De dokter zat op de rand van het bed met een luisterbuis waarmee hij naar de geluiden in Wilhelmina's borstkas luisterde.
Iedereen stond er gespannen omheen.
Het gezicht van de Brabantse dokter vertrok geen spier terwijl hij luisterde en voelde en keek. Martijn had er geen idee van dat de dokter uit het Hertogdom Brabant kwam, maar hij was nu hier en hij onderzocht Mina aandachtig.
Vervolgens stond hij recht.
"Als ik jullie even mag spreken" zei hij met een accent dat Martijn nog nooit gehoord had.
Martijn en de kapitein liepen naar buiten, tot op de gang. De dokter sloot de deur van Mina's kamer.
"Ik denk niet dat ze de middag haalt" zei hij gelijk.
De kapitein knikte met een naar binnen getrokken lip waardoor zijn kin trilde. Hij huilde niet, maar zijn ogen blonken van het vocht. Martijn liet zijn hoofd hangen.
"Ik denk niet dat dit over een besmettelijke ziekte gaat, ik denk dat dit iets is dat al een tijdje broedt."
Er werd geknikt.
"Heeft ze een testament opgesteld? Of wilt u nu graag een notaris roepen?"
Martijn keek naar de kapitein.
"Nee dat is in orde" zei hij met trillende stem.
"Wenst u een geestelijke?"
"Nee" zei Johannes, "liever niet".
Bij Martijn liep de eerste traan nu goed over zijn gezicht.
"Ik blijf hier zolang dat nodig is" zei de dokter. Iedereen knikte en de dokter opende de deur weer.
Wilhelmina was nuchter genoeg om te weten wat er net verteld was. Ze stak gelijk een hand op naar de kapitein. Die liet zich op het bed zakken waar de dokter eerst zat en wierp zich huilend over zijn moeder heen.
Anna keek met omgekrulde lippen naar Martijn, hij schudde traag en met een gehangen hoofd. Ze greep daarop de hand van Mina.
Wanneer de kapitein zijn omhelzing verbrak deed Martijn het zelfde.
De dokter nam ondertussen iets dat de pijn zou moeten stillen. Zo kon Mina een beetje op adem komen.
Wanneer hij het toediende duurde het even voor het effect had, maar tegen de ochtend kon Mina het hoesten een beetje onderbreken en sliep ze lichtjes en onderbroken.
Het was Martijn nooit opgevallen dat ze bloed hoestte of eigenlijk zelfs zo bleek was. Maar hij was om één ding bijzonder blij.
Ze waren thuis.
JE LEEST
De Parel op Drift | BOEK 4
Fiksi SejarahWanneer het leven van Martijn en Johannes eindelijk weer even in de plooi gevallen leek te zijn, krijgen ze verschrikkelijk nieuws. De kapitein moet een deel van zijn zware jeugd herleven en Martijn draagt daar de zware gevolgen van. Niet enkel de...
