T O R M E N T

Chapter 5.

Unti unting iminulat ni Elisha ang kanyang mga mata, hindi niya inalintana ang lamig ng katawan, masakit na sa mata ang sinag ng araw mula sa labas ng kwarto niya. May isang hindi pamilyar na tao ang nakatalikod sa kanya at isa itong babae. Maybe this is their maid.

"Magandang Umaga po ma'am, pasensya na po kayo, hindi ko na kayo ginising kasi mukhang pagod na pagod po kayo"

Hindi niya ma intindihan kong bakit parang kilala siya ng kasambahay na ito.

"Ako nga po pala si Jhosa pasensya po ulit mukhang ginulat ko pa kayo, matagal na po akong na ninilbihan dito, may kasama po ako, si Juvy umuwi po kasi kami kahapon ng hapon, na sabi po sakin ni Juvy na nakita niya raw po kayo kahapon pero hindi ka po niya napapasok, natatakot po kasi kami kay Ser Tristan ayaw naming makisali, alam ko po na kayo po ang asawa ni Ser. "

Kong kilala siya nito, alam din kaya ng mga ito na eresponsable siyang asawa't ina? Ibinaba niya ang tingin sa kanyang paanan, hindi siya makahanap ng tamang sagot, dapat pa ba siyang mag explain sa mga ito?

"Naku mam, wala po kayong dapat ipaliwanag, mananatili kaming bulag sa kong ano man ang meron sa inyo, segi mo lalabas na ako, papasok pa kasi si Noah"

Ka agad na bumangon mula sa pagka higa si Ellisha ng marining ang pangalan ng anak, she should be the one who will take care of her son.

"Ahm.. Jhosa, pwedi ba simula ngayon ako na ang mag aalaga kay Noah? Lahat ng daily routine mo sa kanya ako na ang gagawa, at kong pwedi na rin ako na lang ang mag hahatid sa anak ko?" Nababahala ako sa maaari niyang isagot, baka kasi hindi pwedi, baka magalit si Trista---

"Ma'am anak niyo po iyon, wala po akong karapatan na pagbawalan kayo, ipapaalam ko lang kay ser" ngumiti ito at saka umalis.

Kinakabahan na lumabas ako ng silid, at unang na tanaw ko si Tristan na ngayon ay prenting naka upo sa dining table habang sumisimsim ng kape, at ang aking anak habang nag aalmusal. Na iinis ako sa sarili ko, unang araw ko pa lang pero palpak na kaagad ako, hindi dapat ako mapagod, hindi dapat ako inumaga ng gising. Dahan dahan akong lumapit sa anak ko, napansin ko naman ang pag angat ng tingin ni Tristan at bigla ding iiwas.

"Anak, can I do this to you?" Na upo ako sa tabi niya at akma siyang susubuan. My hands are shaking, kinakabahan ako na baka hindi niya tanggapin, my son look at me and he look at the spoon full of bacon. After a couple of seconds he slowly open his mouth. I'm crying.

Ganito pala ang pakiramdam ng masaya. After 3 years ngayon lang ako ulit naging masaya, at sa ganitong simpling bagay lang.
Inasikaso ko na si Noah, ako na rin ang nag handa ng baon niya, his snacks and lunch box, kahit ito na lang ang magagawa ko para sa kanya.

"Pwedi bang ako na lang ang mag hahatid sundo kay Noah?" I'm trying to make my voice more calm, but it turns out into something vulnerable. He just stare at me coldly, and answer his phone calls.

He didnt bother to answer me. Na iintindihan ko. I bow down my head and leave the dining area.

"Yes hon, susunduin kita"

That's the last sentence I heard before I decided to go to Noah na ngayon ay nag lilikot na.

"Anak, ako na mag hahatid at susundo sayo sa school, okay lang ba?" Tanong ko sa kanya.

"But I want daddy and Tita Trishella to pick me, kasi kumakain kami sa labas after"

My heart skip for a bit, there is something that pinch my heart,and it hurts.

"A-a- ano kasi, from now on ako na makakasama mo, nandyan naman sina tita at daddy, pero sa ngayon si mommy muna,pwedi ba?" Hindi ko na mapigilan ang maluha.
Hindi ko talaga maiwasan ang masaktan. When did I became sensitive? The last time I remember, i'm a strong woman.

He nod,and that makes me so happy.
I bring his bag and hold his hand.
How I wish, hindi na matatapos ito.