KARANLIK

:BÖLÜM20:TEHLİKE

Kitabım 100 bin okunma olmuş hepinize desteğiniz için çok teşekkür ediyorum.
Sizleri daha fazla bekletmeden yeni bölüm ile baş başa bırakıyorum.

Elimde tuttuğum silahı belime yerleştirip öfkeyle Selim'e döndüm.

"O Şerefisizi bana getireceksin!"

Atakan piçi elimden kaçmıştı adamlarının çoğunu öldürsemde bir nebze rahatlamamıştım. O piçi öldürmeyene kadar da rahatlamayacaktım.

"Burak'ın onu getirmesi an meselesi. Sen git yarana baktır." Elimi omzuma koyduğumda parmaklarıma bulaşan kanı silip,"O şerefsize daha beterini yapacağım!Beni öldür diye yalvaracak." Arkama dönüp depodan çıktığımda Burak yanında getirdiği adamla bana doğru gelirken,"Kim bu ?" Yüzü gözü dağılmış adam korkarak bana bakarken,"Bu it Atakan'ın en yakın koruması." Bunu demesiyle adamın yakasından tutup,"O it nerede?" Bağırarak konuştuğumda adam gözlerimin içine bakamıyordu.

"Konuş! Seni öldürmeden konuş!" Adamı bırakıp suratına yumruk attığımda belimden silahı çıkarıp ona doğrulttum.

"Atakan şetefisizi nerede!" Sinirle derin derin nefesler verirken adamın konuşmaması beni deli ediyordu. Tetiği çekip adamı burada öldürmek vardı ama yapamazdım onu öldürürsem Atakan itinin yerini öğrenemezdim.

"Konuşsana lan!" Selim adamı dövmeye başlayınca,"Konuşana kadar işini bitirmeyin." Deyip depoya girdim.

"Kaçmıştır."

Arkamdan gelen Burak'a bakmayıp,
"Nerede olursa olsun onu bulacağım." Onu bulmayana kadar bana uyku haramdı. Depnonun içinde çalan telefonum yankılanırken arayanın ismi yoktu. Cevap vermeyip kapatınca telefon tekrar çalmıştı.

"Ne var lan!"

"Biz de iyiyiz Ozan." Atakan'ın sesini duymamla öfkeyle kaşlarımı çattım.
"Hangi deliğe girsen gir seni bulacağım it!"
Öfekemi dizginlemek için deponun içinde dolanıyordum." Yerinde olsam benimle iyi geçinirdim ne de olsa yanımda senin için önlemi olan birisi var." Ne saçmalıyordu bu lan!

"Bak isteyince sessiz olabiyor muşsun."

"Kim var yanında ?"

"Aranıza girmek istemiyorum en iyisi ikiniz konuşsun." Telefondan ses gelmeyince kapattığını sanmıştım."Ozan?" Ayça'nın sesini duymamla vücudumdan bir şeylerin koptuğunu hissetmiştim." Ozan kurtar beni." Ayça ağlayarak konuşurken,"Benden bu kadar,umarım sana yaptığım son iyiliği unutmazsın." Öfkem beni şu an yenebilirdi.

"Onun kılına zarar gelsin seni öldürürüm Atakan!" Atakan gülerken,

"Zaten öldürmeyecek miydin? Tek gitmeyeyim diye yanıma Avukatı da alayım dedim."

"Ulan şerefsiz! Ona dokunursan senin gelmişini geçmişini sikerim!"

Ayça'nın onun yanında olması beni deli ediyordu. Ne kadar korktuğunu tahmin edebiliyordum." Seninle konuşmamız buraya kadar. Ha birde senin ufaklık biraz korktu ama iyi,benim Avukat ile önemli bir işim var rahatsız edeyim deme."

"Lan...lan...!"

Telefon suratıma kapandığında öfkeyle yere fırlatıp önümdeki masaya tekme attım." Ozan ne oldu?" Selim ve Burak bana bakarken bi şey diyemedim gözlerimin yandığını hissediyordum."Eve gidiyoruz." Deyip depodan çıkıp arabaya bindim.

Hızla arabayı sürerken sinirden direksiyonu sıkıyorudm. Atakan iti ölüm fermanını imzalamıştı ona bu yaptıklarından dolayı öyle acılar yaşatacaktım ki aklı bile almayacaktı.

Ayça'dan devam;

Bedenim savrularak arabaya bindirildiğimde hızla kendimi toparlayıp inmeme fırsat kalmadan araba hareket etmişti.