T O R M E N T

Chapter.10

Maaga pa lang ay umalis na si Tristan para ihatid si Trishella, without Noah napinagtakhan naman ni Ellisha, Noah loves her Tita Trish, that's why she's wondering kong bakit hindi nito sinama ang anak. It's already six thirty in the morning, and as fas as she knew, Trishella's flight is at six. So, this means pauwi na ang asawa.

Magiliw na ginigisa ni Ellisha ang gulay para sa agahan nila, si even prepare Calamares, which is paborito ng asawa niya. She really decide what to cook at breakfast dahil alam niyang nag sasawa na rin siguro ang anak at asawa sa natural na agahan lang.

"May kailangan pa bo ba kayo ma'am? Jhosa ask her.

"Nothing Jhosa, kaya ko na to. Just do your routine already" nakangiti namang tumango ang kasambahay.

She turn off the stove and set a side the food. Her attention is only at preparing their breakfast ng biglang pumalahaw ng iyak si Noah habang pababa ito ng hagdan. Mabilis naman niyang dinaluhan ang anak.

"Hey baby, why are you crying?" Tanong niya sa bata.

"Why did daddy left me? Bakit hindi niya ako sinama papunta kay tita?!" At halos mangisay ito sa iyak. Her son really loves Trishella, at nagseselos siya.

"You will see tita again, stop crying baby, nandito naman si mommy eh" pinipilit niyang pasiglahin ang boses para hindi halata na nasasaktan siya,ngunit nauuwi ito sa boses na nanghihina.

"But I want Tita Trishella!!! " Ellisha cant do anything about it kaya niyakap na lang nito ang anak. Noah is in pain,, and she is! Mas na ngingibabaw ang sakit sa puso niya gayong mas gusto ng anak niya ang nobya ng asawa.

"Baby, please? P-pwedi ba s-si mommy muna?, Mahal na mahal kita a-anak" she even beg in front of her son. Unti unti namang tumigil sa pag iyak si Noah.
After a couple of minutes, dumating na di si Tristan at ganon parin ang mukha nito. Kahit ganito ka walang emosyon ang mukha ng asawa ay na gwa gwapohan pari siya. Those brown eyes captured her heart for a very long time.

Diri diritso itong umupo sa hapagka inan. Nag alburoto na naman ang anak niya at nag tanong kong bakit hindi siya sinama nito. His dad keep explaining that his asleep and tita Trish didnt want him to wake up,because he is peacefully sleeping , gayun pa man ayaw mag patalo ng bata. Noah is good at reasoning and asking. Tahimik na nakikinig si Ellisha sa nag uusap na mag ama. She even ask her self kong siya kaya ang umalis noon, lubos ba niyang nasaktan ang asawa? Kong mawawala ba siya iiyak din kaya ang anak niya?

"Sorry baby, daddy promise that I wont do it again" Tristan kiss Noah's forehead at nanahimik na rin sa wakas ang bata.

Pagkatapos niyang tumulong sa kusina ay nag pasya naman siyang bisitahin ang kwarto ng anak, at kong may pagkakataon man ay siya ang mag aayos at mag lilinis nito.

Tristan didnt respond earlier ng magtanong siya and she just assume na pumayag ito and that is his way of saying "yes you can"

Ellisha is amaze sa disinyo at ganda ng kwarto ni Noah, everything is organize from paintings, books, study table, personal computer, sofa and bed, at nakakasigurado siyang magkapantay ang laki nito sa kwarto nila ni Tristan. Walang alikabok at maayos lahat ng gamit, napangiti siya dahil alam niyang hindi pinapabayaan ni Tristan ang anak nila.

Habang naglilibot ang kanyang mga mata ay nahagip nito ang isang bagay na nag pabagsak ulit ng kanyang mga luha.

It is a picture frame on Noah's cabinet. Napahawak siya sa bibig trying to not make a sound. She sobs. Sunod sunod na nagbulan ang mga luha niya.

Its a picture of them! Ito ang araw kong kailan niya isinilang ang anak. She's holding Noah habang nakayakap ang asawa sa kanya. The past hunt her again. Sa ilang beses na pagkakataon, here she is, blaming herself for destroying her family. Hinawakan niya ang litrato and let her self cry out, she's hugging the frame. Gusto niyang saksakin ang sarili sa mga disisyon niya noon.

Did Tristan put it here? Kong ganon kailangan niyang mag pasalamat, dahil kahit nang iwan siya, hindi parin nito pinag kait si Noah sa kanya, but how come Noah didnt recognize her at first? Maybe because Tristan didnt explain, maybe because nilagay lang ni Tristan ang mga litratong ito dito without telling Noah that she is the mother. Pero kahit na, kahit ganito lang ka liit ang ginawa ni Tristan, nag papasalamat pa rin siya. Ngayon kahit papano, nararamdaman parin niya na naging bahagi parin siya sa buhay ng kanyang mag ama.

She's longing to her husband. May pag asa pa bang mayakap niya ito. Thinking of these things, halos mabaliw na siya, but she's afraid that maybe, her heart and mind will give up soon. At natatakot siya,dahil kapag mangyari yon, hindi na niya ulit masisilayan ang anak at asawa. She promise to endure the pain. Kong ang asawa at anak naman nito ang magiging premyo niya. She's taking all the chances. Lalaban parin siya kahit maging buhay niya ang kapalit.