• Again • √

11.

Not: İyi okumalar

"Beraber gitmişlerdi." diye mırıldandı Xiumin.

Yarım saat öncesini hatırlamaya çalıştım.Ben, Kai ve Tao'nun dans provasını izler gibi davranıp uyuklarken ikisi -Baekhyun ve Luhan-  bazı müzik ekipmanlarını almak için prova odalarını dolaşmaya çıkmışlardı.

Yarım saat önce.

Bir iki ekipman almak için oldukça uzun bir süreydi bu.Şimdiye kadar geri dönmüş olmalıydılar.

Ama dönmediler.

Eğer fanlar kapı baca şirketi indirirken hala koridorlarda dolanıyorlarsa sonları hiç de iyi olmazdı.

"Bir an önce onları bulup şirketten çıkmamız lazım." dedi Suho.Sesi sakin çıkmasına rağmen suratı derin bir endişeyle kararmıştı.Korkuyordu ve bu suratına açıkça yansıyordu.

Suho'nun korkusunun tamamının Luhan ya da Baekhyun için olduğuna emin değildim.Daha çok şirkete girmeye çalışan fanlardan korkuyordu sanki.Kanada'da bu gibi olaylar olmadığı için,  sasaeng fan ve takıntı kavramlarına yabancıydım ama bir keresinde Kris onları tanımlarken 'Futbol fanatiklerinden daha da beterler' demişti.

Kris haklıydı.Bu fanlar, her idol için bir an önce uyanmak istedikleri korku dolu bir Elm Sokağı kabusuydu gibiydi.

(Y/N: Elm Sokağı Kabusu : İnsanları rüyalarında öldüren Freddy'nin filmi.)

"Baekhyun ve Luhan hyung birbirlerinden ayrılmış olabilirler." dedi Tao."Sonuçta ekipman toplarken hızlı olmak için öyle yapmaları gerekirdi."

Tao'nun yürüttüğü mantık kabul görmüş olacak ki Suho herkesi gruplara ayırdı.Kai, Chen, D.O ve ben Baekhyun'u; Xiumin, Suho, Tao ve Sehun Luhan'ı arayacaklardı.Chanyeol ve Lay arabayı almak üzere görevlendirilmişti.Normal zamanda olsa grup üyelerinin çoğu Suho'ya karşı çıkarlardı ama durum ciddiydi, sağı solu belli olmayan insanlar şirkete girmeye çalışıyorlardı.

İki dakika sonra Kai, Chen, D.O ve ben adrenalinin getirdiği hızla koridorları ayak seslerimizle inletiyorduk.Bina önceden boşaltılmış gibi sessizdi, odadan çıkıp asansöre binerken kimseyi göremedik.

"Üç kişi," dedi Chen D.O ve ben asansöre girdikten sonra.İşaret parmağıyla kapının üzerindeki talimatlar kısmını Kai'ye gösterdi, bu uzun olanın oflayarak merdivenlere yönelmesine neden oldu.

"Gerçekten yoruluyor." dedim D.O düğmeye basarken.

"Hepimiz öyle." Chen bana kısa cevaplar vermede iyice ustalaşmıştı.

İnatlaşmak için de olsa cevap vermedim, D.O gibi sessiz kalıp asansörün ağır bir tıkırtıyla teras katına çıkmasını izledim.

Son bir kat kaldığında D.O nihayet ağzını açıp " Şalterleri açmalıydık." dedi. "Bugün teras katı tamamen kapatıldı."

"Bunu önceden düşünmeliydik."

Asansör, hafifçe sarsılmamıza neden olan bir ivmeyle durduğunda Chen kapıyı açtı.

"Işıklar neden açık?" D.O gözleriyle etrafı tararken vücuduma tanıdık bir ürperti geldi ve hafifçe titredim.Her şeye şüpheyle yaklaşmamız günden güne tedirginleşmeme neden oluyordu.

Normal bir insan gibi düşünmeliydik.Belki de birileri işlerini halletmek üzere terasa çıkmışlardı ya da Luhan ve Baekhyun ekipman almak için buraya gelmişlerdi.Temizlik için bile kat açık olabilirdi.

Chen de aynı şeyi düşünmüş olacak ki suratını buruşturdu." Bu kadar paranoyaya gerek yo-"

Aniden sessizliği yaran silah sesi kan akışımın durmasına neden oldu.Loş ışıkta açık teras kapısına bakıp sesin gerçekten de gelip gelmediğini anlamaya çalıştım.