AT DAHIL kailangang mag impaki ni Trishella para sa lakad niya, magkasama sina Tristan,Noah at Ellisha na tinungo ang paaralan. Ellisha is so excited, she's so proud of her son, matalino ang anak nito, at nag mana ito sa kanyang ama. Masyadong makitid ang ispasyo ng sasakyan para sa kanilang tatlo, pero alam niyang siya lang ang nakaka ramdam ng ilang dahil wala namang pakialam sa kanya ang mag ama niya, the two of them are busy talking and having fun, siya ang nasa tabi ni Tristan pero ang atensyon nito ay nasa daan at sa kanilang anak, hindi naman siya nag rereklamo, ngunit masakit talaga ang pakiramdam na walang pakialam ang mga ito sa presensya na.. the car was covered with silence, kaya she taka advantage of it, kahit na hihiya siyang kausapin ang anak, kinaya niya parin.
"Mommy is so proud of you baby, do you want anything after your awarding?" She look back to see her son na ngayon ay nakatitig din sa kanya.
" It's okay po, daddy promise me to take at fancy restaurant and dine with tita Trish since aalis na siya bukas"
Parang may kong anong bumara sa lalamunan ni Ellisha, kahit hindi sabihin, alam niya na kapag umaabot sa papiliian, si Trishella ang pipiliin ng anak, and it hurts like hell. Ngunit ayaw niya, ayaw niyang papiliin ang anak, baka kapag nangyari yun mabaliw na siya.
Bagsak ang balikat niya at marahang tumango. Nauubusan na siya ng sasabihin.
Napansin naman niyang nalungkot ang anak sa naging emosyon niya.
"You can go with us if you want mom" ..
Natigilan siya and she even forgot to breath, this is the very first time na tinawag siyang "mom" ni Noah. Tears slowly escape from her eyes. Wala na siyang pakialam kong magulat si Tristan, from shotgun seat, I manage to go to passenger seat where Noah seats. Niyakap ko ng mahigpit ang anak ko, bahagya naman itong nagulat."Can you call me mom again?" Umiiyak na turan nito sa bata.
"Just don't cry mom" and the next thing happen she's having hard time to breath."Thankyou baby, you don't know how happy I am" samantalang tahimik na nakatitig lang sa kanila si Tristan.
Tristan is carrying Noah, at naka sunod lang si Ellisha sa kanila, hindi mawala ang bulong bulungan sa paligid. They start to get eveyones attention. Malamang nagtataka ang mga ito kong bakit siya ang kasama ng dalawa.
"Oh my God! I know her, Gibzy.. she's the wife! I saw her at the magazine!" Sabi ng isang babaeng naka tayo sa gilid nila. Matatawa ba siya? Kasi hindi na bulongbulongan iyon kundi malakas na ang pagkasabi ."Oo nga nu? You're right Keana, and look at Mr. Lopez looking hot and gorgeous! Na iinggit tuloy ako! "
Hindi na nila pinansin ang ilan pa sa mga sinabi ng mga babae sa paligid niya. They're right her husband is gorgeous. At ito ang pinaka gwapong lalaking nakita niya sa buong buhay niya.
"Mommy" napangiti si Ellisha ng tawagin siya ng anak.
"This is my Teacher Light, she' s pretty di po ba?" Napangiti naman siya at nakipag kamay sa guro ng anak.
"Yes baby, teacher Light is Pretty" sagot niya sa anak."Thankyou Mrs. Lopez, i'm so glad to meet you" ..
Lihim na napasulyap si Ellisha kay Tristan ng banggitin ng guro na Misis parin siya ni Tristan, which is totoo naman, ngunit na hihiya talaga siya. Mukhang hindi naman umangal si Tristan, tahimik parin ito. Hindi niya alam kong narinig ito ng asawa or hindi.. sa pagkakataong ito, siya na ang may hawak kay Noah. She choose to seat at the first row, walang imik naman na nakasunod si Tristan sa kanila. Walang emosyon parin ang kanyang mukha.
A minute pass by, nag sisimula na ang program.. kids are excited and their parents have the same expression. Until Noah called in the stage.
And finally. Our top one..
"Noah Abella Lopez, with his parents" inakay ni Tristan ang anak nila, naka ngiti naman siyang nakasunod,She's surprise, ng inabot ni Tristan ang medalya sa kanya.
"I believe you have the right to give this to our son" . Napipi siya sa sinabi ng asawa, walang mapagsidlan ng tuwa ang puso niya, "I hope this will be a better start for our family love" lihim siyang napangiti at saka tinanggap ang medalya at sinoot kay Noah.
BINABASA MO ANG
T O R M E N T
General Fiction"The most painful goodbye's are those which never said and never explained. "