KARANLIK

:BÖLÜM2: KURTULUŞ

Vote ve yorum yapmayı unutmayınız,keyifli okumalar.

Tamam,öncelikle sakin kalmam gerekiyordu panik yapıpta daha fazla olayı batırmak istemiyordum.

Karşımda duran adamın yanına koştuğumda boynundan nabzını kontrol ettim,yaşadağını anladığımda tebessüm edip hızla telefondan ambulansı aradım.

Lanet olsun burası neresiydi? Ben adresi bile doğru düzgün bilmiyordum. Telefondan 112'yi aradığımda hızla konuşmaya başladım." Trafik kazası oldu yaralı bir adam var." Dediğimde,"Tamam öncellikle sakin kalmaya çalışın hanım efendi, yaralının durumu nasıl bilinci açık mı?" Kadın yavaş ve tane tane konuşurken,"Hayır baygın ve yüzü kanlar içinde," Tekrardan adama döndüğümde gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.

"Adresi söyler misinsiz?"

"Adresi bilmiyorum,nerede olduğumuzda bilmiyorum."

"Tamam,siz bize konum atmaya çalışın." Ben bunu nasıl düşünememiştim,hızla denileni yaptığımda,"Ambulansınız yola çıktı siz o süre içinte yaralıya dokunmayınuz." Telefon kapandığında ben karanlık yolda birilerinin geçmesini bekliyordum.
Neden kimse geçmezdi ki, su sesi gibi bir ses duyduğumda tahmin ettiğim şeyin olmaması için dua etmeye başlamıştım.

Arkama döndüğümde arabadan akan şeyin benzin olduğunu görmem çok kısa sürmüştü. Bu başıma gelenlerin tek sorumlusu lanet Emre ve bendim.
Neden Emel ile birlikte eve gitmemiştim ki,ne vardı bu gece tek başıma yürümeyi seçmiştim.

Ne düşünüyordum ben böyle,ya araba patlarsa? İçinde ki adam hem benim yüzümden kaza yapıp,benim yüzümden de ölecekti. Ben bu vicdan azabını hayatım boyunca taşıyamazdım. Sürücü koltuğunun kapısını biraz zorladıktan sonra açabilmiştim,kafamı eğip adamın kolundan tutarken emniyet kemeri takmamasına lanet ettim. Emniyet kemerini taksaydı belki bu denli kendine zarar vermeyecekti.

Adamı sarsmamaya dikkat ederek onu kaldırmaya çalıştım,bu biraz zordu adam oldukça ağırdı zorlanarakta olsa adamı sürücü
koltuğundan kaldırmayı başarmıştım.
Kolunu omzuma atıp yürümeye başlayınca arabadan uzaklaşmıştık adamı yere yatırıp bende yanına oturmuştum. Derin derin nefesler verip alırken adama baktım.

Umarım ona bir şey olmazdı,hem nerede kaldı ambulans kaç dakika oldu hala gelmemişti. Arabaya baktığımda içerisinde bu adama ait eşyaların olabileceği geldi,belki onun için önemli eşyaları vardır.

Yerden kalkıp tekrardan arabanın yanına koştum. Bu defa korkuyordum ya araba ben içerideyken patlarsa? Korkunun ecele faydasının olmadığını anlayıp bagajın kapağını açtım. İlk yardım çantası ve takım elbisesi vardı. İlk yardım çantasını alıp arka koltuğun kapısını açtım orada siyah deri çanta görünce uzanıp çantayı aldım,içerisine baktığımda bir sürü kağıtlar ve dosyalar vardı. Ön tarafa geçtiğimde torpidoyu açmamla gerilemem bir olmuştu.

Gördüğüm şeyin şokuyla etrafa bakındım. Bu gerçek olamazdı,
bu kadarı çok ama çok fazlaydı.

Bu silahın bu torpidoda ne işi vardı?
Belki adam polistir,evet evet kesin polis. Lanet olsun buna kendim bile inanmıyordum adamın giyinişi polis gibi değildi. Mecburen silahı deri çantanın içine koyup arabadan koşarak uzaklaştım.

Tam adamın yanına oturacak iken gürültüyle arabanın patladığını gördüm. Bir dakika,sadece bir dakika ile hayatta kalmıştım. Araba alev alev yanarken ambulans sesinin siren sesi gelmeye başlamıştı. Korkuyla adamın yanına yaklaşıp kendime gelmeye çalıştım.

Ambulans tam önümüzde durduğunda içeriden iki kadın ve bir erkek bize doğru koşarak geldi. Ben hemen geri çekilip olanları izlemeye başladım.