Thita | Omegaverse¹ ✔

1.0~ Full Moon: Part II |Yugseok|

25K için çok teşekkürler 💜

~

Evet, hala istediğim cevabı alamadım?" Esmer olan derin bir nefese alarak aklında söyleyeceklerini toparlamıştı.

"Rüyamda gördüm işte, ne uzattın sende-"

"Doğruyu söyle!"

"Bağırma bana!"

İkisi de her an birbirlerinin üzerine atlayacak kadar sinirliydi.

"Rüyamda bu kurtu gördüm ve o kadar güzeldi ki..." Beyaz olanın elinden defterini sertçe çekerken devam etti sinirle. "Tabii senin olduğunu bilseydim kesinlikle çizmezdim!"

"Hoseok..." Beyninde yankılanan sesle şok içinde karşısındaki kurda baktı.

Sadece kurt formundayken birbirleriyle konuşabilirlerdi.

Hoseok insan formundaydı şuan!

"A-aman Tanrım! Kurt konuştu! Bir dakika bu normal- hayır hiçte normal değil, yaklaşma bana!"

"Uyanma vaktin geldi."

"Ne?" Arkadaki dolunayın görüntüsü kurtla birleşince muazzam bir sahne oluşturuyordu. Hoseok kurtun sağ boynunda daha önce görmediği bir izi görünce daha da şaşırmıştı.

"Neden boynunda bir pençe izi var? Bir dakika, neden bir kurtla konuşuyorum ki! Bu çok saçma!"

"Yakında bunu öğreneceksin." Yanına yaklaşan kurtu görmesine rağmen Hoseok neden kaçmaya çalışmıyordu, bilmiyordu bile.

Adamım, sanki çivilenmişti olduğu yere!

Büyük kahverengi kurt yaklaşarak Hoseok'u kokladı ve başıyla yanağına biraz sürtündü.

Hoseok huylanmıştı ki kıkırdamasına engel olamamıştı. Kurt başını kaldırarak gözgöze gelmelerini sağlamıştı.

Kırmızı gözleri, son bir kez aklına kazımak için karşısındaki adamın yüzünde turlarken arkasını döndü ve oradan uzaklaştı.

Genç çocuk ise yalnızca heybetli kurdun arkasından bakakalmıştı.

"Rahat bırak beni aptal!" Beyaz olan esmerin ani duygu değişimine şaşırırken birden neden bu kadar sinirlendiğini merak ediyordu.

"Hoseok?" Esmer olan cevap bile vermeden arkasını dönüp uzaklaşmıştı.

Yugyeom ise bu görüntünün nedense ona hiç yabancı gelmediğini düşündü.

Sanki dejavu yaşıyordu.

Ya da gerçekten yaşıyordu?

~

"Yeom..." Hoseok kaşlarını çattı. Rüyada mıydı?

Yugyeom neden yerde yatıyordu ve daha doğrusu...

Neden kalbinde bir kazık vardı?!

Birisi ona koşuyordu ama yüzünü görememişti esmer olan. Sadece bir erkek olduğunu anlayabilmişti.

Sanki herşeyi bir ekrandan izliyor gibiydi, seyirci gibi.

Derin bir nefes alarak etrafını incelediğinde sadece o ikisi vardı görüş açısında ve görünüşüne o ki, onu görmügorlardı.

"Ağlama..." Hoseok onlara biraz daha yaklaşırken ikisinin de ağlıyor olduğunu farketmişti. Sesler biraz daha net geliyordu.

"Lanet olsun! Durdurabilirdim ama ben hiçbir şey yapamadım! Yetişemedim..." Yugyeom'un kaşları çatıldı.