I Fell In Love with my Enemy (Completed)

CHAPTER 32

#Beatrice

BEA's POV

Mabilis akong naglakad. I don't want to end this way. No way! Not now, not now! I gasp as I saw them. Drake was touching her face. The nerve!! Sa harapan ko pa talaga niya ginawa. Why did he do this to me. It can't be. Ang babaeng yun. Dahil sa kanya, dahil sa kanya kaya nangyayari ang lahat ng ito.

Kami ang unang naging magkaibigan. Bakit siya nagbago. Bakit nangyayari ang lahat ng ito. Ano ba ang nagawa kong mali? Ano bang mali sa akin? Bakit?

Nakatingin lang ako sa kanila habang nakakuyom ang aking nga palad. No! Para na akong sasabog sa inis. How dare they are! Without regret, I marched towards them. But suddenly, my feet just stopped stomping. What??!!

Drake hug her. Did just Drake hug her??! What is happening? I can't believe this. Lalo pang nag-init ang mukha ko nang niyakap din niya si Drake. How could this be happening?!

I can't feel my hands, nor my feet. Nagsimulang tumaas baba ang mga balikat ko sa sobrang bugso na ng aking damdamin. Hindi ko namalayan, nahihilo ako, dumidilim na ang paningin ko. Pakiramdam ko mabubuwal na ako. Oo, mabubuwal na ako. At bago pa mawalan ako ng malay ay may imahe akong nakita na lumapit sa akin at animo'y sasaluhin ako.

DRAKE's POV

Nakatingin lang ako sa kanya. Payapa siyang nakahiga sa kama. May nakakabit na asuero sa kanya. Ano bang nangyari sa kanya. I don't understand, I know her since childhood at wala siyang anumang sakit.

Malakas ang kanyang pangangatawan. Masmalusog pa nga siya kesa sa akin kung tutuusin. Napalingon pa ako nang pumasok sa kwarto si Kuya Brix. Kinausap kasi niya ang parents ni Bea.

"Tayo na daw muna bahala sa kanya. Hindi sila makakauwi dahil marami pa silang inaayos." ani kuya nang tignan ko siya. Tumango na lang ako.

"What happen to you, Bea?" bulong ko at naupo sa upuan na malapit sa kanyang hospital bed.

I just hold her hand. Then, I feel it just hold my hand back. Tumingin ako sa kanya, unti unti niyang minumulat ang kanyang mga mata. Tumayo ako para ako ang una niyang makita paggising niya. Masyado akong nag-aalala sa kanya. Gusto kong malaman kung anong nangyari sa kanya.

"D-Dra-Drake??" anas niya, mahina pa ang boses niya. Halatang nanghihina pa siya.

"Here, here I am, Bea." hinawakan ko ang kanyang pisngi. Dahan dahan niyang binaling ang mukha niya sa akin. At pilit siyang ngumiti.

"Drake? Nasaan ako? The last thing I know, lumabas ako ng theater eh. Suddenly, I feel dizzy."

"Hush now, take a rest Bea. Ke--"

"Thank you, Drake. Thank you for saving me." humigpit ang hawak niya sa kamay ko.

"Saving you? I ---" hindi ko maituloy ang sasabihin ko dahil may pumasok ulit sa kwarto.

Napalingon kami ni kuya sa may pintuan, ang doctor pala ni Bea ang pumasok. Sasabihin na siguro niya ang result ng test na ginawa sa kanya kanina.

Lumapit si kuya sa doctor at nanatili ako sa tabi ni Bea. Naramdaman kong hinatak nang bahagya ni Bea ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya.

"Are you okay?" usisa ko sa kanya.

"Hmmm. Thank you. Pero nagugutom na ako." and she winks. Napangiti na lang ako. Kahit nasa ganitong kalagayan niya ay nakukuha pa niyang maging makulit.

"Ahem. Miss Beatrice, lumabas na ang result ng mga test na ginawa sayo." ang doctor.

"Yes?"

"You're lacking of red blood cells in your body. Mababa na ang hemoglobin mo kaya nagkaroon ka na ng acute anemia. But don't worry, it is treatable naman."