk gevolgd. Dacht ik.
Ik wilde het bos weer inlopen, maar ik hoorde het geluid van bezems en mantels die door de lucht vlogen al aankomen. Ik draaide me weer om.
Shit, shit, shit, wat doe ik nu. Welke kant moet ik nu op. Er was nog maar één uitweg.
