De Parel op Drift | BOEK 4

12) oorlog aan tafel

Het was bij het hoofdgerecht dat de bom aan tafel barstte.

"... heeft de prins gezegd."

"Geen kwaad woord over de prins hé!" werd er meteen terug gebruld. Waarschijnlijk zonder dat ie gehoord had waar het over ging, doordat er vier discussies door elkaar heen gebeurden.

Onmiddellijk waren de kampen verdeeld tussen Pieter en Willem, tegen Cornelis en Maarten. De ene brulde over alles geweldigs de prins voor de republiek kan betekenen, tegenover wat een nietsnut, ziekelijk kind* en afhankelijk mannetje het was, zonder verstand van zaken.

Cornelis, die bankier was, brulde meteen dat de prins zich in een dictatuur ging wikkelen. Dat de vrijheid van de staat eraan zou gaan en dat de prins alle fondsen, geld en subsidies voor zichzelf zou houden. Daarna begon Maarten over alle achterkamer politiek waar heel Europa zo bekend om stond. Dat deed Frits toch even <ja> knikken. Dat hadden ze natuurlijk gezien.

"Zie! Als zelfs de mannen van de V.O.C. het zeggen!"

Frits kon het gelukkig goed van zich af wimpelen, " de admiraliteiten en de compagnieën zijn volledig neutraal en onafhankelijk. Dank u wel." waarop hij een slok wijn nam. Hij kon de wijn best smaken.

Toen vlogen de tegen argumenten over tafel, "de staat slaagt er niet in om vrede te forceren! Met de prins als stadhouder laat Europa ons eindelijk met rust!"

"Dat is niet waar! Koningen doen alles enkel voor zichzelf."

Benson, die een beetje verloren aan tafel zat stond erbij en keek ernaar. Hij sprak geen Nederlands, maar begreep enkele woorden, zoals 'oranje' en wist door zijn eerdere ontmoeting prima waar het over ging.

"Jan!" brulde Willem vervolgens, "jij hebt net de prins nog gezien! Jij steunt hem toch meer dat de raadspensionaris!"

"Hm?" ontwaakte de kapitein uit zijn zwarte gat.

Maar iedereen had zijn aandacht al van de kapitein weg gehaald.

Maarten's vrouw, die minder dik, luid en lelijk was dan de drie andere greep even naar zijn arm, praatte tegen hem in een taal die Martijn niet verstond en wees hun richting uit. Maarten antwoordde, maar waar het over ging kreeg niemand te weten.

De kapitein zonk weer in gedachten weg, terwijl Anna hem toch net even aanmaande van toch iets te eten. Hij had zelfs zijn wijn nog niet aangeraakt. Dat wilde toch zeggen dat het heel erg was.

De meid hield zich op de achtergrond om niemand te storen, maar ze kon elk woord perfect volgen doordat er zo gebruld werd.

Martijn probeerde van het zachte lamsvlees te eten, maar hoe hard hij probeerde, het smaakte hem niet.

* zo stond de prins wel degelijk gekend na een jeugd vol ziekte en zwakte, maar het wonderwel (met waarschijnlijk flink wat centen erachter) toch tot de volwassen leeftijd bracht.