Thita | Omegaverse¹ ✔

2.0~ Final Part: II

Şu ana kadar yazdığım en uzun bölümdü. Bu yüzden bol yorum istiyorum💜

~

"O çok güzel..." Seokjin hayranlık içinde Jimin'in yanında uyuyan miniğe bakıyordu. Kucağına aldığında kızlara döndü. "Nasıl oldu?"

"Sizin yanınıza gelmek için ısrar edip durdu ve aniden karnına sancı girdi. Biz de onu yere yatırdık."

"Her şey bir anda oldu, bekliyorduk. Çok telaşlanmıştık ve aniden çok parlak bir ışık gelmeye başladı Jimin'den."

"Sonra o geldi, ardından da siz..." Diyerek konuşmaya son noktayı koymuştu.

"B-bir dakika bu normal mi?! Jimin hala uyanmadı!" Nayeon korkuyla konuştu.

"Çekilin." Kate baygın bir şekilde yatan Jimin'in alnına elini koyup ateşini ölçtü. "Cayır cayır yanıyor! Üst katta yatak var, onu oraya taşıyalım." Seokjin kucağındaki bebeği Rose'ye uzatırken gülümsedi.

"Ona iyi bak."

Rose'de aynı şekilde gülümseyerek karşılık verdi. "Bundan emin olabilirsin Seokjin-ah."

Seokjin Kate'e yardım ederek Jimin'i merdivenlerden yukarı taşımıştı. "Burası göründüğünden de büyükmüş." Diyerek yatağa bıraktıklarında küçük olanı, Kate elini şıklatarak duvarda bulunan meşalelerin yanmasını sağlamıştı. Bu sırada kızlarda onların peşinden odaya girmişti.

"Kötü bir kâbus görüyor..." Eliyle saçlarını geriye itti Kate.

"Yapabileceğimiz bir şey yok mu?"

"Ne yazık ki...Kendi kendine uyanmasını beklemeliyiz."

Jimin kaşlarını çatarak başını diğer tarafa çevirdi.

"Jimin buraya gel!"

Jimin etrafını inceledi. "B-burası neresi? Ve siz de kimsiniz?"

"Bizimle gel bebeğim."

"Siz...baba? Siz misiniz?" Yavaşça onlara ilerledi.

"Daha fazla o tehlikeli dünyada kalmanı istemiyorum oğlum. Elimizi tut ve gidelim, hm?" Babaları Jimin'e gülümseyerek ellerini uzatmışlardı.

Küçük olan kararsızlıkla kendisine uzatılmış ellere bakıyordu.

Ne yapacaktı? Her şeyi öylece arkasında bırakıp gidecek miydi? Yoongi'yi, arkadaşlarını, Jack ve Kate'i öylece bırakıp gidecek miydi?

Peki ya bebeğini? Onu da mı bırakacaktı?

"Sen şu an öldün bebeğim. Eğer elimizi tutarsan, bizimle Cennete gelebilirsin."

"B-ben..." Kararsızlıkla arkasına baktı, sanki sevdikleri orada onun gelmesini bekliyormuş gibi. Ancak koca, bembeyaz bir boşluk vardı. İç çekerek ebeveynlerine döndü ve onlara doğru adımladı yavaşça. Ellerini tutmak adına onları uzatmıştı ki kalbinde hissettiği sızıyla duraksadı. Ellerini geri çekti. "Sizi çok özledim babalarım ancak sizinle gelemem. Onları bırakamam."

"İyi de neden?"

"Onlar sizden sonra benim ailem oldular. Beni korudular, savundular. Belki onların bana ihtiyacı yok ama benim onlara ihtiyacım var. Onların yanında olmaya ihtiyacım var. Onlarsız yapamam ki ben... Sizi asla unutmayacağım."

"Jimin-ah..."

"Hoşçakalın, sizi seviyorum."

"Uyanıyor!" Seokjin heyecanla konuştu. "Jimin-ah!"

"Hyung..."

"Nasıl hissediyorsun bebeğim?" Kate'in sesiyle ona dönmüştü Jimin. "Ağrın var mı?"