Thita | Omegaverse¹ ✔

0.6

0.6
"Sana âşığım."

~

"Evet çocuklar..." Bayan Kang bakışlarını öğrencilerde gezdirdi. "Eminim biliyorsunuzdur ama ben yine de hatırlatayım. 3 gün sonra Dolunay var."

Dolunay var.

Jimin şok olurken beyninde sürekli bu cümle yankılanıyordu.

"Mühürlü olanlarınız için pek de acı verici olmasada...mühürlenmeyenler, dikkatli olun çocuklar." Jimin Yoongi'ye baktı.

Ona bakıyordu.

"Dolunay günlerinde içinizdeki kurt âdeta çıldırır ve eğer ki mühürlü değilseniz, kendisine eş bulmak ister. Siz henüz hazır değil ve istemezseniz gerçekten çok zorlanacaksanız. Mühürlü olanlar ise," Göz kırptı. "iyi eğlenceler." Dedikten sonra eline Coğrafya kitabını aldı. "Tamam dağılmayın hemen! Toprak çeşitlerini işleyeceğiz, açın sayfa 104'ü!" Jimin dahil herkes oflayarak kitapları açmış, öğretmenin dediklerini dinlemeye başlamıştı.

Ancak Jimin dinlemiyordu, dinleyemiyordu.

3 gün sonra Dolunay vardı ve ilaçları da bırakmasının üzerine artık kurdunu zaptetmek daha da zorlaşacaktı.

Sessizce ofladı ve Bayan Kang'ın yüzüne boş boş bakarken düşünmeye devam etti.

Mühürlü olanlar ne kadar şanslıydı. O gün sevdikleri kişilerle beraber olacaklardı. Birde kendisine bakıyordu, o günkü tek amacı kendisine ve ailesine zarar vermemek olacaktı.

Belki de bir ormanda geçirebilirdi bu Dolunay'ı. Eğer evde kalırsa hiç de kendini kontrol edebileceğini düşünmüyordu çünkü. Ancak orman da sıkıntılıydı. Birçok Alfa kesin orada olurdu ve Jimin'in feromonlarının çıldıracağını düşündükçe...

Bir an ürperdi ve tekrar Yoongi'ye baktı. Başını ona çevirmesiyle göz göze gelmişlerdi. Yoongi başını ders anlatan kadına çevirdi ve Dolunay'ı düşünmemeye çalıştı.

Dolunay....Jimin...

Başını iki yana salladı. Ancak hala aklından çıkmıyordu.

Derin bir nefes aldı.

~

Jimin yatağında uzanırken içindeki kıpırdanmaları durdurmaya çalışıyordu.

"Sana onu öldürmeni söylemiştim ve sen, beni dinlemedim."

Başını iki yana salladı.

"Onu öldüremem..."

"Sinirlerimi bozuyorsun. Artık saklanmak istemiyorum!"

"İlaçları bıraktım işte, daha ne istiyorsun?!"

"İlaçları bırakmasaydın ölecektin aptal. Zaten bırakmalıydın! Sen ne istediğimi iyi biliyorsun." Jimin yatakta dikleşti. "Dolunay yaklaşıyor."

"Evde-"

"Evde kalırsan beni durdurabileceğini mi sanıyorsun? Unutma, senden daha güçlüyüm."

"Bak, biliyorum kötüydü yaptığım. Seni de, kendimi de tehlikeye attım ama sende beni anla. Mecburdum. Hem biz biriz, aynıyız biz."

"O güne kendini hazırlasan iyi olur Park. Rahat durmaya hiç de niyetim yok."

"Jimin? İyi misin?" Jimin odaya giren babasıyla ona döndü.

"İyiyim baba." Ancak yüzü pek de öyle gözükmüyordu.

"Emin misin?"

"Evet baba. Sen niye gelmiştin?" Babası hatırlayınca elini alnına vurdu.