ΦΗΜΕΣ

Κεφάλαιο 65

Ο Νικόλας μπήκε στο γραφείο του. συνοφρυωμένος. Όλος ο κόσμος βούιζε από τα νέα για τον αρραβώνα του με την Χαρά  και πολλοί του έδιναν συγχαρητήρια με πλατιά χαμόγελα. Εκείνος το μόνο που έκανε όλες αυτές τις μέρες ήταν απλά να κουνάει το κεφάλι του.

Στο σπίτι ο πατέρας του και η Αλεξία του κρατούσαν μούτρα. Όταν ο Ίωνας έμαθε για το μωρό έπαθε μεγάλο σοκ και η συμπάθειά του για την πρώην νύφη του μεγάλωσε ακόμη περισσότερο. Κατηγόρησε τον γιο του οτι φέρθηκε απερίσκεπτα. Σαν μεγαλύτερος σε ηλικία από την Ιφιγένεια και με μεγαλύτερη εμπειρία στις σχέσεις έπρεπε να ξέρει καλύτερα και να φέρεται πιο ώριμα του είπε οργισμένος. Ο Νικόλας δεν απάντησε. Ήξερε οτι ο πατέρας του είχε δίκιο.

Όταν έμαθε τα νέα του αρραβώνα του με την Χαρά ο πατέραςς του βγήκε εκτός εαυτού: " Μπορεί κάποτε να την πρότεινα για γυναίκα σου αλλά δεν ήξερα. Η Αλεξία μου είπε τα πάντα γι αυτήν και το τι έχει κάνει. Δεν πιστεύω να ισχύουν αυτά τα νέα. Πες μου οτι δεν είναι αλήθεια."

Το μόνο που απάντησε εκείνος ήταν : " Μπαμπά, σε παρακαλώ έχε μου εμπιστοσύνη." Και έφυγε για το γραφείο του. Από εκείνη την μέρα ο πατέρας του του κρατούσε μούτρα αλλά ο Νικόλας δεν του μίλησε καθόλου για τα σχέδιά του. Ήξερε οτι ο πατέρας του δεν θα μπορούσε να καταλάβει.

Κάθισε στην καρέκλα του γραφείου του και σκέφτηκε όλο το θέατρο που ήταν αναγκασμένος να παίζει όταν είχε δίπλα του την Χαρά ενώ η καρδιά του έψαχνε την Ιφιγένεια. Την άφηνε να αισθάνεται οτι αυτή ήταν η κυρίαρχος του παιχνιδιού ενώ εκείνος δεν είχε καταλάβει τίποτα από τα σχέδιά της. Το μόνο που τον απασχολούσε ήταν η Ιφιγένεια και πως εκείνη θα αντιδρούσε σε όλα αυτά που ακουγόταν.

Το χτύπημα στην πόρτα  τον έβγαλε απότις σκέψεις του. Η γραμματέας του ανακοίνωσε ότι ήταν η Χαρά εκεί.

Εκείνη μπήκε στο γραφείο του με ένα πλατύ χαμόγελο: " Καλημέρα." Πήγε κοντά του και πέρασε τα χέρια της γύρω από τους ώμους του. Το έντονο άρωμά της γαργάλησε τα ρουθούνια του και ενώ αυτό ήθελε ήταν να την σπρώξει μακριά του έμεινε ακίνητος.

"Καλημέρα. Πως και με θυμήθηκες πρωί πρωί;"

Εκείνη γέλασε και ακούμπησε τους γοφούς της στην άκρη του γραφείου του έτσι ώστε να μπορεί να τον βλέπει: " Χρειάζομαι την βοήθειά σου σε κάτι."

Εκείνος την κοίταξε ερωτηματικά: " Θέλω να με συνοδεύσεις κάπου σήμερα."

"Αλήθεια; Που;"