KARANLIK

:BÖLÜM8: PLAN

Odamın içindeki balkona çıktığımda buranın manzarası hiçte hoşuma gitmemişti. Bahçede Ozan'ın korumalarını görmek canımı sıkmıştı. Bakışlarım kapının önünde sinirle konuşan Emel'e kaymıştı. O gelmişti.

Bir şeyler açıklamaya çalışıyor gibi bir havası vardı.Üstelik bunu Selim ile halletmeye çalışıyordu. İkisi zıt kutuplar olduğundan arkama dönüp odadan koşarak çıktım. Merdivenleri inerken kapıyı açıp dışarıya çıkmak için adım atmıştım ki önüme koca bir engel çıkmıştı."Önümden çekil,hem Ozan bahçeye istediğim zaman çıkabilirsin dedi." Adam suratıma bakarken,"Onu ara,hem bahçeden dışarıya çıkmayacağım.
"Adamın yanından gidecekken o kolumdan tutup,"Lütfen içeriye girin." Beni ikaz etmesiyle," Elini çek!" Arkadan gür bir ses gelince adam kolumu bırakmış kafasını eğimişti. Ozan yanımıza doğru gelince,"Bir daha ona dokunmaya kalkışma,seni gebertirim." Tehdit dolu sözlerini adamın yüzüne haykırınca,"Sorun değil ani bir refleksle kolumdan tuttu." Bunu söylediğimde Ozan adama bakmayı kesmişti.

"Bahçede ne işin var?"

"İstediğim zaman çıkabilirsin demiştin," Elimle arkamı işaret edip,"Ve arkadaşımı içeriye sokmak için." Diye devam ettiğimde Ozan içeriye girmişti. Emel'in yanına doğru yürüdüğümde bağrışma sesleri gelmeye başlamıştı.

"Bakın ben buraya arkadaşımı görmeye geldim. Neden onunla görüşmeme izin vermiyorsunuz?"
Selim kendini sakin tutmaya çalışıyordu ama pek başarılı olduğu söylenemezdi.

"Görüşemezsin de ondan."

"Bana bak insan görünümlü öküz,bir daha bana 'görüşmezsin de ondan' cevabını verirsen seni doğuduğuna pişman ederim." Emel sinirle bunları Selim'in suratına söylediğinde," Suç bende sen neden hala buradasın ki." Selim,Emel'in kolundan tutup onu kapıya götürünce Emel karşı gelmeye çalışıyordu. Cidden bunlar beni görmüyorlar mıydı? Bir dakikadır onların yanında durmuş susmalarını bekliyordum.

"Ayça?" Nihayet beni görebilmişti.

"Selim onu bırak lütfen,o benim misafirim." Selim bana bakarken konuşmaya devam edip,"Ozan arkadaşımı davet edebileceğimi söyledi,şimdi izninle onu rahat bırak."
Emel,Selim'in ellerini itince yanıma doğru gelip,"Burada ne yapıyorsun?" Cevap vermeyip,"Hadi önce odama çıkalım." Dediğimde Emel arkasına dönüp Selim'e,"Medeniyetsiz herif!" Deyip benimle birlikle yürümeye başlamıştı.

Evin içine girdiğimizde Ozan çıkmak için kapının önüne gelmişti."Merhaba ben Emel," Emel elini Ozan'a uzattığında hiç beklemediğim bir tepki ile karşılaştım."Ozan." Ozan evden çıkarken Emel arkasından,
"Cidden bu ev kaba erkeklerle dolu." Bu konuda ona katılıyordum.

Odama girdiğimizde kapıyı kapatıp arkama döndüm." Çabuk sökül,
burada ne yapıyorsun?" Emel kollarını birleştirmiş bana bakarken onun yanına gidip sıkıca sarıldım.
Buna çok ihtiyacım vardı,birisinin bana destek olması bu olanların geçeceğini söylemesini istiyordum.
Emel önce şaşırsada bana sarılmıştı.

"Neden böyle davranıyorsun Ayça? Bir şey söylemezsen sana yardımcı olamam."

Bunu yapmamam gerekiyor,eğer Emel'e her şeyi anlatırsam onunda başı belaya girer benimle birlikte o da yıpranırdı. Hem onu buraya bile çağırmam gerekiyordu. Neden onu buraya çağırdım ki.

"Hey! Ben Ozan'ı şimdi hatırladım.
Hastanede ki adam Ozan'dı." Emel şaşkınlıkla bana bakarken,"Yoksa seni kaçırdı mı o adam? Tabii ya bu kadar korunaklı bir evde tekin kişiler oturmaz. Konuşsna Ayça,bir cevap ver." Biliyordum Emel yavaş yavaş olayı anlayacak ve çözecekti. Ama buna engel olmam gerekiyordu.

"Emel lütfen konuyu kapat."

"Bana her şeyi anlatamayana kadar kapatmayacağım. O adamlar seni burada zorla tutuyorlar değil mi? Neden peki? Ayça konuş lütfen,bak istersen polisi arıyabiliriz ?"