KARANLIK

:BÖLÜM19:İLK

Bana bu güzel kapağı yapan
BethanyJCarter teşekkürler.

Arabanın içinde sessiz bir şekilde oturmuş yolu izliyordum. Moralim çok bozuktu Emel ile aramın düzelmesini beklerken işler daha da kötüye gidiyordu.

"Üzme kendini." Ozan elimi tutmuş bana destek olurken,"Emel sana küsecek birisi değil onun siniri bana." Derin bir nefes verip," Benimle konuşmaya devam eder ama nasıl konuştuğuda önemli." Bir soğukluk olması en son isteyeceğim bir şeydi.

"Bak ne diyeceğim seninle benim yazlık eve gidelim hem biraz kafa dinlemiş oluruz." Ozan'ın aniden gelen teklifine karşılık,"Eylül var hem sonra bir gün gideriz." Kafa dinlemem için önce sorunlarımdan kurtulmam gerekiyordu."Eylül'e bakması için günlük bakıcı tutabilirim hem biz iki gün kalır geliriz." Ozan'ın beni mutlu etme çabasına kayıtsız kalmak istemiyordum." Yanımızda hiçbir şeymiz yok Ozan."

Ozan telefondan birisini arayıp," Üç saate orada oluruz hazırlıklara başla."
Telefonun kapatığında,"Kimdi o?" Diye sordum."Yazlığın çalışanı." Dediğinde bana bakıp gülümsüyerek,"Yola şimdi çıkabiliriz." Arabayı bir anda durdurup sağ şeride geçerken hızla sürmeye başladı." Dikkatli sür." Diye uyarıda bulunduğumda,
"Ne kadar çabuk orada olursak bizim için daha iyi." Ozan arabayı sürerken kafamı cama yaslayıp gözlerimi kapattım.

........................

Birisinin beni taşıdığını hissettiğimde gözlerimi hızla açmıştım. Ozan'ın siyah gözlerini görmemle derin bir nefes verip,"Napıyorsun?" Hava hala karanlıktı demek ki geldiğimiz yer o kadar da uzak değildi."Seni taşıyorum,ama söylemem gerek ki göründüğün kadar zayıf değilmişsin."Ozan'ın omzuna vurup,"Beni aşağıya indir." Dediğimde Ozan beni kendine daha çok çekip birden dudaklarımdan öpmüştü.

"Tadını seviyorum."

Ozan beni aşağıya indirdiğinde etrafa bakmaya başladım. Burada hava çok güzeldi eve bakarken suratımda koca bir gülümseme olmuştu. Çift katlı büyük bir evdi.

"Yarın sabah gezmeye geliriz ama önce yemek yememiz lazım." Ozan elimden tutup beni içeriye götürdüğünde,"Buraya fazla uğramam en son bir yıl önce gelmiştim." Mutfağa gittiğimizde masada yemekler hazırdı. "Burada çalışanlar var onlar burada kalmıyor."

Bu evin içerisinin bu kadar ferah olması beni rahatlatıyordu."Üzerimi değiştirip geliyorum,sen de değiştirmek istersen kıyafetlerin yukarıda var." Ben yemek masasına oturmuş Ozan'a bakarken,"Ben sonra değiştiririm." Deyip onun gidişini izledim.

Şu an mutlu olmam gerekirken ben burada somurtarak oturuyordum. Bu yaptığım Ozan'a haksızlıktı o buraya beni mutlu etmek için getirmişti ben ise tam tersi davranıyordum.Yerimden kalkıp mutfaktan çıktığımda merdivenleri çıkmaya başladım. Üç kapı vardı açık olan kapıdan girdiğimde Ozan'ı görmüştüm.

"Özür dilerim." Yanlış zamanda odaya girmiştim."Senin kıyafetlerin burada." Ozan odadan çıktığında ben kendi kıyafetlerimi alıp üzerimdekileri çıkardım. İnce askılıklı atlet ve şortu giydiğimde makyajımı silip saçımı at kuyruğu yaptım.

Odadan çıkıp mutfağa girdiğimde Ozan çoktan yemek yemeye başlamıştı. Karşısına oturduğumda tabağıma bir şeyler koydum. Sessizliği Ozan'ın telefonu bozmuştu masada duran telefona baktığımda ekranda Defne ismimi görmemle kaşlarımı çatmıştım.

Ozan telefonu alıp açtığında masadan kalkıp salona gitmişti. Neydi şimdi bu? Burada konuşamayacak kadar önemli olan neydi? Sinirle yemek yemeyi bırakıp arkama yaslandım.Bu kız bu saatte aradığına göre önemli bir şey olmalıydı.