T O R M E N T

Chapter.2

"Are you sure you're okay?" Kunot noong tanong ni Arin sakin. Nandito na kami sa tapat ng gusali ng kompanya ng asawa ko.
Tumango ako bilang sagot, na kahit ang totoo ay natatakot talaga ako, my knees are trembling. Parang maiihi ako sa kaba.

"Just give me a beep when something happen." Sabi niya pa ulit..

"Thanks Rin" ngumiti muna ako bago tumalikod sa kanya at tinahak ang daan patungo sa mga taga Lopez.

"Ahm- nandito ba si Tristan?" Kinakabang tanong ko sa babaeng nasa front desk.

Napapansin kong marami ang pinagbago ng kompanyang ito, some of the employees are new, sobrang natagalan nga siguro ang pagbalik ko.

"Do you have an appointment with Mr.Lopez ma'am?" Magalang na tanong ng babae.

"Wala eh, but I really need to talk to him, importante lang talaga" I almost beg.

"Pasensya na po kayo maam, hindi po kasi ganon kadali makausap si Sir, he's a busy person, kong gusto niyo po talaga, you need to set an appointment" paumanhin niya.

Bagsak ang balikat kong tumango sa babae,

And, when I turn back I saw someone staring coldly in me, no expression is written on his face. I felt a pang on my chest, gusto kong gumalaw upang yakapin siya ng mahigpit. God! I miss him so much.

"Tris---Tristan.. "

"What. Are. You. Doing. Here!?" Halos dumagundong ang boses niya sa buong silid. Naagaw namin ang atensyon ng ibang empleyado. Nabalot ng hiya ang buong pagkatao ko.

"Tristan--- im--sorry, I need to talk to you" pagmamakaawa ko sa kanya, bumuhos na rin ang emosyon na kanina ko pa pinipigilan. Tears dont stop falling.

"Talk??! Really??now, you got the nerve to talk to me?!" Galit parin ang boses nito.

"I need to see Noah, I need to see my son, please" umiiyak parin na turan ko.

"Son?! You dont have a son, Ellisha, sa panahong umalis ka, nawalan ka na rin ng karapatan sa anak ko!!!!" And then he left. Nanatili akong nakatayo. Until I found myself, kneeling in front of everyone. Kahit unti unti na siyang lumalayo, I want him to talk to me.

"Tristan, Im begging. Pleaseeeeee" I dont give a damn kong pagtingin na ako ng lahat, All I need is him to let me have Noah. I saw him, slowly look back.

"Pleaseeeee. Nag mamakaawa ako sayo, just let me see Noah" masikip na ang dibdib ko sa kakaiyak. Im kneeling in front of him, begging.

After he take a glimpse, nag angat na din siya ng tingin.

"Send her to my office Ms. Montalban"
Malamig na tugon nito sa sekretarya. Mabilis namang tumango ang babae.

Sumisinghot pa ako habang papalapit sa opisina niya, Ive been here before kaya alam ko na rin kong saan ang opisina niya.

Sinalubong ako ng napakalamig na kawalan, so much cold, pareho sa taong malamig na nakatitig saakin ngayon.
Napayuko ako.

"I-im s-sorry Tristan, im sorry kong umalis ak----"

"I dont need your fucking explanation woman!! I dont care! Isa ka lang sa mga iresponsableng ina na nakilala ko! Now- tell me what you want! Wala akong panahon para sayo!! "Nanlilisik ang mga mata nito, I can see anger in his eyes, nababalot ng galit ang mukha niya, I cant blame him. Napahagulgol ako. Im used to be his priority, he makes time for me, ngayon wala na. Ang tanga ko! Why did I decided for myself?!

"I-im sorr--"

"Stop saying sorry, because you're not" ..

Hindi na ako makahanap ng tamang salita na isasagot sa kanya. Kasalanan ko lahat ng ito!

"I-just want to have Noah.. "

"Fine! Lets be fair. You can BE with Noah! But----"

Napaangat ako ulit ng tingin. I dont know why, I felt nervous..
Naging seryoso ang itsura neto. His jaw tighten ngunit hindi naging dahilan iyon para lumusaw ang hitsura nito, he's so manly, matured enough.. mas lalong gumwapo ito. But his next word shut the hell out of her.

"Let me marry my girlfriend, and let's have an annulment"