Het was Draco gelukt om uit de warrige mensen massa te komen en ging met een zuur gezicht op de bank tegenover mij zitten.
‘Wat valt er te lachen?’ Zei hij terwijl zijn ijzige blik op mijn gezicht ruste.
‘Tsss, alsof dat niet duidelijk is.’ Kaatste ik terug. ‘Alleen jou gezicht al.’
Ondertussen waren de anderen ook overeind gekomen. Patty ging snel naast Draco zitten en omdat Crabbe naast haar ging zitten, had ze een excuus om dicht tegen Draco aan te kruipen.
Goyle ging de coupé uit om wat te eten te halen en ik had weer een bank voor me alleen en maakte daar goed gebruik van door languit te gaan liggen.
De coupédeur gleed weer open en Menno, een van Draco’s andere vrienden, kwam de coupé binnen.
Hij keek naar mij alsof hij met zijn gedachten mij overeind zou kunnen krijgen.
Ha, mooi niet. Ik lag hier wel lekker.
Menno schudde zijn hoofd en keek naar de andere bank.
Draco stond vlug op zodat Patty een beetje opzij viel.
‘Je kan hier wel zitten.’ Zei Draco.
‘En jij dan?’ Vroeg Menno.
Draco keek me aan, ik keek naar hem met een gezicht dat wachtte op dat ene woord.
Draco zuchtte, liep naar het uiteinde van de bank, veegde mijn voeten er vanaf zodat ik schuin op de bank lag en ging zitten, terwijl Menno naast een dieptreurige Patty ging zitten.
Ik liet me niet gek maken en legde mijn voeten op Draco’s schoot.
Hij keek me met een gezicht aan dat echt zoiets had van “weet je wel zeker dat je dat wil doen?”
Ik keek terug met een gezicht dat “probeer me maar van gedachten te veranderen” zei.
Draco rolde met zijn ogen en keek naar de rekken waar de bagage op lag.
Ik keek met hem mee en zag wat eigenaardigs.
Mijn bagage was verschoven. Een grote lege plek had zich gevormd tussen de verschillende tassen.
Ik dacht dat ik het verkeerd zag, maar bewoog net nou één van de tassen?
De trein minderde vaart en Zweinstijn stond al vol in zicht. Het duurde nog een paar minuutjes tot de trein stil stond en we het geluid hoorden van coupés die open werden gedaan en leerlingen die uit de trein wilden.
Langzaam ging ik rechtop zitten, haalde mijn benen van Draco’s schoot, stond op en pakte mijn bagage.
Ook Patty en Crabbe pakte hun spullen en Menno ging naar een andere coupé om daar zijn bagage te halen.
Goyle kwam met een bakje smekkies in alle smaken terug om ook zijn spullen te pakken.
Crabbe en Goyle stonden al buiten de coupé te wachten en Patty stond ook vreselijk te treuzelen.
Draco was al die tijd nog niet van zijn plaats gekomen. Hij zat daar maar voor zich uit te staren.
‘Nou, kom je nog?’ Ik gaf hem een schopje tegen zijn been dat hem deed opkijken. ‘Of blijf je hier zitten om terug naar Londen te gaan?’
Een ieter pieterig klein glimlachje kwam van zijn lippen.
‘Nee, gaan jullie maar vast. Ik moet nog even iets checken.’
Ik haalde mijn schouders op en liep de coupé uit.
Crabbe en Goyle waren ondertussen al op het perron.
Ik keek om, om te kijken waar Patty bleef. Ik zuchtte, zette mijn tas neer, liep terug naar de coupé waar Patty nog steeds stond te treuzelen, en trok haar aan haar arm de coupé uit.
Eenmaal buiten trok Patty zich los en liep snel naar Crabbe en Goyle die al in de koets zaten te wachten.
Ongezien verstopte ik me in de struiken aan de zijkant van het perron en wachtte tot de koetsen weg waren.
Daarna liep ik terug naar de trein, om daar bij de deur te wachten tot Draco naar buiten kwam.
ik had al zo'n vermoede waarom hij was blijven zitten, maar ik wilde het zeker weten.
