De Parel op Drift | BOEK 4

17) vertrekken uit Vlissingen

De kapitein liet onmiddellijk merken dat hij geen interesse had om lang in Vlissingen te blijven. Te veel herinneringen.

Graan was gelukkig door de compagnieën overal goedkoop te krijgen. Maar gepekelde producten lag meteen al moeilijker. Er was namelijk geen reservering gemaakt. Dus de Parel moest het met overschotten doen. Die waren gelukkig goedkoper dan immense hoeveelheden, maar het duurde wel langer tegen dat ze alles hadden.

De kapitein had gelukkig al laten uitschijnen dat het niet de bedoeling was van oceanen over te steken, maar aan de kusten van Europa te blijven. Bekend terrein, niet te ver, niet te duur, niet te veel gevaar. Maar wel tijd om alles op zijn plaats te zetten en de Parel te gebruiken waar ze voor gebouwd was. Varen.

De Parel lag op haar vaste plaats. Een beetje verwijderd van het grote haven gebeuren, maar met alle services in de buurt. Zo een groot schip moest immers ook uit de haven kunnen vertrekken. En dat gaat niet als van die vissertjes in de weg liggen.

De bemanning was iets of wat verbaasd om de kapitein terug aan te treffen.

Martijn liep achter de kapitein aan. Die liep direct naar zijn kajuit. Martijn bleef op dek staan. Hij sprak de internationale bemanning toe.

"Prepare for sailing out harbor!"

Onmiddellijk vloog iedereen overeind. Martijn ging nu ook zelf zijn spullen wegzetten en trok een extra jas aan.

Daarna liep hij weer naar buiten.
"Breng de lift en de takel!"

Dat liet de bemanning weten dat er goederen aan boord moesten komen. Iedereen die niet bezig was met het canvas te poetsen, terug op te hijsen of te herstellen, moest zich met de goederen bezig houden.

Martijn coördineerde alles op dek, en tot zijn verrassing werkte het ontspannend. Hij had iets te doen nu waar hij voor lange tijd 100% zijn aandacht op kon houden.

De bemanning werd uit zijn roes wakker en onder leiding van Martijn en Benson werd het schip klaargemaakt. De zeilen waren nu bijna in orde en iedereen laadde verder de tonnen pekel in.

De Franse eikenhouten tonnen van bij een eerder avontuur. Martijn had de roep naar de zee niet onmiddellijk herkend door zijn verdriet, maar nu hij hier was wist hij het net als de kapitein zeker.

Hij moést de zee op.