ΦΗΜΕΣ

Κεφάλαιο 62

Θέλοντας να σας δείξω τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται η Ιφιγένεια τα πράγματα, ανέβασα άλλο ένα μικρό κεφάλαιο σήμερα.Enjoy!!!!

Η Ειρήνη μπήκε στο δωμάτιο και πήγε γρήγορα στο κρεβάτι που ξάπλωνε η Ιφιγένεια. Εκείνη ήταν κατάχλωμη και με τα μάτια κλειστά αλλά μόλις την αντιλήφθηκε να πλησιάζει άνοιξε τα μάτια της. Η Ειρήνη την αγκάλιασε : " Πως είσαι; "

Την άφησε απαλά και της χάιδεψε τα μαλλιά συγκινημένη.

"Καλά είμαι μαμά."

"Το μωρό;" Ρώτησε η Ειρήνη με αγωνία.

Η Ιφιγένεια χαμογέλασε ενώ δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια της : " Ευτυχώς είναι καλά. Το ταλαιπώρησα το καημένο."

Η μητέρα της αναστέναξε ανακουφισμένη : " Φοβήθηκα τόσο πολύ!" Με τα χέρια της σκούπισε τα δάκρυα από το πλάι των ματιών της Ιφιγένειας: " Ιφιγένεια, έξω είναι και ο Νικόλας. Ήρθε αμέσως μόλις έμαθε για εσένα."

"Μαμά με τον Νικόλα δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι τρίτοι να μπλεχτούν στην σχέση μας, δεν έχουμε καταφέρει να εμπιστευθούμε ο ένας τον άλλο. Δεν έπρεπε να είχαμε παντρευτεί χωρίς να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο. "

"Και όμως ξέρεις οτι όλοι εμείς μπορούμε να δούμε πόσο ταιριάζετε και οτι έχετε αισθήματα ο ένας για τον άλλο;"

Η Ιφιγένεια κούνησε αρνητικά το κεφάλι της: " Μαμά δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ανάμεσά μας. Αν μείνουμε μαζί το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να βασανιζόμαστε από αμφιβολίες και θα επιτρέπουμε σε τρίτους να μας δημιουργούν προβλήματα. Δεν κατηγορώ τον Νικόλα. Δεν φταίει μόνο εκείνος όσο και αν τον χρησιμοποίησα για να ελαφρώσω τον πόνο μου και την συνείδησή μου. Για όλη αυτή την κατάσταση φταίμε και οι δύο αλλά κυρίως φταίνε όλες οι φήμες που μας ανάγκασαν να κάνουμε έναν γάμο για τον οποίο κανείς από τους δυο μας δεν ήταν έτοιμος."

"Και τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις; Είναι αλήθεια οτι η Χαρά σου είπε οτι είναι έγκυος;"

Η Ιφιγένεια χαμογέλασε πικρά : "Ναι έτσι μου είπε αλλά δεν την πιστεύω. Η Χαρά πάντα έλεγε ψέματα για να πετύχει τους στόχους της."

"Τότε γιατί δεν δίνει μια ευκαιρία στον Νικόλα;"

"Μόλις σου εξήγησα μαμά. Μπορεί να μην πιστεύω την Χαρά αλλά εκείνη μου μιλούσε από το δωμάτιο του Νικόλα φορώντας το πουκάμισό του. Δεν μπορώ να του δείξω τόση εμπιστοσύνη και επιπλέον έχω κουραστεί πολύ με τα σκαμπανεβάσματα στην σχέση μας. Ίσως είμαστε και οι δυο συναισθηματικά πολύ ανώριμοι για να είμαστε μαζί."

"Οπότε;"

"Θέλω να περάσω ήρεμη την υπόλοιπη εγκυμοσύνη μου. Δεν θέλω να ξαναβάλω σε κίνδυνο το μωρό μου. Θα φύγω μαμά. Είναι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσω προς το παρόν. Όταν αισθανθώ αρκετά δυνατή θα επιστρέψω. Αν μείνω εδώ, είμαι σίγουρη οτι κάποιοι θα συνεχίσουν να με στοχοποιούν και να μου δημιουργούν προβλήματα. "

Η Ειρήνη κοίταξε την κόρη της τρυφερά. Ήξερε πως δεν ήταν και λίγα όλα όσα είχε περάσει τον τελευταίο καιρό, όπως ήξερε πόσο ευαίσθητη περίοδος είναι η εγκυμοσύνη για μια γυναίκα.

"Μαμά θέλω  να σε παρακαλέσω να μην πεις στον Νικόλα για το μωρό. Ζήτησα ήδη από τον Κώστα να του πει οτι χάθηκε. Αυτό είναι το καλύτερο για εμένα και κατ'επέκταση για το μωρό. Πρέπει να ηρεμήσω αλλά όταν βλέπω τον Νικόλα τον κατηγορώ ακόμη και για τον θάνατο του μπαμπά."

Η Ειρήνη κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. Δεν ήθελε να αφήσει την κόρη της να βασανίζεται άλλο. Ήξερε οτι αν έφευγε στο νέο περιβάλλον τουλάχιστον δεν θα σκεφτόταν συνέχεια όσα είχαν συμβεί.