ΦΗΜΕΣ

Κεφάλαιο 68

Η Ιφιγένεια  προσπαθούσε να κρύψει την αναστάτωση που της προκάλεσαν τα μηνύματα του Νικόλα αλλά φοβόταν οτι στο τέλος θα προδιδόταν και όλοι θα έβλεπαν τα αισθήματά της, έτσι σκούντηξε απαλά το χέρι της Έλενας : " Νομίζω οτι θα ήταν καλύτερα να πηγαίνουμε σιγά σιγά."

Σηκώθηκαν αμέσως μαζί ενώ τα μάτια του Νικόλα παρακολουθούσαν κάθε της κίνηση. Εκείνη αφού πήρε την τσάντα της, με ένα ζεστό χαμόγελο χαιρέτησε όλους τους παλιούς συμμαθητές της όταν όμως το βλέμμα της έφτασε στην Χαρά πάγωσε. Μετά  τα μάτια της πέρασαν στον Νικόλα αλλά καταλαβαίνοντας οτι η Χαρά την παρακολουθούσε τράβηξε αμέσως το βλέμμα της από πάνω του.

Βγήκαν στον δροσερό βραδινό αέρα και η Ιφιγένεια χαμογέλασε. Η Έλενα που την είδε την ρώτησε αμέσως : " Κάτι καλό θα πρέπει να σου είπε ο Νικόλας για να φέρεσαι έτσι."

Εκείνη κούνησε το κεφάλι της και είπε σαν να ζούσε σε όνειρο: " Με θυμάται. Θυμάται που με συναντούσε στο τένις. Αυτό σημαίνει οτι με είχε προσέξει."

Η Έλενα την κοίταξε με απορία : " Και;"

Η Ιφιγένεια αγριοκοίταξε την φίλη της : " Τι και;"

"Και τι έγινε που σε θυμήθηκε;  Δεν είναι αυτός λόγος να είσαι έτσι."

"Ααα, ναι. Μου είπε οτι δεν έχει τίποτα με την Χαρά. Όλα είναι μέρος ενός σχεδίου."

"Σχεδίου; Τον πιστεύεις;"

"Ναι. Αισθάνομαι οτι μου λέει την αλήθεια . Αν τον έβλεπες με πόση απελπισία μου μιλούσε θα καταλάβαινες τι λέω."

Η Έλενα δεν μίλησε άλλο. Έβλεπε οτι η φίλη της έδειχνε για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό να ζει. Ήταν ικανοποιημένη και μόνο από αυτό.

Όταν έφτασαν στο σπίτι η Ειρήνη κατάλαβε αμέσως την αλλαγή στην συμπεριφορά της κόρης της αλλά δεν μίλησε, μόνο κοίταξε ερωτηματικά την Έλενα, όταν εκείνη άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά για το δωμάτιό της, που της χαμογέλασε καθησυχαστικά και της έκανε νόημα οτι θα της εξηγούσε αργότερα. Το μόνο που ήλπιζε η Έλενα ήταν ο Νικόλας να έλεγε την αλήθεια στην φίλη της και να μην την πλήγωνε και πάλι γιατί αυτή την φορά θα την σκότωνε.

Η Ιφιγένεια ξεντύθηκε και έκανε ένα ντουζ με το μυαλό της να γυρνάει σε αυτά που έγιναν στο εστιατόριο και τα λόγια του Νικόλα. Χαμογελούσε συνέχεια σα να ζούσε σε ένα όνειρο.

Μέσα στην ησυχία της νύχτας την ξάφνιασε το χτύπημα του τηλέφωνου της. Όταν το κοίταξε η καρδιά της άρχισε να χορεύει αναστατωμένη στο στήθος της. Ήταν ο Νικόλας.